Çiftlerin ayrılması en çok çocukları etkiliyor. Uzman Psikolog Yaprak Veziroğlu, boşanmış çiftlerin en çok merak ettiği soruları cevapladı.
Çocukların kavgalarda ebeveynlerden birinin tarafını tutmasının teşvik edilmemesi gerektiğini söyleyen Veziroğlu, “Eğer çocuğun taraf tutması istenirse, çocuk ile diğer ebeveyn arasında yaşanacak soğukluk çocuğun suçluluk duymasına yol açarak onu olumsuz etkiler” dedi.
“Boşanma öncesinde anne ve baba arasında çocuklar tarafından gözlemlenen ‘çatışma’ yaşanmış ya da yaşanmamış olabilir” diyen Veziroğlu, “Bazı ebeveynler hiç kavga etmediklerini, bu şekilde çocuklarını koruduklarını düşünürler. Oysa çocuklar mutlaka neden-sonuç ilişkisini kurarlar. Eğer boşanma öncesinde hiçbir çatışmaya şahit olmadılarsa, anne ve babasının neden ayrıldığını anlayamazlar. Hatta okul öncesi yaştakiler gözle görülür bir problem yoksa sorunu kendilerinin yarattığını sanabilirler. Bunun tam aksi olan anne ve baba arasında tehdit, dayak, küfür, vb. içeren büyük kavgalar da çocuklar için şahit olunmaması gereken durumlardır. Çünkü bu durum çocuğu korkutur” diye konuştu.
EN ZOR OLANI ÇOCUĞA KARARIN BİLDİRİLMESİ
Anne ve babaları en çok zorlayan olayın, boşanma haberinin çocuğa verilme anı olduğunu ifade eden Psikolog Yaprak Veziroğlu, “Birlikte mi, yoksa anne ya da baba tek başına mı bunu çocuğa söylemelidir? Kötü haberin iyi bir söylenme şekli maalesef yoktur. Bu nedenle çocuğu üzmeden bunu söylemenin bir formülünü aramak faydasızdır. Yapmanız gereken şey suçun kendinde olmadığını anlamasını sağlamak. Çocuğun soru sormasına izin vermeli, sorular onun anlayacağı şekilde cevaplanmalıdır. Çocuğun kaldıramayacağı şeyleri o gün ve o an söylemek gereksizdir. Anne ve baba boşansa bile, hala onun annesi ve babası olmaya devam ettiklerini, ayrı evlerde de yaşasalar bunun hiç değişmeyeceğini söylemek gerekir” şeklinde konuştu.
EVDEN GİDEN EBEVEYNİN KENDİSİNİ UNUTACAĞINI DÜŞÜNÜR
Anne ve babası boşanan çocuğun yaşayacağı en büyük ruhsal sorunun, terk edilme korkusu olacağını kaydeden Veziroğlu, şunları ifade etti:
“Evden giden ebeveynin onu unutacağını, artık sevmeyeceğini sanır. Bu da kendine güvenini zedeler. Kimisi anne ve babasını bu işi başaramamış olmakla suçlar, onları bir araya tekrar nasıl getirebileceğini düşünüp durur. Kötü bir olayı kabullenememe, ‘yas’ sürecinin en doğal parçasıdır. Bir suçlu ararlar. Çoğunlukla evden gideni suçlarlar; ya da kavgalarda kim daha agresif idiyse onu. Özellikle okul öncesi yaştakiler suçluluk, 6-8 yaştakiler üzüntü, 8-9 yaşın üzerindekiler kızgınlık duyarlar. Yetişkinliğe yaklaşmış çocukların boşanmayı kabullenmesi çok daha kolay olur, çünkü neyin neden olduğunu daha iyi bilirler.”
EŞİNİZİ ÇOCUĞUNUZA KÖTÜLEMEYİN
“Eşinize ne kadar kızgın olursanız olun, onu çocuğunuza kötülememeye çalışın” diyen Veziroğlu, “Dünyanın en kötü annesi/babası da olsa, onun sahip olduğu tek anne/babadır. Bu da onu sevmesi için yeterlidir. Onu eleştirdiğinizde çocuğunuz sevdiği birini sevmemek zorunda kalacak, bu da onu çelişkiye sokup, suçluluk hissetmesine neden olacaktır” dedi.
KARDEŞLERİN AYRILMASI İKİNCİ BİR YIKIM
Kardeşlerin birbirinden ayrılmasının çocuklar için ikinci bir yıkım olduğunu hatırlatan Veziroğlu, “Zaten aile parçalanmışken, bir de kardeşinden ayrılmak çocuk için zordur. Bu nedenle kardeşlerin ayrılmaması önerilir.Çocuklar bazen içinde bulundukları duruma içe kapanma ya da öfke ile karşılık verir. Utandığı için arkadaşlarıyla görüşmeyen, evden çıkmayan çocuğunuz için mutlaka yardım alın. Bazen de duygularını kontrol edemeyen çocuk basit şeylere sinirlenir, vurur, kırar, kendine veya etrafına zarar verir. Böyle zamanlarda öfkeye öfkeyle karşılık verilirse öfke kışkırtılır, kızgınlık anneye/babaya yönelir. Oysa çocuğun öfkesini boşaltması beklenir, ondan sonra konuşulursa, sakin bir ortamda sorunlar daha rahat çözülür” şeklinde konuştu.
TRT Haber