Van Hakkında Genel Bilgiler | Gençlik Haber Sitesi

Van hakkında bilgiler;

İklim

Doğu Anadolu’nun iklimi, şiddetli karasal olmasıyla dikkati çeker. Bu karakter, bölgenin merkezi boyunca, doğuya doğru gidildikçe, yani çevre denizlerin etki alanlarından uzaklaşıldıkça daha da belirginleşir. Bölgede kışlar özellikle çok uzun, şiddetli ve karlıdır. Buna karşılık yaz mevsimi çok kısa olmakla birlikte, bölgenin en kuzeyindeki yüksek platolarda bile oldukça sıcak geçer.Karasallığın en basit ifadesi olan en sıcak ve en soğuk ay ortalamaları arasındaki farklar: Türkiye’nin kıyı bölgelerinde 20°’yi aşmadığı halde, Doğu Anadolu Bölgesi’ne doğru gittikçe artarak kuzeydoğu kesiminde 30°’nin üzerine çıkar. Bu bakımdan Van Gölü çevresi, bölgenin diğer birçok kısmında rastlanılmayacak derecede düşük karasallık değerleri gösterir. Nitekim yıllık fark Bitlis’te 26°, Hakkari’de 28.5°, Ağrı’da 31° ve Muş’ta 32.5° olduğu halde Van Gölü çevresindeki istasyonlarda 25° civarındadır.Marmara Denizi’nin 1/3’ü büyüklüğündeki Van Gölü’nün, yakın çevresinin iklimine neler kazandırdığını anlamak için, gölün burada bulunmadığını düşünmek ve benzer özellikler gösteren yerlerle karşılaştırmak yeterlidir.

-Türkiye’nin İlleri Hakkında Genel Bilgiler Tam Liste-

Sıcaklık koşulları yönünden aşağı yukarı aynı özelliklere sahip olan Van Gölü kıyılarının tüm istasyonlarında yıllık sıcaklık ortalaması 9°, yılın en soğuk ayı olan ocak ortalaması -3.6°, temmuz ayı ortalaması ise 22° civarındadır. Oysa hemen hemen aynı enlemde ve daha batıda yer alan, üstelik Van Gölü çevresindeki istasyonlardan 400-500 m. daha alçakta bulunan Muş’ta ocak ayı ortalama sıcaklığı -7.7°’dir. Bu durumda Ocak ayının Muş’ta, Van Gölü çevresine göre bir kat daha soğuk geçtiği anlaşılmaktadır. Bu ayın ortalama sıcaklığı, Van’a göre 100 m. daha alçakta, ancak daha kuzeyde bulunan Ağrı’da ise -10.4°’dir. Mutlak sıcaklıklara bakıldığında bu durum daha da belirginleşir. Örneğin: Van Gölü’nün yerinde bir ovanın bulunduğu varsayıldığında, şu anda -20° ile -25°’ civarında olan şimdiye kadar ölçülmüş en düşük sıcaklığın (mutlak minumum) -40°’lere kadar düşeceği rahatlıkla söylenebilir. Zira aynı değer Muş’ta -33°, Ağrı’da ise -45.6° olarak ölçülmüştür.

Böylece, geç ısınıp geç soğuduğu ve bünyesinde daha fazla ısı depo edebileceği için kışın çevresine göre ılık kalan Van Gölü, bu mevsimde kıyısındaki sahaların sıcaklıklarının fazla düşmesini önlediği gibi, yazın da fazla yükselmesine engel olarak karasallığı bir dereceye kadar azaltmış olur. Ancak, tüm bu olumlu koşulların dar bir kıyı şeridiyle sınırlı olduğunu ve göl çevresindeki ovalardan ayrılır ayrılmaz iklim şartlarının tamamen değiştiğini unutmamak gerekir. Haziran sonlarına doğru göl çevresinde bulunan birisi, göl kıyısında suya girildiğini, yamaçlarda henüz yeşermiş otları, zirvede ise halen mevcut olan karları görerek üç farklı mevsimin çok dar bir mekan içerisinde, bir arada yaşandığını farketmekte gecikmez. Süresi ve miktarı yıldan yıla değişen donlu günler, Van Gölü kıyılarında batıdan doğuya doğru hafifçe artar. Donlu gün sayısı, Bitlis ili’ne bağlı Tatvan ve Ahlat ilçelerinde 110 gün civarında olduğu halde Van, Erciş ve Muradiye’de 130 güne çıkar. Ortalama olarak kasım başında görülmeye başlayan donlu günler, nisan başında son bulur.

Ancak, bu ortalama tarihlerde yaklaşık bir aylık bir sapma meydana gelerek bazı yıllar ekim başında görülürken, bazı yıllar mayıs sonuna da sarkabilmektedir. Bu süre esnasında yaşamın çeşitli yönleri, özellikle tarım faaliyetleri kısıtlandığı gibi, erken ve geç olanlar, ürünlere büyük zararlar verebilmektedir.Sahada rüzgarlar, Van Gölü’nün uzanış doğrultusuna uymak zorunda kalır. Havzanın batısında batı yönlü rüzgarlar egemen olduğu halde,doğu kesimde ilkbahar ve yaz mevsiminde batı yönlü, sonbahar ve kış mevsiminde ise doğu yönlü rüzgarlar etkindir. Göl ile çevresindeki yüksek plato ve dağlar arasındaki termik zıtlıklar, basınç farklılıklarına yol açmak suretiyle, rüzgar yönleri üzerinde de etken olmuşlardır. Farklı ısınma koşulları gündüzün gölden karalara, geceleyin de kara alanlarından göle doğru meltem rüzgarlarının doğmasını sağlamıştır.Sıcaklıktaki homojenliğe karşılık, yağış şartları yönünden havzada önemli farklılıklar görülür.

Kutbi cephe boyunca batıdan doğuya doğru hareket eden gezici siklonlar (alçak basınç merkezleri) yöreye, Batı ve özellikle Güneydoğu Toroslar engelini aşan en önemli gedik olan Bitlis Vadisi boyunca güneybatıdan girerler. Bu nedenle havzada yağışlar, hava kütlelerinin nem bakımından fakirleşmesine bağlı olarak batıdan doğuya gidildiği oranda azalır. Nitekim Bitlis’te 1000, Tatvan’da 800, Ahlat’ta 600 mm.’ye yakın olan yıllık ortalama yağış, Adilcevaz’da 440, Erciş’te 490, Muradiye’de 450, Van’da 380 ve Özalp’ta 370 mm.’ye düşer. Van Gölü’nün doğu kıyıları, özellikle Van ve Gürpınar Ovalarıyla Özalp çevresi, tüm havzanın oldugu gibi, aynı zamanda Iğdır Ovası’yla birlikte Doğu Anadolu Bölgesi’nin de en az yağış alan sahaları arasında yer alır.Van Bölümü’nde Akdeniz ve Karasal yağış rejimleri arasında geçiş tipi bir yağış rejimi görülür. Yağışın en fazla olduğu mevsim ilkbahardır(%39). Bunu kış (%26.6) ve sonbahar (%27.2) izler.

Yağışın en az oldugu mevsim ise yazdır. (%7.1) Yağışın büyük bir kısmının kışa yığıldığı, fakat yaz mevsiminin yok denecek kadar az yağış aldığı Akdeniz yağış rejiminden, en yağışlı mevsimin kıştan ilkbahara kaymasıyla ayrılır (karasal tesir). En az yağış alan mevsimin kışa rastladığı, en fazla yağışın ise yazın düştüğü karasal rejimden ise, kışın en yağışlı ikinci mevsim olması ve yaz kuraklığıyla farklılaşır. Yağışlı geçen 85 günün 35’inde kar yağar. Kar yağışlarının görüldüğü devre kasım başından nisan sonuna kadar devam eder ve yağan kar 3 aya yakın yerde kalır.Van, yılın 120 günü açık, 200 günü bulutlu ve 45 günü ise kapalı gün özelliği ile Türkiye’ nin en fazla güneş alan illerinden biridir. Tarihte Urartular’a başkentlik yapmış Van’ ın, “Tuşba” adını alması, Tuşba’nın “Güneşi bol olan” anlamına gelmesindendir.

Bitki Örtüsü

Van Gölü civarı ve vadiler zengin bitki örtüsüyle kaplıysa da, dağlar genel olarak ağaçsızdır. İl toprakları bir bozkır manzarası arz eder. İl topraklarının % 70’i çayır ve meralarla, % 23’ü ekili ve dikili alanlarla ve % 2’si orman ve fundalıklarla kaplıdır.

Flora

Van Gölü civarı ve vâdiler zengin bitki örtüsüyle kaplıysa da, dağlar genel olarak ağaçsızdır. İl toprakları bir bozkır manzarası arz eder. İl topraklarının % 70’i çayır ve mer’alarla, % 23’ü ekili ve dikili alanlarla ve % 2’si orman ve fundalıklarla kaplıdır.

Fauna

Van Gölü havzasında yaşayan en önemli hayvan türlerinden birisi de İnci Kefalidir. Ayrıca sadece Van yöresinde yaşayabilen gözleri ayrı renklerde olan Van Kedisi bulunmaktadır.

Ekonomik Yapı

Van ekonomisi tarıma, küçükbaş hayvancılığa ve hayvan ürünlerini işleyen sanâyiye dayanır. Faal nüfûsun % 77’si tarım sektöründe çalışır.

Tarım: Van il topraklarının engebeli olması, kışın uzun ve sert geçmesi sebebiyle bitki üretimi sınırlıdır. Van Gölü çevresinin iklimi daha az soğuk geçtiği için tahıl ve sebze ekimi burada yapılır. Ekime müsâit alanların ancak % 20’sinde sulama yapılmaktadır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, çavdar, fasulye, şekerpancarı ve patatestir. Van Gölü civârında domates, tâze fasulye, karpuzve kavun yetişir. Van Gölü civârında meyvecilik de yapılır. En çok ceviz yetişir. Elma, armut, kayısı da yetiştirilir.

Sovyet bilgini Shutavsky’ye göre kavunun ana vatanı Van’dır. Van ve Diyarbakır’da yetişen cep kavunu, külahlı kavun, seyhan kavunu 16. asırda Anadolu’dan İtalya’ya gönderilmiş ve Papa Cantaluppı’nin çiftliğinde yetiştirilmiş bu sebeple “Cantalupp” ismini alan yuvarlak, basık dilimli, kabuğu hafif pürtüklü, turuncu renkte ve ananasa benzeyen kokusu olan bu kavun türü dünyâya Van’dan yayılmıştır.

Hayvancılık: Van ili en çok hayvan besleyen illerden biridir. Koyun sayısı Konya’dan sonra ikinci sırada yer alır. Mer’a hayvancılığı yapılır. Geniş mer’a ve çayırlara sâhiptir. Türkiye’deki koyun varlığının % 5,5’i Van’dadır. En çok koyun beslenir. Arıcılık gelişmiştir.

Balıkçılık: Van ilinde büyük göller olmasına rağmen bu göllerin sodalı oluşu sebebiyle balık türleri ve miktarı azdır. Akarsularda sazan, karabalık, kayabalığı ve Van Gölünde inci kefali bulunur.

Ormancılık: Van ili orman bakımından oldukça fakir sayılır. İl topraklarının ancak % 2’si orman ve fundalıklarla kaplıdır. Sanâyi ve yakacak odunu üretilmez.

Mâdencilik: Van ilinde çıkarılan mâdenler demir, soda, tuz, perlit, jips, kömür ve kükürttür. Rus işgâli sırasında Ruslar Muradiye ilçesi yakınlarında Korzot köyünde günde 1 ton petrol çıkarmışlardır.

Van’ın Özalp ve Erçek bölgelerinde hâlen petrol arama çalışmaları devam etmektedir.

Sanâyi: Sanâyi yeni yeni gelişmeye başlamıştır. Mevcut fabrikalar tarım ve hayvan ürünlerini işleyen tesislerdir. 10 veya daha fazla işçi çalıştıran iş yeri sayısı 40’a ve 2-9 arasında işçi çalıştıran işyeri sayısı 400’e yakındır. Başlıca fabrikaları: Van Çimento Fabrikası, yem fabrikası, et kombinası, Van Peynir Tereyağ Fabrikası, çivi fabrikası, plastik boru fabrikası, Özalp Mandıra İşletmesi, tuğla fabrikası, yün ipliği fabrikası, un fabrikaları ve tuz, linyit işletmeleridir.

Hayvancılık ve tarımdan sonra en faal sektör ticârettir. İran, Irak, Kuveyt ve BDT’ye et ve canlı hayan ihraç edilir. İran’la sınır ticâreti son dönemlerde önemli gelişmeler göstermiştir.

Van İlçeleri

SARAY : 23 köyü vardır. İl Merkezine uzaklığı 75 km olup Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır. Yüz ölçümü 45 km² dir. 2013 verilerine göre nüfusu 22.793 dür.

ÇATAK : 27 köyü vardır. Yüzölçümü 1.858 km² olup, 2013 verilerine göre nüfusu 23.440 dir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır. İl Merkezine uzaklığı 83 km dir.

MURADİYE : 36 köyü vardır. Nüfusu 2013 verilerine göre 51.340 dır. İl merkezine uzaklığı 85 km olup, ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır. Yüz ölçümü 1.049 km² dir.

GEVAŞ : 34 köyü vardır. İl Merkezine uzaklığı 40 km dir. 2013 verilerine göre nüfusu 29.655 dir. Ulaşım İlçe minibüsleri ve belediye otobüsleri ile sağlanmaktadır. Yüz ölçümü 968 km² dir.

ERCİŞ : 79 köyü vardır. Yüzölçümü 1.876 km² olup, 2013 verilerine göre nüfusu 170.124 dir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile yapılmaktadır. İl Merkezine uzaklığı 105 km dir.

BAŞKALE : 61 köyü vardır. Yüz ölçümü 2.731 km² olup, 2013 verilerine göre nüfusu 58.963 dür. İl Merkezine uzaklığı 115 km dir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır.

ÖZALP : 52 köyü vardır. İl merkezine uzaklığı 60 km dir. UIlaşım ilçe minibüsleri ile yapılmaktadır. Yüzölçünü 2380 km karedir.

ÇALDIRAN : 65 köyü vardır. İl Merkezine uzaklığı 110 km dir. 2013 verilerine göre nüfusu 66.624 dür. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır. Yüz ölçümü 1.587 km² dir.

BAHÇESARAY : 16 köyü vardır. İl merkezine uzaklığı 110 km dir. 2013 verilerine göre nüfusu 16.819 dur. Yüz ölçümü 490 km² dir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır.

EDREMİT : 10 köyü vardır. İl Merkezine uzaklığı 18 km dir. 2013 verilerine göre nüfusu 105.506 dir. Yüz ölçümü 270 km² dir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır.

GÜRPINAR : 64 köyü vardır. Yüzölçümü 4.063 km2 olup, Nüfusu 2013 verilerine göre 38.811 dir. Yüzölçümü bakımından ilin en büyük ilçesidir. Ulaşım ilçe minibüsleri ile sağlanmaktadır.

Van Ulaşımı

Demiryolu : Van’da bulunan Van Tren Garı kent merkezine yaklaşık 5 km uzaklıktadır. Doğuda İran’dan başlayan İstanbul’a kadar gidiş geliş yapan tren seferleri mevcuttur. Tren yolu ile yük ve yolcu taşımacılığı yapılmaktadır. Adres : Van Tren Garı İstasyon Mahallesi Özalp yolu üzeri 5. km VAN Telefon : 223 13 80 / 336

Havayolu : Van’da şehirler arası uçak seferleri Van Ferit Melen Hava Alanından yapılmaktadır. Hava alanı uluslar arası uçuşa açık değildir. Şehir merkezine uzaklığı 7.5 km dir. Hava alanına ulaşım şehir merkezinden her 30 dakikada bir giden halk otobüsü mevcut olup, şehir içinden taksiler ile de ulaşım sağlanmaktadır. Uçuş Yapılan iller: Ankara İstanbul Antalya İzmir Adres : Emin Paşa Mahallesi İpek yolu üzeri 7. km VAN Telefon : (0432)- 227 00 07 Web : http://www.van.dhmi.gov.tr/

Karayolu : Van’dan Gürpınar-Başkale Yüksekova ve Hakkari ile irtibat sağlayan, aynı zamanda Yüksekova üzerinden İran ile devlet karayolu mevcuttur. Otobüs terminali kent merkezine yaklaşık 4km uzaklıktadır. Otobüs terminalina ulaşım kent merkezinden minibüs ile sağlanmaktadır. Van Ankara arası mesafe 1340 km dir. Van İstanbul Arası 1671 km dir. Otobüs terminalinden şehirler arası hergün seyehat yapılabilmektedir. Terminal iletişim bilgileri: Adres : İstasyon Mahallesi Van Erciş Yolu Üzeri 4. km. Telefon : (432) 214 2421

Van Yeryüzü Şekilleri ve Bilgileri

ERCİŞ OVASI, ILICA (ZİLAN) ÇAYI DELİÇAY : [Ada] , Yüzölçümü 150 km2 olan bu ova, Van Gölü’ nün kuzeyinde yer almaktadır.

GÜRPINAR OVASI : [Ova] , Başkale, Özalp ve Saray sınırları arasında D950 Hakkari Karayolu civarında olan geniş ovadır.

HOŞAP VADİSİ VE OVASI : [Ada] , Hoşap Vadisi, Gürpınar ilçesinin Güzelsu (Hoşap) beldesi merkezi yakınında Hoşap Ovası’ na açılır.

BENDİMAHİ ÇAYI VE MURADİYE OVASI : [Ada] , Van iline bağlı bir ilçe. Yüz ölçümü 2.447 kilometrekare, nüfusu 31.586 dır. Yüzeyi yükseltisi 3.000 metreyi bulan dağlardan, derin vadilerden ve yer yer ovalık alanlardan ibarettir.

ÇALDIRAN OVASI : [Ova] , Yavuz Sultan Selim’in 23 Ağustos 1514 yılında Çaldıran ovasında Safevi hükümdarı Şah İsmail’i bir meydan muharebesi ile mağlup ettiği ovadır.

MEMEDİK VADİSİ : [Vadi] , Memedik vadisi batıda Erçek Düzü’ ne açılan oldukça dar bir vadidir.

KARASU VADİSİ : [Vadi] , Karasu Havzası, geniş bir dağlık bölüm şeklinde, güneybatı yönünde uzanır.

DORUTAY OVASI : [Ova] , Van iline 90 km, Özalp ilçesine 30 km uzaklıktadır.

VAN OVASI : [Ova] , Van ilinin kurulduğu yerde olup, Van Gölü’ nün doğusunda 150 km karelik bir alanı kaplamaktadır.

Van tarihçesi

Van Anadolu’nun en büyük kapalı havzası olan Van Gölü kıyısında toprakları verimli akarsuları bol iklim koşulları oldukça elverişli bir yerleşim merkezidir. Bu yüzden tarihin eski çağlarından beri birçok medeniyetin hakim olduğu bir yer olmuştur.

Arkeolojik araştırmalara göre Van ili yazılı tarih öncesi dönemleri M.Ö. 5000-3000 yılları Kalkolitik dönem başlarına kadar uzanmaktadır. M.Ö. 2000 yılında bu bölgede ilk olarak devlet kuranlar Hurrilerdir. Daha sonra Hurrilerin bölgedeki devamı olan yerli kavimler tarafından M.Ö. 900 yıllarında başkentleri Tuşba ( VAN) olan Urartu devleti kurulmuştur. Urartular M.Ö. 612 yılına kadar Van Bölgesinde güneyde yukarı Mezopotamya’ya kadar uzanan topraklarda hüküm sürmüşlerdir. M.Ö. IX. Yüzyılda Kral Sarduri tarafından Van kalesi yaptırılmıştır. M.Ö. VII. Yüzyıl başlarında Mezopotamya’dan Anadolu’ya akınlar düzenleyen Asurlular Van kalesini ele geçirince Urartular Tuşba yakınlarında Rusahinili (Toprakkale) şehrini kurarak varlıklarını devam ettirmişlerdir. M.Ö. 612 yılında Anadolu’ya gelen Medler büyük Urartu Kırallığı’na son vermişlerdir.

Yerleşik bir nizam kuramayan Med Krallığı Persler’e yenilip yıkılınca Van ve yöresi M.Ö. 332 yılına kadar Pers M.Ö. 129 yılına kadar Büyük İskender’in doğu seferinden sonra Makedonyalılar ve M.Ö. 88 yılına kadar da Partların egemenliğinde kalmıştır.

Tarihi dönem içerisinde Van ve yöresi Romalılar ile Sasaniler arasında çatışma sebebi olmuştur. M.S. 395 yılına kadar Sasani sonra da Bizans egemenliğinde kalmıştır.
Hz. Osman zamanında Bizans’ı bozguna uğratan Müslüman orduları 644 yılında Van ve yöresini ele geçirmiş bu hakimiyet Emevi ve Abbasi devletleri tarafından da sürdürülmüştür. Eskiden beri Van bölgesinde yaşayan Ermeni azınlığı kısa bir süre Van çevresinde bir krallık kurmuş ve İslam İmparatorluğu’na tabi olmuşlardır. Hıristiyan sanatının mühim bir eseri olan Akdamar Kilisesi aynı adı taşıyan Ada üzerinde Kral Gagik tarafından 915-921 yılları arasında yaptırılmıştır.

Çağrı Bey döneminde Anadolu’ya keşif amaçlı yapılan seferler 1071 Malazgirt zaferiyle neticelenmiş Van ve çevresi Büyük Selçuklular’ın egemenliğine girmiştir. Büyük Selçuklular’dan sonra bir süre Eyyübi egemenliğinde kalan şehir 1230 yılında Karakoyunlular’ın hakimiyetine girmiştir. Bu tarihlerde eski Van şehrinde bulunan Ulu cami Karakoyunlu Yusuf tarafından yaptırılmıştır. Karakoyunlular’ın Uzun Hasan’a mağlup olmalarıyla Van ve havalisi Akkoyunluların eline geçmiştir.

Kanuni Sultan Süleyman döneminde Safevi Devleti’ni yenen Osmanlı orduları 1548’de Van’ı fethetti ve bu fetih 1555 yılında yapılan Amasya Antlaşması ile kesinlik kazanmıştır. Van Beyler Beyliği’ne atanan Hüsrev Paşa ve Kayaçelebizade Koçi Bey kendi adlarını taşıyan birer cami yaptırmışlardır. Aynı dönemlerde “Kitap-ı Lugat-ı Vankulu” adlı eser Vankulu Mehmet Efendi tarafından hazırlanmıştır.

XIX. yüzyılın ikinci yarısından sonra Van’da ekonomik bakımdan güçlü olan Ermeniler ihtilal cemiyetleri kurarak Ruslar’ın da desteğiyle silahlanmaya başlamış 1915’te bir çok kaza ve köyde katliama girmişlerdir. Aynı yıl Van’ı istila eden Ruslar Ermenileri destekleyerek şehri ateşe vermiş ve Osmanlı ahalisi şehri boşaltmak zorunda kalmıştır. 1918 yılında Van yıkılıp yıkılarak büyük oranda nüfus kaybına uğradığından bugünkü yerinde yeniden kurulmuştur.

Başlayan Türk harekatı karşısında işgal ettikleri topraklardan çekilen Ruslar ve Ermeniler doğudaki aşiretlerin de desteğiyle tamamen Anadolu’dan çıkarılmış ve Türk ordusu 2 Nisan 1918′ de Van’a girerek şehri kurtarmıştır. 16 Mart 1921′ de imzalanan Moskova antlaşması ile Ruslar Van ve Bitlis’e ait isteklerinden vazgeçmişlerdir. 29 Ekim 1923’te Vilayet merkezi olan Van’da Devlet ve Belediye tarafından alt yapı çalışmaları başlatılmış savaştan yakılıp yıkılan şehir yeniden inşa edilmiştir.

Van İsminin Kaynağı

Bu konudaki bigiler tam olarak açıklığa kavuşturulmamış ve bu bilgiler rivayetlerden öteye gidememiştir. Evliya Çelebi “Seyahatnamesi”nde Büyük İskender’ in Van Kalesi’ndeki Vank adlı bir mabedden esinlenerek buraya Van adını verdiğini söylemektedir. Bir rivayete göre de şehri genişletilip güzelleştiren VAN isimli şahsın adından dolayı şehre bu ismi verilmiştir.
Bu konuda akla en yatkın görüş ise Urartuca Biane veya Viane’den çıkmış olduğudur. Çünkü Urartulular kendilerine Bianili demişler ve Urartuların hakim devrinde Biane adı altında birçok şehir ve insan topluluğu Van şehrinde toplanmıştır.