Film Yapımcılığıyla Terapi

Toplum
Şarkı bestelemek, resim yapmak ya da tiyatro oyunculuğu gibi sanatsal faaliyetler bazen sorunlu geçmişe sahip olanlar için terapi görevi görüyor. Los Angeles’ta kar gütmeyen bir sivil toplum kuruluşu ...
EMOJİLE

Şarkı bestelemek, resim yapmak ya da tiyatro oyunculuğu gibi sanatsal faaliyetler bazen sorunlu geçmişe sahip olanlar için terapi görevi görüyor. Los Angeles’ta kar gütmeyen bir sivil toplum kuruluşu da sorunlu gençlerin iyileşmesi için onlara bir başka sanat dalını; film yapımcılığını öğretiyor.

Bu, film yapımı öğrencisi Fernando Lopez : “Senaryo yazmak, oynamak, yönetmek; kısacası bir filmin tüm unsurları benim için duygularımı dışa vurmanın yolu. Böylece biraz da olsa kendimi ifade edebiliyorum.”

17 yaşındaki Lopez hem bir filmde oynamış hem de “İlk Filmimiz” adında bir filmi yönetmiş. Filmin konusu, yapımcı olmayı hedefleyen iki kişinin arasındaki rekabet: “Sonunda aslında hiç de farklı olmadığımızı görüyoruz. İkimizin de bir hikayesi var.”

Lopez’in hikayesi hapiste olan annesinden de etkilenmiş. Bu, onu filmindeki diğer oyuncu gibi daha hırçın ve içine kapanık yapmış. İki sene önce, Güney California’da, şiddetin yoğun olduğu yerlerdeki gençlerin yeteneklerini geliştirip, iş bulmalarına yardımcı olan “Yol Ayrımı” adlı sivil toplum kuruluşuna katılmış. Film yapımı, kuruluşun yürüttüğü programlardan yalnızca biri. Öğrencilerin geçmişlerine dayanan filmler yapması, kendileriyle barışmalarını sağlıyor: “İnanılmaz bir tecrübe bu çünkü daha önce hiç görmediğimiz yanlarımızı görüyoruz. İlgilendiğimiz konular kişisel. Bunların bizi nasıl etkilediğini görüyoruz.”

Amerika’nın Sesi’ne göre, Drama terapisti Mimi Savage sanatın iyileştirici olduğunu söylüyor. Ancak profesyonel bir yardım olmadan geçmişi irdelemenin tehlikeli olduğunu belirtiyor: “Örneğin gençlerle ya da akıl ve ruh sağlığı bozuk olan kişilerle birlikte çalışırken profesyonel bir açıdan bakmak gerekir. Aksi halde onları tekrar zor duruma sokabilir, daha fazla travmaya neden olabiliriz.”

Şu ana kadar filmler, okullardaki çeteler, başkalarına şiddet uygulayan çocuklar, aile içi şiddet, intihar, evsizlik ve dostluk gibi birçok farklı konuyu ele almış. Kuruluşun müdürü Paul Carrillo, eskiden yaşadığı mahalledeki gençlerin ihtiyaç duyduğu bir program yürüttüklerini söylüyor:  “Birlikte büyüdüğüm bazı insanlar bu programdan faydalanabilseydi şu anda hapiste ya da ölü olmazlardı.”

Lopez ve arkadaşlarının yaptığı bu filmler Los Angeles’in güneyindeki okullarda gösteriliyor. Amaç gençlerin ruhsal yaralarını sarıp, topluma faydalı olmalarını sağlamak.