”1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi” kapsamında 81 ilin öğrenci ve çocuk meclisleri aracılığıyla 9-18 yaş grubundaki 6 bin 230 çocuğun görüşü alınarak ”2010 Çocuk Görüşü Raporu” hazırlandı.
Çocukların Türkiye ve dünya çocukları için arzuladıkları üçer isteklerine de yer verilen raporda, şunlar kaydedildi:
”Çocukların görüşleri arasında ilk sırada, sağlık hizmetlerinden yararlanma, yoksullara yardım, korunma ve bakılma, ayrımcılık yapılmaması ve iyi bir eğitim talebi istekleri yer alıyor. Çocukların yüzde 72’si haklarını bilmiyor, kendilerini ilgilendiren konularda çocukların görüşü sınırlı ölçüde alınıyor. Çocukların karşılaştıkları en önemli ayrımcılık türü, cinsiyet ve ırk ayrımcılığı. Çocuklar, çocuklara verilen cezaları yüksek buluyorlar.”
Çocukların, ”Haklarınız gerçekleşmediğinde nerelere başvurabilmek size kolay gelirdi?’‘ sorusuna verdikleri cevaplar ise ”büyüklerime”, ”en yakın çocuk hakları kurumuna”, ”devlete”, ”rehber öğretmenime” şeklinde sıralanıyor.
Raporda öne çıkan konuların başında ”çocukların oy kullanma isteği” geliyor. Çocukların görüşlerini yansıttığı en önemli Türkiye gerçeği, ”çocuk haklarına dayalı, ülke ölçekli ve bütüncül bir çocuk politikası bulunmaması’‘ oldu.
Açıklamada görüşlerine yer verilen Çocuk Vakfı Başkanı ve ”1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi” Genel Yönetmeni Mustafa Ruhi Şirin, Türkiye’de çocuklara ”Haklarınızı biliyor musunuz?” sorusu sorulduğunda büyük bir bölümünün haklarını bilmediği gerçeğiyle karşılaştıklarını belirtti.
İstekleri sorulduğunda hemen hemen hepsinin görüşlerinin, sağlık, korunma, bakılma, yoksulluk, yardım, eğitim ve ayrımcılık yönünde olduğunu ifade eden Şirin, şunları kaydetti:
”Buna karşılık, yazılı görüş bildirimi süreçlerinde yetişkinlerden çekiniyorlar. Son yıllarda dikkati çeken en önemli istekleri ise oy verme talepleri. 2010 yılı çocuk görüşlerinin yansıttığı Türkiye gerçeği ise önceki yıllarla aynı. Çocuk haklarına dayalı ülke ölçekli, aile ve çocuk politikamız yok.”
”1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi’‘nin düzenlenme amacının, Anayasa’dan başlamak üzere bütüncül bir aile ve çocuk politikası için gerekli ortamın hazırlanmasına katkı sağlamak olduğuna değinen Şirin, Türkiye’nin çocuk ödevine, çocukları dinleyerek başlamasının da önemli bir aşama olduğunu bildirdi.