Zuhal Erkek’in haberi
Eskiden bir çocuğun yeri, evlenip kendi yuvasını kuruncağı zamana kadar anne ve babasının dizinin dibi olurmuş. Ama artık günümüzde böyle değil… Üniversite eğitimi için ailesinden ayrılıp farklı bir şehre giden gençler, bu ayrılık serüveninin ilk yıllarında eve dönmek arzusuyla yanıp tutuşur, ama her nedense aradan yıllar geçince bu heves yavaş yavaş sönmeye başlar. Çünkü artık kendisi için kurduğu dünyanın tek hakimidir. Ama okul bittikten sonra, tilkinin dönüp dolaşıp döneceği yer kürkçü dükkanı misali, genç ailesinin yanına döner. Gencin ailesiyle yaşamaya adaptasyon süreci zaman alabilir. Hatta bu süreçte birtakım anlaşmazlıklar, sorunlar bile yaşanabilir. Çevremizde birçok kişinin yaşadığı ama tam olarak nasıl anlamlandıracağını bilemediği bu süreç psikolojide ‘eve dönüş sendromu’ olarak tanımlanıyor.
Bizler de On5yirmi5 olarak Psikolog Aykut Akova ile üniversiteden sonra eve dönüş sendromunu, sendrom sürecini ve ailelerin ne yapması hakkında konuştuk. Bu arada üniversite sonrası bu sendromla yaşamaya çalışanların da görüşlerine başvurduk.
UYUM SÜRECİ HER ÖĞRENCİDE AYNI OLMAZ
Uyum sorunlarının her öğrenci için aynı olmayacağını belirten Akova, öğrencinin okumaya gittiği yerdeki koşullar ile aile evindeki koşulları çok farklı ise uyum sorunu yaşayabileceğini söyledi. Psikolog Akova, "Gençler en fazla aileden uzak şehirlerde ve çok sık görüşme imkanı göremedikleri takdirde böyle bir sorun yaşayabiliyorlar. Fakat ve sık sık ailesi ile görüşmesi söz konusu ise böyle bir uyum sorunu yaşanmadığı gözlenmektedir” dedi.
EVE DÖNÜŞ SENDROMU ESKİYE ÖZLEMDEN KAYNAKLANIR
Akova, bu konuyla ilgili ailelere şöyle uyarılarda bulundu: “Gençler üniversitelerinden döndükten sonra, bu uyum sorunun yaşanacağını bilmelidirler. Ve gencin bu dönemdeki davranışlarının, uyumsuzluğunun bu soruna bağlı olduğu düşünülmelidir. Genci bu dönemde anlamaya çalışmalıdırlar. Ailenin olumsuz yaklaşımı olursa uyum sorunu daha da derinleştirecektir” dedi. Psikolog Aykut Akova, gencin uyum süreci yaşama nedeninin üniversite yıllarına özlem olduğunu, ailesi tarafından anlayışlı karşılanmadığı takdirde, anlaşılamadığını düşünebileceğini savundu.
Gençlerin üniversite dönüşü aileleriyle iletişim sorunu hakkında da bilgi veren Aykut Akova, ailelerin bu durumlarda empati kurup çocuklarını anlamaları gerektiğini, gencin bu durumlarda ailesine çok ihtiyaç duyduğunu bu yüzden ailesinin desteğini arkasında hissetmesi gerektiğini savundu. Karşılıklı sevgi, saygı ve biraz anlayış ile bu durumun üstesinden gelinebileceğini belirtti.
Ayrıca Akova, üniversite dönüşü ile yeni bir stres dönemi olarak nitelendirdiği iş bulma konusunda ailelerin çocuklarını fazla sıkıştırmamaları, sürekli iş konusunda iletişim halinde olup, bu süreçte arkalarında oldukları mesajını verirlerse, iş bulma sendromunun da krize dönüşmeden atlatılabileceğini belirtti.
EVE DÖNÜŞTE, EBEVEYNİN İYİ NİYETLİ ELEŞTİRİSİNE BİLE KATLANAMIYORSUNUZ
Zülal Karlı (Matematik Öğretmeni): Üniversite bittikten sonra aileyle birlikte yaşamaya alışmak biraz zaman alıyor. Eğer üniversitede yurt değil de evde yaşadıysanız, evde kendinize ait bir alanınız oluyor ve buranın tek hakimi de siz oluyorsunuz. Sonra eve döndüğünüzde bu hâkimiyet alanın bir anda yok olduğunu görünce kendinizi sudan çıkmış bir balık gibi hissediyorsunuz. Üniversite bitmiş bir de iş bulamadıysanız ve günlerinizi evde geçiriyorsanız, bazı şeyler daha da katlanılmaz olabiliyor. Bu süreç içerisinde anne ve babanızın iyi niyetli eleştirilerine bile katlanamıyorsunuz önceleri ama biraz zaman geçince ilişkiler rayına oturuyor. Birbirinize alışınca ve bir de işe başlayınca işlerin tersine döndüğünü ve bu durumun hoşunuza bile gideceğinizi söyleyebilirim. Çünkü işten yorgun argın eve geldiğinizde anne yemeği yemek gibisi yok!
ÜNİVERSİTEDEN SONRA HEMEN EVLENİN
Alparslan Uyur (Kurumsal Satış&İhracaat Uzmanı):
2010 yılının şubat ayında mezun oldum mezuniyetimin ardından İstanbul’da ailemin yanına döndüm. 5,5 senenin ardından kesin dönüş yapmış olmanın bilincine hemen varamadım. Evimi unutmuş, ailemle bağlarımı unutmuştum. Benim evim değil de misafirliğe geldiğim birinin evi olduğuna dair fikirlerim vardı. Çok keskin hatlarla konuşmaktan çekiniyordum. Çünkü kimin, neye, nasıl tepki vereceğini bilmiyordum. Tabii çok fazla avantajlarını da yaşadım bu durumun, sorumluluktan kurtulmuştum. Ev kirası, yemek faturaları gibi dertlerim kalmamıştı. Eve alışmam 5-6 ay sonra başladı. Fakat çokta kolay olduğunu ve tamamen alıştığımı hiçbir zaman söyleyemeyeceğim. Çalıştığım işyerine yakın olması adına farklı bir eve çıktım ve yeniden ayrı yaşamaya başladım. Ama şunu belirtmek isterim üniversiteden sonra aile ile birlikte yaşamak çok zor. Bunun için bir an önce evlenmek ya da iş sebebiyle farklı bir eve çıkmak daha sağlıklı olacaktır diye düşünüyorum.
AİLELER ÇOCUĞUM NEREDE MUTLU OLUR SORUSUNU SORMUYORLAR?
Elmas Dağ (Halkla İlişkiler Uzmanı):
Ailesinden uzakta okuyanlar genellikle aidiyet duygusunu sorgular. Nereye ait olduğunu bir türlü bilemezsin. Üniversite hayatı boyunca tek başına yaşadığın için kurallarını kendin koyarsın. Üniversite bittiğinde ailenin yanına gidince bu koyduğun kurallardan seni vazgeçirmeye çalışırlar. Kurallardan vazgeçmek istemeyince bu sefer tek başına yoluna devam etmeye başlarsın. Fakat bu noktada aileleri de anlamak gerektiğini düşünüyorum. Ben olsaydım bu duruma izin verir miydim bilmiyorum ama çocuğumun mutsuzluğunun nedeni olmak istemezdim. Aileler belki de burada yanlış yapıyor… Kendi istekleri doğrultusunda hareket ediyorlar, çocuklarının yanında olmalarını istiyorlar. Ama çocuğum nerede mutlu olur sorusunu sormuyorlar.
Yasemin Kocaman (Muhasebeci)
Üniversiteyi Bursa’da okudum. Okulum bittikten sonra Adana’ya memleketime geri döndüm. Ama eve döndükten sonra çok zor günler geçirdim. Evimde sürekli okulu ve arkadaşlarımı hayal ediyordum. Üniversitede geçirdiğim güzel günlerin etkisi halindeydim. Eve geldim hemen iş bulmam gerektiğinin şart olduğunu anladım. Ailem ile aramda bir sorun yoktu ama kendimden küçük kardeşlerimin kavgasına tahammül edemez oldum. İstanbul’da iş buldum. Ama okula olan özlemim yaklaşık 3 yıl geçmedi. Sürekli Bursa’ya gittik, geldik. Daha sonra alışkanlık denen şey oldu. Bu özlemi bastırdık. Artık okul yok, yurt yok, o arkadaş ortamı yok, kabullenmiştik.
On5yirmi5.com