Osmaniye hakkında kısaca genel bilgiler..
Coğrafi Konumu: Osmaniye, Akdeniz Bölgesinin doğusunda yer almaktadır. Doğusunda Gaziantep, Güneyinde Hatay, batısında Adana Kuzeyinde Kahramanmaraş illeri ile çevrilidir. İlin yüzölçümü 3.767 kilometrekare olup bunun % 45’i ormanlık alan, % 37’si ekili dikili tarım alanı, % 16’sı tarıma elverişsiz alan, % 2’si diğer arazidir. Deniz seviyesinden 118 m. yükseklikte ve Akdeniz’e 21 km. mesafededir. Arazi güneyden, kuzeye ve doğuya doğru gittikçe yükselir. Osmaniye’nin batı kesiminde, Adana ovasının doğuya doğru olan düzlükleri uzanır. Güneyinde İskenderun körfezinden doğuya doğru uzanan Amanos dağları (Gavur dağları), kuzeybatı yönünde Toros dağları, doğusunda Dumanlı ve Düldül dağları mevcuttur. Dağlar ile ovalar arasında hafif engebeli araziler mevcuttur. Ovalık araziler en çok merkez, Toprakkale, Kadirli ve Düziçi ilçelerinde bulunmaktadır.
-Türkiye’nin İlleri Hakkında Genel Bilgiler Tam Liste-
İklim
Osmaniye iklimi dağlık ve ovalık alanlarda farklılıklar göstermekle birlikte Akdeniz iklimi etkisindedir. Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçer. Yaz aylarındaki aşırı sıcaklar yayla kültürünü geliştirmiş ve bölgede sayıları 40-50’leri bulan irili ufaklı yaylalar kurulmuştur. Bunlardan Zorkun Yaylası yazın 60-70 bin nüfusu ile en büyüklerindendir.
Bitki Örtüsü
Bitki örtüsü: Akdeniz ikliminin hüküm sürdüğü ilimizde tipik bitki örtüsü makiliktir. Maki alanlarından yüksek kısımlara çıkıldıkça iğne yapraklı çam ormanlıkları başlar. Daha yükseklerde ise Ardıç, Köknar, Sedir, Gürgen, Meşe vardır. Toros ve Amanos Dağları endemik bitki bakımından oldukça zengindir.
Osmaniye İlçeleri
Hasanbeyli : İl merkezine 36 km. mesafededir. İlçenin merkez nüfusu 2.337 kişidir.
Merkez İlçe : Merkez ilçe nüfusu: 204.000 kişidir.
Kadirli : İl merkezine 46 km mesafededir. İlçenin merkez nüfusu 82.110 kişidir.
Toprakkale : il merkezine 12 km. mesafededir. İlçenin merkez nüfusu 8.208 kişidir.
Bahçe : İl merkezine 31 km. mesafededir. İlçenin merkez nüfusu 13.207 kişidir.
Düziçi : İl merkezine 32 km.mesafededir. ilçenin merkez nüfusu 42.052 kişidir.
Sumbas : İl merkezine 57 km. mesafededir. İlçenin merkez nüfusu 2.083 kişidir.
Osmaniye Ulaşımı
Karayolu : Önemli yollar üzerinde bulunan Osmaniyede TEM Otoyolu, E5 ve D400 karayolu ile sağlanmaktadır.
Demiryolu : Uluslararası İstanbul-Bağdat Demiryolu, İlimiz Toprakkale ilçesi-il merkezi ve Bahçe ilçesi merkezlerinden geçmektedir.
Havayolu : İlimize hava ulaşımı komşu iller Adana,Hatay ve Gaziantep’den Sağlanmaktadır.
Osmaniye Yeryüzü Şekilleri ve Bilgileri
Ceyhan : [Nehir] ,
Berke : [Baraj Gölü] ,
Amanoslar : [Dağ] ,
Yarpuz : [Çay] ,
Karaçay : [Çay] ,
Sumbas Çayı : [Çay] ,
Aslantaş : [Baraj Gölü] ,
Sabun : [Çay] ,
Savrun : [Çay] ,
Amanoslar (Nur-Gavur) Dağı : [Dağ] ,
Osmaniye : [Ova] ,
Arıklıkaş : [Gölet] ,
Hamıs : [Çay] ,
Mehmetli (Kesiksuyu) : [Baraj Gölü] ,
Düziçi : [Ova] ,
kalecik : [Baraj Gölü] ,
DÜLDÜL DAĞI : [Dağ] ,
Kalecik : [Çay] ,
Osmaniye tarihçesi
Osmaniye tarihi: Osmaniye ve yöresi ilk çağdan itibaren Hitit, Asur, Pers, Roma, Bizans gibi devletler ile bazı kavimlerin yaşayışlarına sahne olmuştur. Türklerin Osmaniye ilk gelişleri VII.yy’da Harun Reşit döneminde Abbasi orduları ile olmuştur. Büyük Selçuklu Sultanı Alparslan’ın Malazgirt’te Bizanslıları mağlup etmesi üzerine Türklerin Anadolu’ya gelişleri hızlanmış 1082 yılında Ulaşlılar aşireti Torosların güneyine inmişler bugünkü Osmaniye’nin Haraz mahallesi mevkisine yerleşmişlerdir..
Bir süre sonra Çukurova hakim olan Memlükler döneminde de bu göçler devam etmiş Kınık, Bayat, Yüreğir boyları Osmaniye ve çevresine yerleşmiştir. XII yy’ın sonlarında Oğuz boylarından kırk bin Halep Türkmeni Osmaniye ve çevresine iskan edilmiştir.1517 yılında Osmanlı padişahı Yavuz sultan Selimin Mısır seferi sonucunda bölge Osmanlı hakimiyetine girmiştir.
Bölgede 1490-1500 yıllarında Payas (Üzeyir) sancağına bağlı Kınık nahiyesi kurulmuştur. Halkının tamamı Türk ve Müslümandır. Kasabanın Kınık nahiyesi adıyla birde ayrı kanunnamesi vardır.1522 yılında Maraş’ta Zülkadiriye Eyaletine daha sonra Halep vilayetine bağlanmıştır. XIX. yüzyılda Osmanlı bölgede otoritesini yitirmeye başlamış, bu dönemde mısır valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa 1833’den 1840 yılına kadar bölgeye hakim olmuştur. 1840 yılında imzalanan Londra Anlaşması ile bölge tekrar Osmanlı hakimiyetine geçmiştir Osmanlı devletinin XIX.yy.ın son çeyreğinde bölgedeki otoritesi tamamen bozulmuş Osmaniye ve çevresinde asayişi yeniden sağlamak ve aşiretleri itaat altına almak amacıyla Derviş Paşa komutasında Fırka-islahiye adı altında bir birlik görevlendirmiştir. Derviş Paşa önce Hatay ve çevresini iskan etmiş daha sonra da Osmaniye ve çevresine gelerek yöredeki aşiretleri Hacı Osmanlı köyü ve civarına iskan etmiştir.Yeni Vilayetler Nizamnamesine göre 1866 yılında bu bölgedeki yerleşim birimi Osmaniye kazası olarak teşkilatlanmıştır. Bu kazaya Ulaşlı, Tecirli, Cerit, Karayigit ve Ağyazı nahiyeleri bağlanmıştır. Osmaniye kazası bu şekilde Payas (Üzeyir) ve Cebeli-i Bereket sancağına oda Halep eyaletine bağlanmıştır.
II. Meşrutiyet ile Osmaniye Cebel-i Bereket Sancağı Yarpuz’dan Osmaniye merkezine taşınmıştır. Bu idari yapı 1924 yılına kadar devam etmiştir. Sancak merkezinin Osmaniye’ye taşındığı sırada Osmaniye nüfusu 7000 civarındadır. Dünya savaşında, önce İngilizlerin sonrada Fransızların işgaline uğramıştır. Ankara antlaşmasından sonra Fransızlar 7 Ocak 1922’de Osmaniye’den çekilmişlerdir. Cumhuriyetin ilanı ile idari yapılanma yeniden şekillenmiş ve Osmaniye kazası vilayet yapılmıştır.1 Haziran 1933 yılına kadar vilayet olan Osmaniye bu tarihte kazaya dönüştürülerek Adana iline bağlanmıştır. Nihayetinde 24.10.1996 gün ve 4200 sayılı kanunla il statüsüne kavuşmuştur.
Osmaniye Genel Görünüm