İşte Ahmet Hakan’ın bugünkü “Cahit Zarifoğlu’ndan ‘El Kaideci’ çıkmaz” başlıklı o yazısı şöyle…
MİLLİ Eğitim Bakanı Nabi Avcı, okulların açıldığı ilk günde şair Cahit Zarifoğlu’nun yazdığı çocuk kitaplarını dağıtmış.
O kitaplardan biri de “Ağaçokul/Çocuklara Afgan Şiirleri” adlı kitapmış.
Cumhuriyet, Sözcü gibi gazeteler avaz avaz bağırıyorlar:
-Cihat konulu şiirleri çocuklara okutturacaklar.
-İlköğrenim Hikmetyar’ı öven şiirlerle başladı.
-İşte Taliban zihniyeti…
Cahit Zarifoğlu, 1987 yılında vefat etmiş büyük bir şairdir.
O hayattayken…
-Ne Taliban vardı ortada, ne 11 Eylül olmuştu.
-Ne Afganistan bataklığa dönüşmüştü, ne Nusracılar Suriye’de kafa kesiyordu.
-Ne El Kaide diye bir olgu vardı, ne de Eyman Zevahiri diye bir adam.
-Ne video kasetlerle tehditler havada uçuşuyordu, ne de Saddam devrilmişti.
Yani cihadın, mücahidin, Afganistan’ın, direnişin bambaşka anlamlarda kullanıldığı dönemlerde yaşamıştı Zarifoğlu…
Ömrü vefa etmedi de sonrasını göremedi.
Cahit Zarifoğlu’nun yaşadığı dönemde Afgan halkı, Sovyet işgaline karşı dişleriyle, tırnaklarıyla tertemiz bir mücadele yürütüyordu.
O mücahitler kafa kesmezler, kalp çıkarmazlardı.
Gülümsemesini bilirlerdi.
Vahşet uygulamazlar, vahşete maruz kalırlardı.
İşte o mücahitlere selam yollamıştı Zarifoğlu.
Afganistan’ın yoksul çocuklarının, devasa yalnızlığının, destansı kahramanlığının, ağaçtan okullarının şiirlerini yazmıştı.
Afgan çocuklarının şiirlerini yazmıştı.
Vietnam’ın çocukları için nasıl şiirler yazıldıysa öyle yazmıştı.
Şili’nin okulları için nasıl şiirler yazıldıysa öyle yazmıştı.
Şimdi almışlar bu şiirleri ellerine…
Bugünün Suriye, Esad, cihat, “El Kaide” tartışmalarına malzeme yapmaya çalışıyorlar.
Bunu yaparken de Cahit Zarifoğlu gibi bir büyük şairi “cihatçı şair” kategorisine sokup harcamak istiyorlar.
O Cahit Zarifoğlu ki…
Turgut Uyar’ın dil akrabası, Sezai Karakoç’un mahcup öğrencisi, Edip Cansever’in duygu arkadaşı, Cemal Süreya’nın imge ahbabıdır.
İkinci Yeni’nin en artistik çocuğudur.
*
Hayatı da şiir gibidir Cahit Zarifoğlu’nun…
Avrupa’yı otostopla dolaşan ilk İslamcıdır.
Yedi Güzel Adam’dan biridir.
Sürprizcidir, detaycıdır, bağımsızdır, münzevidir.
“Düştümse sana bakarken düştüm” diyecek kadar âşık, “Seçkin bir kimse değilim” diyecek kadar mütevazı, “Yüzü güneş parıltılı kız” diyecek kadar sinematografiktir.
İslami kesimden yükselen “Şiirlerini hiç anlamıyoruz” feryadına zerre kadar önem vermemiş ve “anlaşılmaz” bulunan şiirlerini yazmaya devam etmiştir.
*
-Edip Cansever’i bilirler ama Sezai Karakoç’u bilmezler.
-Cemal Süreya’yı bilirler ama Erdem Bayazıt’ı bilmezler.
-Turgut Uyar’ı bilirler ama Cahit Zarifoğlu’nu bilmezler.
Bilmedikleri yetmezmiş gibi…
Cahit Zarifoğlu gibi bir merhamet şairinden “El Kaideci” çıkarmaya çalışırlar.
Yazının devamını okumak için tıklayınız!