Mersin ili Akdeniz Bölgesinin Çukurova bölümünün batısında bulunmaktadır. İlçelerin yüz ölçümleri; Akdeniz 304, Mezitli 604, Toroslar 838, Yenişehir 37, Tarsus 2032, Çamlıyayla 688, Silifke 2590, Mut 2535, Gülnar 1575, Erdemli 2053, Anamur 1348, Aydıncık 446, Bozyazı 570 km2 olmak üzere Mersin ili 15.620 km2 yüzölçümü ile Türkiye topraklarının %2 sini kaplar.
-Türkiye’nin İlleri Hakkında Genel Bilgiler Tam Liste-
İl doğuda Adana’nın Karataş, Merkez, Karaisalı ve Pozantı; kuzeydoğuda Niğde’nin Ulukışla; kuzeybatıda Karaman Merkez, Ermenek; kuzeyde Konya’nın Ereğli ve doğuda Antalya’nın Gazipaşa ilçeleriyle çevrilmiştir. Güneyi Akdeniz ile kuşatılmış olan Mersin ili; kuzeyden Batı ve Orta Toros Dağlarının yüksek plato ve zirveleriyle Anadolu’nun iç kesimlerinden ayrılmaktadır.
Mersin il alanı, Batı ve Orta Toros Dağları üzerinde bulunmaktadır. İl sınırları içine giren Toros Dağları, İç Anadolu’nun Konya düzlüğü ile Akdeniz arasında, yüksek çatılı bir kuşak halinde, Batı – Doğu yönünde uzanır. İli kuzeyden çevreleyen Toros Dağları; genç dağlar olup, volkanik granit, gnays ve mikaşistlerden oluşmuştur. Bu dağlar; Silifke, Gülnar, Anamur ve Mut ilçe topraklarının büyük bölümünü örter. Doğuya gidildikçe, denizden yavaş yavaş uzaklaşan dağ sırasıyla deniz arasında geniş düzlükler oluşur. Bu geniş düzlüklerde merkez ilçe Mersin ile Tarsus yer alır. Taşeli platosunun batı sınırlarını oluşturan batı Toros Dağları, Antalya Körfezinin doğusundan Mersin İline doğru iki kol halinde uzanır.
Birinci kol Alanya ve Gazipaşa ilçelerinin kuzeyinden geçerek Silifke’ ye dek uzanır. İkinci kol, Ermenek Göksu Vadisi ile Hadim Göksu vadisi arasında il topraklarına sokulur. Daha sonra Mut’un güneybatısında, her iki vadinin birleştiği yerde son bulur. Orta Toros Dağlarının il alanı içinde kalan kesimine Bolkar Dağları adı verilir. Göksu Vadisinin doğusundan başlayan Limonlu çayı vadisi, kaynak alanından sonra düzenli ve yüksek sıralar oluşturan Bolkar dağları, Mersin topraklarını İç Anadolu’dan bir duvar gibi ayırır. En yüksek yeri 3524 metre ile Medetsiz tepesidir.
Orta Toros Dağları, İç Anadolu ile Güney Anadolu’yu birbirinden ayıran sistemli sıralar oluşturduğundan, güç geçit verir. Orta Torosların tek geçidi Gülek Boğazıdır(1050 metre). İkinci önemli geçit ise; Orta Toroslar ile Batı Torosları birbirinden ayıran Göksu Vadisi oluğundaki Sertavul geçididir. Silifke – Mut karayolu bu geçitten Konya’ya bağlanır.
İl alanını kaplayan Batı ve Orta Toros Dağlarının temel özelliği, yüksek ve sürekli sıralar oluşturmasıdır. Bu dağların arasında geniş plato düzlükleri vardır. Akdeniz kıyı kuşağı ve Göksu ırmağı çevresi dışında geniş sayılabilecek ova yoktur. İlin bu kesiminde vadiler önemli yer tutmaktadır. Akarsular, derin vadilere gömülmüş durumdadır. Akdeniz iklim özellikleri, güneyden kuzeye doğru uzanan bu vadilerden Toros Dağlarının içlerine dek sokulur. Vadilerin yamaçlarında verimli tarım toprakları bulunan taraçalar yer alır. Bu vadi ve ovaların başlıcaları şunlardır: Göksu Vadisi, Anamur Vadisi, Tarsus Vadisi, Silifke Ovası, Anamur Ovası, Tarsus ve Berdan Ovalarıdır.
Mersin’de il topraklarının %24 ünü kaplayan plato oluşumları çok önemlidir. Göksu Vadisinin batısında kalan Mut, Silifke ve Anamur yöresi, Türkiye’nin en önemli Platolarından biri olan Taşeli Platosunun üzerindedir. Taşeli platosunun Akdeniz’e ve Göksu Vadisine bakan kesimlerinde, yaz aylarında yöre halkının yaylak olarak kullandığı yaylalar vardır. Bunların başlıcaları; Silifke de Balandız, Gökbelen ve Kırobası; Anamur’da Kaş, Beşoluk ve Kozağaç; Gülnar’da Bardat, Tersakan ve Balyaran; Mut’ta Kozlar, Çivi, Söğütözü ve Sertavul yaylalarıdır.
İklim
Mersin ilimiz, bilinen sınıflandırma metotlarına göre yarı kurak az nemli, kışları ılıman, yazları sıcak, su fazlası kış mevsiminde ve çok kuvvetli, deniz tesirinde bir iklime sahiptir. Mersin’de yıllık sıcaklık ortalaması 19,2C dir. Mersin’in uzun yıllık ortalama sıcaklık trendine bakıldığında ortalama sıcaklıklarda 6.5ºC/100 yıl olmak üzere artış trendi vardır. 32 yıllık gözlemlerde saptanan en yüksek sıcaklık 38,5C (1999), en düşük sıcaklık ise -0,4C (1992)dir. Yaz aylarının ortalama sıcaklığı 25- 33C arasında değişmektedir. Sahil kesimi ile sahilden 15–25 Km. iç kısımlarda ve yayla eteklerinde 10C ye varan düşük sıcaklıklar görülmektedir.
Kış aylarında sıcaklık ortalaması 9–15C arasında değişir. Bazı yıllar sıcaklık 0C nin altına düşmektedir. Kar yağışı sahil kesimlerde görülmez. Ancak kış aylarında Torosların eteklerinde ve yayla kesimlerinde değişen miktarlarda kar yağışı ve örtüsü olmaktadır. Deniz suyu sıcaklık ortalaması 20,8C dir. Yaz aylarında 25–28C arasında değişmektedir. Bu mevsimde kuvvetli rüzgarların olmaması nedeniyle dalga yüksekliği çok düşük olmakta, böylece uzun yaz ve sonbahar aylarında denizden istifade edilebilmektedir. Mersin’de güneybatıdan esen deniz ve kara meltemi, Nisan- Eylül arasındaki altı aylık sürede gündüzleri denizden karaya doğru, geceleri Toroslardan denize doğru esmekte ve sıcak yaz mevsiminde serinletici özellik taşımaktadır. Ortalama rüzgar hızı 2.2 m/sn dir. Deniz ulaşımını etkileyen nitelikteki kuvvetli rüzgarlar azda olsa kış aylarında görülür. İlimizde uzun yıllar verilerine göre yıllık yağış toplam miktarı 591,6 mm dir.
En çok yağış Aralık ayında en az yağış ise Ağustos ayındadır. Uzun yıllar ölçümlerine göre yıllık kapalı günler ortalama 25,3 gündür. Yılın büyük bölümünde hava açık ve az bulutlu geçmektedir. Mersin yurdumuzun güneşlenme süresi en fazla olan illeri arasındadır. Günlük ortalama güneşlenme süresi 7,39 saat olup yaz aylarında bu süre 8–10 saat arasında değişmektedir. Yıllık Ortalama Bağıl Nem % 69 (1975-2006 yılları) olup, aylara göre %64 – %76 arasında değişmektedir. Kaynak: T.C. Mersin Valiliği Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü 2011 Yılı Çevre Durum Raporu
Bitki Örtüsü
Bitki örtüsü genellikle Akdeniz iklimine uyum sağlayan maki’dir. Defne, Yabani Zeytin, Keçi Boynuzu, Mersin, Zakkum, Böğürtlen ve Kuşburnu’dur. 100-1000 m. arasında Meşe, 100-1200 m. arasında Kızılçam, 1500 m. Karaçam ve 2000 m. yüksekliklerde Sedir ve Ardıç Ağaçları yer alır.
Flora
Akdeniz ile sınırlanan ve Mersin’e bağlı Tarsus, Berdan, Silifke Ovaları ve Adana’nın büyük bölümünü kapsayan Çukurova da, 5-10 m.lerde, çoğu kumul, tuzcul ve sucul olan bir bitki örtüsü vardır. Ayrıca ova bakışlı alanlarda, yaklaşık 100-200 m. yükseklikteki duvar bitkileri ve yanı sıra, 200-300 m. lerde Mersin Göksu kıyılarındaki gibi, Tamarix smyrnensis, Salix alba, Populus nigra, P. tremula, Mut köprüsünde lokal P. euphratica, Cupressus sempervirens’ den oluşan farklı bir bitki yayılımını bulmak mümkündür.
Akdeniz Bölgesindeki vejetasyon katları sıcak Akdeniz, asıl Akdeniz, üst Akdeniz ve Akdeniz dağ vejetasyonu olarak adlandırılabilir. Bunları kısaca şu şekilde tanıtabiliriz: Sıcak Akdeniz vejetasyon katı: 0-500 m.ler arasında gelişir. Maki vejetasyonunun baskın türleri arasında keçiboynuzu, zeytin, sakız, sandal, kermes meşesi, mersin ve orman türlerinden kızılçam, Halep çamı gibi türler vardır. Asıl Akdeniz vejetasyon katı: 500-1000 m.ler arasında gelişir ve başlıca kızılçam, fıstıkçamı, defne, kermes meşesi, selvi, mazı meşesi gibi vejetasyon serileri ile temsil edilir. Kızılçam bu yükseltinin üzerinde yerini karaçam ve karışık yapraklı türlerden oluşan orman vejetasyonuna bırakır. Üst Akdeniz vejetasyon katı: 1000-1500 m.ler arasında gelişir ve ülkemizde herdem yeşil olmayan meşelerle karakterize edilir.
Başlıca saplı meşe, Macar meşesi ve kısmen gürgen gibi türlerle temsil edilir. Akdeniz dağ vejetasyon katı: 1500-2000 m. yükseltiler arasındadır. Karaçam, sedir, göknar tipiktir. Akdeniz bölgesi dağlık yapısı ile yaşamak için çok özgün koşullar isteyen endemiklerin barınmasına zemin hazırlanmıştır. Taşeli platosu’ nda yaşayan 1053 türden 213′ ünün de endemik olduğu saptanmıştır. rneğin bunlardan Verbascum microcephalum (Anamur: Akpınar Yaylası,1900 m.) ve Astragalus talassaus ( Anamur: Güneybahşiş köyü, 1840 m.) nesli tehlikedekiler listesinde yer alır.
Fauna
Mersin İli, Anamur İlçesi civarında Kiliya kolonisi olarak adlandırılan, Türkiye sahillerinde bilinen en kalabalık ve sürekli üreyen tek Akdeniz foku (Monachus monachus) kolonisinin çok önemli bir bölümü bu alan içinde barınmaktadır. Alan içinde her sene doğum gerçekleşen toplam 4 fok üreme mağarası bulunmaktadır. Bunun dışında türün dinlenmek amacıyla kullandığı irili ufaklı sayısız deniz mağarası ve kavuk bulunmaktadır. İlimizde bulunan Mersin merkeze bağlı Kazanlı sahili, Erdemli İlçesi Alata kumsalı, Silifke İlçesi Göksu Deltası ve Anamur sahili ağırlıklı iribaş deniz kaplumbağası olmak üzere her iki tür deniz kaplumbağası için (Caretta caretta ve Chelonia mydas) önemli üreme kumsallarıdır.
Bozyazı kumsalının kum alımları sonucunda doğal yapısının bozulmadan önce önemli bir deniz kaplumbağası üreme alanı olmasına rağmen, günümüzde ancak birkaç bireyin yumurta bırakma amaçlı olarak kullandığı görülmektedir. Diğer taraftan özellikle yeşildeniz kaplumbağasına (Chelonia mydas) yıl boyunca rastlamak mümkündür. Kızılliman Burnu’nun iki yanında ve Aksan Adası civarında yıl boyunca gözlenebilen 5–6 bireylik bir şişeburunlu yunus (Tursiops truncatus) ailesi bulunmaktadır. Doğu Akdeniz akıntı sisteminin bir parçası olarak bölgede doğudan batıya akan akıntılar Türkiye’nin en güney iki ucu olan Anamur ve Kızılliman Burnu’nu dövmektedir. Burada oluşan akıntı rejiminin bir sonucu olarak Kızılliman Burnunun doğu yakasında kalan Gökçevlik ile ren kıyıları ölü ya da canlı olarak karaya vuran deniz canlıların sıkça görüldügü alanlardır. Bölgede görülen deniz canlıları arasında Risso yunusu (Grampus griseus), Cuvier yunusu (Ziphius cavirostris); ayrıca sürü halinde Uzun balina (Balenoptera physalus) görülmektedir.
Dana Adası ve Beşparmak Adası civarında ve dik yalıyarların uzantısı olan infralittoral zonda tehlike ve tehdit altında türler arasında sıralanan uzundikenli denizkestanesi (Centrostephanus longispinus), Triton (Charonia tritonis) yaygın olarak görülebilmektedir. Yumuşak zeminli infralittoral zonda ve özellikle Cymodosea nodosa çayırları içinde Pina (Pinna nobilis), Deniz Kulağı (Tonna galea) ve Denizatına (Hippocampus ramulosus) rastlamak mümkündür. Deniz çiçeklilerinin son bulduğu Infralittoral zonun derin sınırından (~33m) itibaren dal süngerlerden Axinella cannabina ve Axinella polypoides görülebilmektedir. Kuşlardan Boz yelkovan (Calonectris diomedea) açık denizde, Tepeli Karabatak (Phalacrocorax aristotelis) kayalık kıyılarda ve özellikle Dana adası ve Beşparmak adasında görülmektedir. Kayalık infralittoralde hassas türlerden denizkestanesi (Paracentrotus lividus), Karavida (Scyllarides latus) Orfoz (Epinephelus marginatus) Eskina (Umbrina cirrosa) sıkça görülmektedir.
Bölge Doğu Akdeniz’de Orkinos balığının üreme alanının doğu sınırında yer aldığından özellikle Mayıs-Temmuz arası kalabalık sürülere rastlamak mümkündür. Genel olarak tüm Akdeniz’de yumuşak zeminli Infralittoral zon (~0 – ~-30 m. arası) Akdeniz endemiki deniz çayırları (Posidonia oceanica) ile kaplıyken türün doğu sınırını oluşturan Turgutlar koyunun doğusunda yoğun Cymodosea nodosa çayırı ile kaplıdır. Ovacık kıyılarında, besin tercihleri arasında bu deniz çiçeklisini de bulunduran yeşil deniz kaplumbağasına yıl boyunca rastlanması bu alanın türün bilinmeyen kışlama alanlarından biri olabileceğini göstermektedir. Diğer taraftan P. oceanica’nin bulunmaması bu bölgenin Kızıldeniz kanalı yoluyla Akdeniz’e geçip başarılı ve kalabalık popülasyonlar oluşturan Lessepsiyan göçmeni canlıların yoğun olarak bulunduğu bir alandır. Bölge ekosisteme yeni katılan ve kendilerine yer bulan bu canlıların doğal dengeye etkileri henüz bilinmiyor.
Ancak alanda yeni gözlenmeye başlamasına rağmen hızla genişlediği gözlenen Caulerpa racemosa ve özellikle Caulerpa scalpeliformis gibi istilacı türler olarak sınıflandırılan bitkiler ile juvenil balıklara etkisi olabileceği düşünülen Fistularia commersonii gibi türlerin yakin gelecekte ekosistem üzerinde önemli baskılara yol açmaları olasıdır. Diğer taraftan yine Lessepsiyan göçmenlerden olan göçmen midye (Brachidontes variabilis) basta Corallina mediterranea ve Jania rubens olmak üzere yerli alg türleriyle oluşturdukları yasam-birlikleri mediolittoral (gel-git zonu) ve üst infralittoral zonun zenginleşmesine neden oldukları da bilinmektedir. Karada ise Kargıcak Boğazı’nda, hayvancılıkla uğrasan nomad yörüklerin alana geldikleri dönemlerde (ayni anda sayılan en fazla birey 24) kalabalık Kızıl akbaba (Gyps fulvus) grupları gözlenmektedir. Yaz sonunda Ovacık yarımadasının sarp kayalıklarında Ada doğanına (Falco eleonorae), üreme döneminde Tisan Sazlığı’nda (kaybolmak üzeredir) ve Dana Adası kıyılarında küçük Angit (Tadorna ferruginea) sürüleri görülmektedir.
Yaz ziyaretçilerinden Küçük akbaba (Neophron percnopterus) Boğsak- Aydıncık arasında barınmaktadır. Aydıncık adaları olarak bilinen Gilindire adaları, Ada martısının (Larus audouinii)Doğu Akdeniz’deki sayılı üreme alanlarından biridir. Sancak Burnu, Gemikonagi ve Kurtini koylarının çıkışı ve Yılanlı Ada’da kayalık yüzlek infralittotal bölgenin tamamını kaplamaktadır. Bu alanda Triton (Charonia tritonis),Pina (Pinna nobilis), Deniz Kulağı (Tonna galea) görülmektedir.
Yüzlegin hemen sonunda başlayan kavkili çökelin ardından gelen yumuşak zeminde nesli tehdit ve tehlike altında olan Axinella cinsi süngerlere rastlamak mümkündür Yüzlegin sığ olduğu alanlarda infralitorral bölge sağlıklı ve gür deniz çayırları (Posidonia oceanica) ile kaplıdır. Çayır içinde, infralittoralin alt sınırına doğru 20–30 metrelerde Denizatına (Hippocampus ramulosus), ve bölgeyi kışlama amaçlı kullanan Yeşil Deniz kaplumbağalarına rastlanmaktadır. Kayalık infralittoralde hassas türlerden denizkestanesi (Paracentrotus lividus), Karavida (Scyllarides latus), Orfoz (Epinephelus marginatus) Eskina (Umbrina cirrosa) sıkça görülmektedir. Bölge Doğu Akdeniz’de Orkinos balığının üreme alanının doğu sınırında yer aldığından özellikle Mayıs-Temmuz arası kalabalık sürülere rastlamak mümkündür.
Hidrografik olarak subtropik özellik gösteren bu alanda kıyı ekosisteminin olgunlaşmasında önemli rol oynayan Posidonia oceanica, Cystoseira spp. vb. Atlanto-Mediterranean türlerin oluşturduğu littoral yasam-birliklerinin bulunmaması Levantdenizini Doğu Akdeniz Ekosistemleri içinde Kızıldeniz göçmeni türlerin gelerek rahatça kalıcı popülasyonlar oluşturdukları Lessepsiyen hükümranlığı halini almasına neden olmuştur. Aydıncık kıyıları Levant denizi içerisinde farklı özelliklere sahip nadir alanlardan biridir. Yapı olarak Levant kıyı ekosistemine gösterdiği benzerliklerin (Göçmen midye-Brachidontes variabilis ve kırmızı alglerin – Corallina mediterranea ve Jania rubens oluşturdukları mediolittoral/gel-git zonu yasam-birlikleri) yanında sağlıklı Posidonia deniz çayırlarına sahip olması alanı deniz biyolojisi açısından oldukça ilginç kılmaktadır. Kaynak: T.C. Mersin Valiliği Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü 2011 Yılı Çevre Durum Raporu
Ekonomik Yapı
Mersin ekonomisi, tarım, ticaret sanayi ve iç turizmin bir arada geliştiği sektörlerden oluşmaktadır. Uluslararası bir limana sahip olması, gelişmiş Serbest Bölge faaliyetleri, tarım ve sanayi ürünlerine dayalı ihracatı nedeniyle ticaret, sektörler arasında on plandadır. Yaygın turunçgil yetiştiriciliği, örtü altı turfanda sebze-meyve üretimi ve bağcılık, tarımı önemli ikinci sektör haline getirmiştir. Petrol rafinerisi, cam sanayi, çimento, krom, soda sanayi, selüloz kâğıt, dokuma, gıda sanayi ve makina imalat sanayii de bölgenin önemli imalat alanlarıdır. Türkiye turunçgil üretiminin, %64’ünün gerçekleştirildiği Akdeniz kıyı şeridinde (Adana, Mersin, Hatay, Antalya) Türkiye limon üretimin %42’Si, greyfurt üretiminin %85’i, portakal ve mandalina üretiminin %68’i gerçekleştirilmektedir.
Ülkemizin turunçgil ihracatının %33’u Mersin Firmaları tarafından gerçekleştirilmektedir. Türkiye hububat ihracatının °/o 50’si de Mersin’den yapılmaktadır. 320 km. kıyı şeridi boyunca henüz el değmemiş alanların bulunması turizmin gelişmesi için önemli bir potansiyeldir. Mersin turizmi ağırlıklı olarak iç turizme hizmet veren bir yapıya sahipken; son yıllarda Ortadoğu’dan gelen yabancı turistlerle turizm uluslararası niteliğe kavuşmuştur. Mersin’de yoğun yapılaşma nedeniyle inşaat sektörü hızla gelişen sektörlerden biridir.
Mersin İlçeleri
Aydıncık : 1915 yılına kadar bugünkü anlamda İlçe teşkilatına sahip bir yerleşim birimi olan Aydıncık, 1915 yılında Gülnar’a bağlı Bucak Merkezi olmuş,1987 yılında da, Gülnar’dan ayrılarak müstakil İlçe olmuştur. 446 km2 yüzölçümüne sahip ilçenin kuzeyi ve doğusunda Gülnar, batısında Bozyazı ilçeleri, güneyinde ise Akdeniz sahilleri bulunmaktadır. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 12.257 kişidir. 15 adet mahallesi vardır. Mersin’e uzaklığı 178 km olan İlçeye ulaşım şehirler arası otobüslerle sağlanmaktadır. Kaynaklar: Aydıncık Kaymakamlığı Aydıncık Belediyesi
Mut : 2.535 km2 yüzölçümüne sahip olan Mut İlçesi Toros dağları eteklerinde, Göksu Nehri kıyılarında kurulmuştur. Doğusunda Silifke, Batısında Erdemli İlçesi, Kuzeyinde Karaman İli ve Güneyinde Gülnar İlçesi topraklarıyla çevrili Mersin-Karaman Devlet karayolu (D-715) üzerinde ve 250-300 rakımda yerleşimi bulunmaktadır. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 62.693 kişidir. 102 adet mahellesi vardır. Mersin Mut arası 173 km olup ulaşım şehirler arası otobüs ile sağlanmaktadır. Kaynaklar: Mut Kaymakamlığı Mut Belediyesi
Silifke : 2.590 km2 yüzölçümüne sahip olun İlçe Doğuda Erdemli, batıda Mut ve Gülnar ilçeleri; kuzeyde Karaman ili, güneyde Akdeniz ile çevrilidir. Toros Dağları’nın eteğinde, Göksu Irmağı’nın iki yakasında kurulmuş bulunan Silifke; Güneydoğu Anadolu, Doğu ve Batı Akdeniz ile İç ve Batı Anadolu’yu birbirine bağlayan Devlet Karayolu ağının kavşak noktasında olup, İl merkezi Mersin’e 80 km mesafededir. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 114.675 kişidir. 88 adet mahallesi vardır. İlçeye ulaşım Mersin Silifke arası çalışan otobüsler ve şehirler arası otobüsler ile sağlanmaktadır. Ayrıca Taşucu Limanından Kıbrıs’a deniz otobüsü ve feribot seferleri ile Lübnan’ın Tripoli şehrine Feribot seferleri yapılmaktadır. Kaynaklar: Silifke Kaymakamlığı Silifke Belediyesi
Toroslar : 838 km2 yüzölçümüne sahip olan ilçe adını büyük bir kısmını kaplayan Toros Dağlarından almıştır. 67 adet mahallesi bulunmaktadır. Mersin Merkez İlçesi olup 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı sonu itibariyle 277.658 kişidir. Doğusunda Tarsus, Çamlıyayla İlçeleri, Kuzeyinde Konya İli, Güneyinde Akdeniz, batısında Yenişehir, Mezitli ve Erdemli İlçeleri bulunmaktadır. Ulaşım kolay olup Belediye otobüsü, dolmuş ve taksi ile sağlanmaktadır. Kaynaklar: Toroslar Kaymakamlığı Toroslar Belediyesi
Erdemli : Türkiye Cumhuriyeti’nin ilanından sonra, Silifke İlçesine bağlı küçük bir yerleşim iken, 1 Haziran 1954 tarihinde ilçe olmuştur. Erdemli, Mersin’in 36 km. batısında ve Akdeniz kıyısında kurulu bir ilçedir. Ulaşım Erdemli-Mersin, Silifke-Mersin arası çalışan otobüs ve minibüs ile şehirler arası çalışan otobüsler ile sağlanmaktadır. 2.053 km2 yüzölçümüne sahip ilçenin doğusunda Mezitli, batısında Silifke İlçeleri, kuzeyinde Karaman İli ve güneyi ise Akdeniz sahilleri ile çevridir. 2013 yılı sonu itibariyle nüfusu 130.226 kişidir. 109 adet mahallesi bulunmaktadır. Kaynak: Erdemli Kaymakamlığı Erdemli Belediyesi
Bozyazı : Bozyazı, doğusu Aydıncık ve Gülnar, batısı Anamur, kuzeyi Ermenek ilçeleri ve güneyi Akdeniz sahili ile çevrili olup Mersin-Antalya karayolu üzerinde Mersin’e 220 km uzaklıktadır. Ulaşım şehirler arası otobüsler ile sağlanmaktadır. Bozyazı, 1989 yılında ilçe olmuştur. Yüzölçümü 570 km2 olup, 2013 yılı sonu itibariye nüfusu ise 26.595 kişidir. 30 adet mahallesi vardır. Kaynaklar: Bozyazı Kaymakamlığı Bozyazı Belediyesi
Çamlıyayla : Çamlıyayla ilçesi denize olan yüksekliği 1.430 metredir. İlçenin doğusunda ve güneyinde Tarsus, batısında Toroslar İlçeleri, kuzeyinde Konya ve Niğde illeri yer almaktadır. İlçe, Mersin’in en eski yaylalarındandır. İlçe’nin yüzölçümü 688 km2 olup, iklimi karasal iklim karekterindedir. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 8.781 kişidir. Ancak yaz aylarında nüfus 50.000 kişiye ulaşmaktadır. 14 adet mahallesi bulunmaktadır. Mersin İl Merkezine 68 km uzaklıkta olup ulaşım Çamlıyayla-Tarsus arası çalışan otobüslerle sağlanmaktadır. Kaynaklar: Çamlıyayla Kaymakamlığı Çamlıyayla Belediyesi
Yenişehir : 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı sonu itibariyle 224.895 kişidir. Batısında Mezitli, doğusunda Akdeniz, kuzey doğusunda Toroslar ilçeleri bulunmaktadır. Güneyi Akdeniz sahilidir. Mersin Merkez İlçelerinden biri olup yüzölçümü 37 km2’dir. 31 Mart 2014 tarihinden sonra tüm köyler mahalleye dönüşmüş olup 32 mahallesi bulunmaktadır. Ulaşım çok kolay olup Belediye otobüsü, halk otobüsü, dolmuş ve taksi ile sağlanmaktadır. Kaynaklar: Yenişehir Kaymakamlığı Yenişehir Belediyesi
Anamur : 1859 yılında, Osmanlı idari teşkilatında Bucak 1869 yılında ise İlçe olmuştur. Anamur İlçesi, Mersin’in batısında yer alır. İlçe merkezi Mersin’e 230 km, Antalya’ya 265 km, Karaman’a 230 km, Kıbrıs’a da 40 mil (76 km.) uzaklığında olup, Mersin-Antalya Devlet Karayolu üzerinde kurulmuş, yüzölçümü 1.348 km2’dir. Batısında Antalya, kuzeyinde Karaman illeri, doğusunda Bozyazı ilçesi, güneyinde ise Akdeniz sahilleri bulunur. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 63.059 kişidir. 60 adet mahallesi vardır. Anamur-Mersin Merkez arası ulaşım şehirler arası otobüslerle sağlanmaktadır. Ayrıca 83 km uzaklıktaki Antalya İli Gazipaşa İlçesinde hava alanı bulunmaktadır. Kaynaklar: Anamur Kaymakamlığı Anamur Belediyesi
Gülnar : İl merkezine 150 km mesafede bulunan İlçe Taşeli Platosu üzerindedir. Doğusunda Silifke, Küzeyinde Mut, Kuzeybatıda Ermenek, Batısında Bozyazı-Anamur, Güneyinde Aydıncık İlçesi ve Akdeniz sahilleri çevrilidir. Denizden yüksekliği 950 metre olup, yüzölçümü 1.570 km2’dir. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 26.451 kişidir. 55 mahallesi bulunmaktadır. Ulaşım Gülnar Mersin arası çalışan otobüs ile sağlanmaktadır. Kaynaklar: Gülnar Kaymakamlığı Gülnar Belediyesi
Mezitli : 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı sonu itibariyle 158.482 kişidir. 31 Mart 2014 tarihinden sonra tüm köyler mahalleye dönüşmüş olup 38 mahallesi bulunmaktadır. Güneyi Akdeniz sahili olan ilçenin batısında Erdemli, doğusunda Yenişehir ilçeleri bulunmaktadır. 604 km2 yüzölçümüne sahip olan ilçeye ulaşım oldukça kolaydır. Belediye ve halk otobüsü, dolmuş, taksi vb. araçlarla kolayca ulaşabilmek mümkündür. Kaynaklar: Mezitli Kaymakamlığı Mezitli Belediyesi
Tarsus : 2.032 km2 yüzölçümüne sahip olan Tarsus Mersin İli’nin doğusunda yer alır. İlçenin doğusunda Adana, kuzeyinde Niğde İlleri, Çamlıyayla İlçesi batısında ise Akdeniz İlçesi, güneyinde de Akdeniz yer alır. Coğrafi özellik olarak 34.53 enlem ve 36,56 boylamları arasında bulunan Tarsus, Berdan Nehrinin Alüvyonlu Ovasında kurulmuştur. Mersin Merkezine uzaklığı 29 km olup toplu taşıma tren, otobüs, minibüs vb. araçlarla sağlanmaktadır. Mersin Büyükşehir olduğundan tüm belde ve köyler mahalleye dönüşmüştür. 179 adet mahallesi vardır. 2013 yılı sonu itibariye nüfusu 321.403 kişidir. Kaynaklar: Tarsus Kaymakamlığı Tarsus Belediyesi
Akdeniz : 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. 2013 yılı sonu itibariyle nüfusu 279.383 kişidir. 57 adet mahallesi bulunmaktadır. Yüzölçümü 304 km2 olan İlçenin doğusunda Tarsus, kuzeyinde Toroslar, batısında Yenişehir İlçeleri, güneyinde ise Akdeniz sahilleri bulunmaktadır. Mersin Merkez İlçelerinden biri olan İlçede ulaşım çok kolay olup Belediye otobüsü, halk otobüsü, dolmuş, taksi gibi her türlü şehir içi ulaşım aracı bulunmaktadır. Ayrıca Tren Garı, Mersin Limanı, Çamlıbel Yat Baseni bu ilçe sınırları içerisinde bulunmaktadır. Kaynak: Akdeniz Kaymakamlığı Akdeniz Belediyesi
Mersin Ulaşımı
Karayolu : Mersinden, Mersin-Adana-Niğde O-51 Otoyolu ve D-400 Mersin-Antalya ve D-715 Silifke-Mut, D-340 Mut-Karaman karayolu ile Türkiye’nin her bölgesine otobüs veya özel araç ile ulaşım kolaylıkla sağlanmaktadır. Mersin-Ankara arası 495 km, Mersin-İstanbul arası 948 km’dir. Mersin Otogar İletişim Bilgileri Adres: GMK Bulvarı Üçocak Mahallesi Mersinli Ahmet Cad. Akdeniz-Mersin Tel: 0324 238 16 48
Havayolu : Havayolu ulaşımı, Mersin’e 67 km mesafedeki Adana şehir Merkezinde bulunan Şakirpaşa Havalananından sağlanmaktadır. Adana (Şakirpaşa) Havalananından yurtiçi ve yurtdışı olmak üzere; İstanbul-Atatürk, İstanbul-Sabiha Gökçen, İzmir, Antalya, Trabzon, Van, İzmir, Bursa, Elazığ, Diyarbakır, Lefkoşa-Ercan, Berlin-Schönefeld, Hanover, Stuttgart Frankfurt, Münih, Stuttgart ve Beyrut’a uçuş yapılmaktadır. Sezonluk olarak Bodrum, Berlin-Tegel, Düsseldorf, Hamburg havaalanlarına uçuş sağlanmaktadır. Havaalanı ile Mersin arasında çeşitli firmalara ait hava alanı ücretli ve ücretsiz servisleri bulunmaktadır. Ayrıca Mersin Adana arası çalışan otobüs, minibüs ve tren aracılığıyla ulaşılabilir. Adana Hava Limanı İletişim Bilgileri Adres: Uçak Mahallesi, Barış Bulvarı, 01330 Adana Tel : 0322 435 03 80 Faks : 0322 435 91 26 Ayrıca Anamur İlçesine 83 km uzaklıktaki Antalya İli Gazipaşa İlçesinde hava alanı da bulunmaktadır. İstanbul Sabiha Gökçen Hava limanı arasında sefer yapılmaktadır. Gazipaşa Hava Limanı Adres: Mersin Yolu, Aydıncık Köyü, Pk: 07900, Gazipaşa, Antalya Telefon: 0 242 582 71 26 Faks: 0 242 582 7575
Demiryolu : Mersin Şehir Merkezinde bulunan ve şehir içi her türlü araçla kolayca ulaşılabilen Tren Garından Mersin ve Adana arası bölgesel trenler her gün sabah saat 06.00 ile 22.30 saatleri arasında düzenli seferler yapılmaktadır. Ulaşım süresi yaklaşık 45 ile 60 dakika arasındadır. Tarsus İlçesi ve Yenice Beldesine de Mersin-Adana bölgesel tren seferleri ile ulaşılmaktadır. Ayrıca Adana kalkışlı yurt içi tren seferleri yapılmaktadır. Mersin Garı Gişe 05.30-21.30 saatleri arası açık olup 0324 231 12 67 nolu telefondan ulaşılabilir.
Denizyolu : Şehir Merkezinde bulunan otobüs, dolmuş, taksi vb. araçlarla kolayca ulaşılabilen Mersin Limanı ile Kıbrıs (Gazimağusa) arasında haftada üç gün feribot seferleri vardır. Ulaşım yaklaşık 7-8 saat sürmektedir. Mersin (Pazartesi, Çarşamba, Cuma)kalkış saati 20.00, Gazimağusa (Salı, Çarşamba, Pazar) kalkış saati 21.00’dir. Mersin’den Silifke İlçesine bağlı Taşucu beldesine otobüs ile ulaşılmaktadır. Taşucu ve Girne arası hergün Deniz Otobüsü seferi düzenlenmektedir. Ulaşım yaklaşık 2 saat sürmektedir. Taşucu Limanından kalkış saati 11.30, Girne kalkış saati 09.30’dur. Ayrıca Cumartesi günü hariç diğer günlerde Taşucu ve Girne arası Feribot seferi düzenlenmektedir. Ulaşım yaklaşık 4-5 saat sürmektedir. Taşucu kalkış saati 24.00, Girne kalkış saati 12.00’dir. Taşucu SEKA limanı ile Lübnan’ın Tripoli şehri arasında feribot seferi vardır. (Haftada 3 gün)
Mersin Yeryüzü Şekilleri ve Bilgileri
Akgöl : [Göl] , Göksu Irmağı’nın denize döküldüğü yerin batısında denizle irtibatlı bulunan ve suyu tuzlu olan Lagün gölü 1100 ha büyüklüğündedir.
Aydıncık Plajı : [Plaj] , 800 m uzunluğundadır.
Paradeniz Gölü : [Göl] , Göksu Irmağı’nın denize döküldüğü yerin batısında denizle irtibatlı bulunan Lagüb gölünün suyu tuzludur. 400 ha büyüklüğündedir.
Çaltı Mağarası : [Mağara] , Bozyazı İlçesine 45 km uzaklıkta Lenger Köyü’nün 5 km kuzey doğusunda Çaltı Yaylasındadır. Derinlik 40 m merdiven inişli, 2 katlı 2.000 m2’lik bir alana yayılmıştır.
Bakır Çayı : [Çay] , Akçalı Dağlarının güney yamaçlarından kaynaklanır ve Anamur’un doğusunda küçük bir ova meydana getirerek denize dökülür. Uzunluğu 60 km’dir.
Aydıncık Soğuksu Plajı : [Plaj] , 500 m uzunluğundadır.
Köşekbükü Mağarası : [Mağara] , Anamur ilçesi Ovabaşı Köyündedir. İlçe Merkezine 9 km uzaklıktadır. 20.000 yıllık bir geçmişe sahip olan mağara 500 metrekarelik bir alana oturmuştur.
Erdemli Çamlığı Plajı : [Plaj] , 2 km uzunluğundadır.
Büyükeceli Plajı : [Plaj] , 800 m uzunluğundadır.
Limonlu Çayı (Lamos) : [Çay] , Limonlu Çayı, Karaydın yöresinin kuzeyindeki dağlardan kaynaklanır. Aksıfat Deresiyle birleşerek büyür ve Limonlu’dan denize dökülür. Uzunluğu 130 km’dir.
Berdan Çayı : [Nehir] , Kuzeyde bulunan Toros dağlarından çıkan kaynaklarla oluşan Kadıncık ve Pamukdere çaylarının Muhat köprüsünde birleşmesiyle meydana gelir. Drenaj alanı 1 415 km², 15 yıllık ortalama akım 38 m³/sn’dir.
Berdan Ovası : [Ova] , Alanı 400 km2’dir.
Göksu Nehri : [Nehir] , İki kol halinde çıkar. Mut ilçesinin güneyinde birleşir. En geniş yeri 70 m, en derin yeri 6-7 m, en dar yeri 40 m, uzunluğu 268 km olup Taşucu’nda Göksu Deltasında denize dökülmektedir.
Sipahili Plajı : [Plaj] , 1 km uzunluğundadır.
Gözne Yaylası : [Yayla] , Toroslar İlçesi sınırları içinde bulunan yaylaya 27 km’lik asfalt yol ile ulaşılmakta olup 1200 m yüksekliktedir.
Ören Plajı : [Plaj] , 2 km uzunluğundadır.
Anamur Plajı : [Plaj] , 4,5 km uzunluğundadır.
Sipahi Deresi : [Çay] , 35 km uzunluğundadır.
Astım Mağarası : [Mağara] , Silifke İlçesi Narlıkuyu Hasanaliler Mahallesinde Cennet çöküğünün 300 m güneybatısındadır.
Tarsus Ovası : [Ova] , Alanı 850 km2’dir.
Akova Yaylası : [Yayla] , Gülnar İlçesine 23 km uzaklıkta Köseçobanlı -Ermenek yolu üzerindedir. Eskiyörük Köylülerinin yaylağı olarak bilinir, yazın nüfus oldukça artar.
Arpaçbahşiş Plajı : [Plaj] , 2,5 km uzunluğundadır.
Gülek Yaylası : [Yayla] , Tarsus ilçesinin kuzeyinde, Toros Dağlarının ortasında konumlanmış yayla beldesine 50 kilometrelik asfalt yolla ulaşılmaktadır.
Cehennem : [Mağara] , Narlıkuyu Hasanaliler Mahallesinde Cennet Çöküğü ile yan yana bulunmaktadır. Bir yer altı deresinin oluşturduğu kimyasal erozyonla, tavanın çökmesi sonucu meydana gelmiş 130 m derinliğindedir.
Bolkar Dağları : [Dağ] , Mersin’in en yüksek yeri Medetsiz tepesinin bulunduğu dağ. En yüksek rakım 3.524 m.
Sertavul Geçidi : [Boğaz] , İç Anadolu’yu Akdeniz’e bağlayan önemli geçitlerden biridir. 1.650 m rakımlı geçit kışları zor geçit versede en yakın bağlantı geçitlerinden biridir. Toroslarda bulunur.
Medetsiz Tepesi : [Dağ] , Mersin’in en yüksek tepesidir.
Kepirli Yaylası : [Yayla] , Toroslar İlçesine bağlı olan yaylaya 23 km’lik asfalt yol ile ulaşılmaktadır. 950 m yüksekliktedir. Mersin’den Kepirli’ye günün belirli saatlerinde yolcu taşımacılığı yapılmaktadır.
Kocahasanlı Plajı : [Plaj] , 2,5 km uzunluğundadır.
Alata Çayı (Sorgun) : [Çay] , Küçük Sorgun ve Değirmenbaşı Pınarlarının birleşmesiyle Sorgun Çayı adında devam eder, daha sonra Alata Çayı ismini alarak Erdemli’de denize dökülür. Uzunluğu 90 km’dir.
Dana Adası : [Ada] , Akdeniz sahil şeridindeki en büyük adadır. Akdeniz kıyısından 2 km uzaklıkta ve Silifke’nin güneybatısında bulunan adanın denizden yüksekliği 270 m’dir. Yüzölçümü 2,69 km2.
Cennet : [Mağara] , Bir yeraltı deresinin oluşturduğu kimyasal erozyonla, tavanın çökmesi sonucu meydana gelmiş büyük bir çukurdur. Çukurun tabanında 260 m uzunluğunda bir mağara vardır.
Yeşilovacık Plajı : [Plaj] , 1 km uzunluğundadır.
Limonlu Plajı : [Plaj] , 3 km uzunluğundadır.
Efrenk Çayı (Müftü Deresi) : [Çay] , Bolkar Dağlarının güney yamaçlarından kaynaklanır. 100 km uzunluğundaki Efrenk Çayı Çağlarca yöresinde güneye dönerek Mersin’de denize dökülür. Aslanköy mevkiinde Aslanköy Deresi olarak adlandırılır,
Abanoz Yaylası : [Yayla] , Anamur- Ermenek kara yolunun 50. km’sindedir. İki tepe yamacında ve dere yatağında kurulan yaylada, ahşap ve taş yayla evlerinin yanında, yazlık evler de bulunmaktadır.
Taşucu Kum Mahallesi Plajı : [Plaj] , 1,5 km uzunluğundadır.
Ayaş Plajı : [Plaj] , 500 m uzunluğundadır.
Kaş Yaylası : [Yayla] , Anamur-Ermenek kara yolunun 40. km’sindedir. İki tepe arasında kurulmuş olan yayla Ardıç, çam ve köknar ağaçları ile çevrilidir.
Kızkalesi Plajı : [Plaj] , 600 m uzunluğundadır.
Susanoğlu Plajı : [Plaj] , 2,5 km uzunluğundadır.
Tarsus Şelalesi : [Şelale] , Tarsus İlçe Merkezinin kuzeyinde Berdan (Kydnos) Çay’ı üzerindedir. Berdan nehrinin bu bölümünde nehir suyu 4-5 metrelik bir yükseklikten dökülerek şelale meydana getirmektedir.
Kumkuyu Plajı : [Plaj] , 150 m uzunluğundadır.
Soğucak Yaylası : [Yayla] , Toroslar İlçesi sınırlarında bulunan yaylaya Gözne yolunun 23. km’den ayrılan 1 km’lik asfalt yolla ulaşılmaktadır.
Gezende Barajı : [Baraj Gölü] , Ermenek Çayı üzerinde Gezende köyünde enerji üretmek amacıyla inşa edilmiştir. Beton kemer gövde dolgu tipi olan barajın gövde hacmi 98.000 m³’dür.
Berdan Barajı : [Baraj Gölü] , Berdan Regülatörünün hemen membasında sulama, içme suyu, taşkın ve enerji amaçlı Berdan Barajı 1984 yılında inşa edilerek işletmeye açılmıştır. Tarsus İlçesinin hemen kuzeyinde yer alır.
Yanışlı Plajı : [Plaj] , 500 m uzunluğundadır.
Gökbelen Yaylası : [Yayla] , Silifke- Gülnar kara yolunun 30. kilometresindedir. Silifke halkının yaz aylarında yoğun olarak kullandığı yayla çam ve maki türü bitkiler ile çevrilidir.
Soli Plajı : [Plaj] , 400 m uzunluğundadır.
Anamur Ovası : [Ova] , Alanı 37,75 km2’dir.
Kozlar Yaylası : [Yayla] , Mut İlçesinin 19 km kuzeyinde bulunmaktadır. Çevresi çam ve ardıç ağaçları ile kaplıdır.
Boğsak Adası : [Ada] , Silifke İlçesi Taşucu Beldesi Boğsak Koyunda bulunan Boğsak Adası doğal ve tarihi güzellikleri barındırmaktadır. Kıyıdan 300-400 m uzaklıkta bulunan ada yaklaşık 65.000 m2 alana sahip.
Tarsus Beyazkum Plajı : [Plaj] , 10 km uzunluğundadır.
Kapızlı Plajı : [Plaj] , 20 km uzunluğundadır.
Sertavul Yaylası : [Yayla] , Akdeniz’i İç Anadolu’ ya bağlayan Sertavul geçidinde kurulmuştur.
Gözsüzje Plajı : [Plaj] , 1,5 km uzunluğundadır.
Yerköprü Şelalesi : [Şelale] , Tamamı orman alanıdır. Mut İlçe merkezine 33 km. mesafede olup yolun bir kısmı asfalt bir kısmı da stabilizedir. Saha da Giriş Kontrol Binası,Otopark, çeşme ve su deposu mevcuttu
Arslanköy Yaylası : [Yayla] , Toroslar İlçesine bağlı yaylaya 52 km’lik asfalt yolla ulaşılmaktadır.
Bozyazı Plajı : [Plaj] , 1,2 km uzunluğundadır.
Çarıklar Mamure Kalesi Plajı : [Plaj] , 1,3 km uzunluğundadır.
Fındıkpınarı Yaylası : [Yayla] , Mezitli İlçesinden kuzeye dönülerek Toros dağları içlerine doğru 32 kilometrelik asfalt yolla ulaşılmaktadır. Yazın nüfusu 45-50 bine ulaşmaktadır.
Gülek Boğazı : [Boğaz] , Toros Dağları’nın Tarsus İlçesi sınırlarında olan geçitidir. Akdeniz Bölgesini İç Anadolu Bölgesine bağlar. Ortalama rakım 1050 metredir.
Mersin tarihçesi
Klasik devirde Klikya olarak adlandırılmış olan Mersin; sırası ile Hititler, Frigler, Asurlular, Persler, Makedonyalılar, Romalılar ve Bizanslıların, XI. yüzyılda Selçukluların, XIV. yüzyılda Karamanoğulları ve Ramazanoğullarının XV. yüzyılda da Osmanlı İmparatorluğunun hâkimiyetine geçmiştir.
Yumuktepe ve Gözlükulede yapılan kazılarda Mersin’in tarihten önceki devirlerden beri önemli bir yerleşme merkezi olduğu anlaşılmaktadır. İl Merkezi Mersin’de bulunan Yumuktepe’de, 1937’de Liverpool Üniversitesi Arkeologlarınca başlatılan kazıda; en alt tabaka olarak “Neolitik Devri” tespit edilmiştir. Kazı çalışmalarının devamı bu yörenin Neolitik dönemden sonra Maden Devri ve Tunç Devri arasına bir geçiş yaptığını göstermiştir. Yumuktepe’deki kalıntılar hemen hemen aynı şekilde Tarsus’taki Gözlükule’de de yer almaktadır.
Bir süre yörede Etilerin hüküm sürdüğü görülür. Eti Kralı Hattuşil yöreyi imar ve ıslah etmiştir. Daha sonra Asur kralı III. Salomossa’ın ele geçirdiği Mersin yöresi, M..528 tarihinde İran Hükümdarlığına geçer, M..527 de yöreyi ve Kıbrıs’ı Yunanlılar ele geçirirler. M..334 senesinde yöre Büyük İskender’le Makedonyalıların eline geçer.
M..261-246 da yöreyi Mısır Hükümdarı Batlenios Ogustos zapt eder. M..70’li yıllarda Romalıların eline geçen Mersin Roma İmparatorluğunun ikiye ayrılmasından sonra Doğu Roma toprakları içerisinde kalır.
İslamiyet’in yayılmasından sonra Halife Osman zamanında Mersin ve civarı Arapların eline geçer. Daha sonra bölge 718 yılında halifeliğin Abbasilere geçmesiyle 853 yılında Sultan Mehdi, yöreyi Abbasi’lere katar. Daha sonra Selçukluların eline geçen yöre bu dönemde kısmi “Haçlı İstilası”na uğrar ve Selçukluların zayıflamasından sonra Karamanoğulları’na geçer.
Osmanlı Padişahı Yıldırım Beyazıt zamanında yöre Osmanlı idaresi altına girer. I. Dünya Harbinde İtilaf Devletlerinin istilasına uğrayan Mersin, Milli Mücadele ile 3 Ocak 1922’de tekrar Türk hakimiyetine girmiştir. 1924 yılında Mersin Adıyla Vilayet olmuş, 1933 yılında da Mersin İçel ile birleştirilerek İçel adını almıştır. 28 Haziran 2002 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 4764 sayılı Kanunla da İl’in ismi yeniden Mersin olmuştur.
XII. yüzyılda Göksu ırmağının iki yanındaki bölgeye Türkler “İÇEL” demişlerdir. Dağlar arasından girilmesi ve görülmesi güç bir yer olduğu için Selçukluların bölgeyi böyle isimlendirdiği düşünülmektedir.
Mersin adının kökeni konusunda iki değişik görüş yaygın olarak kabul edilir. Bunlardan birincisi, civarda yetişen ve Akdeniz ikliminin tanıtıcı bir bitkisi olan Arapların da Hambales dedikleri Myrtus-Mersin ağacı nedeniyle bölgeye Mersin adı verildiğidir.
İkincisi ise Mersin adının bu bölgede yaşayan “Mersinoğulları veya Mersinoğlu” adındaki bir Türkmen ailesinden geldiğini kabul eden görüştür. Evliya Çelebi’de seyahatnamesinde bölgede yetmiş evli bir Türkmen ailesinin bulunduğunu ve bu ailenin adının da Mersinoğlu olduğunu belirtmiştir. Bir başka görüşe göre ise, Mersin adı bir bitkiden değil, yörede yaşayan Mersinoğlu adındaki aşiretten kaynaklanmaktadır. Mersin adına Anadolu’nun çeşitli yörelerinde rastlamak mümkündür. rneğin; İzmir, Ordu ve Trabzon’da Mersin, Mersinlik adında köyler bunlardan birkaçıdır.