Deniz Ülkütekin’in Haberi
Fotoğraftaki üç Britanyalı aktivistin de aralarında bulunduğu yaklaşık 15 kişi, siz bu yazıyı okurken uzun bir bisiklet yolculuğunun ardından Filistin’e ulaşmış olacak. Amaçları oradaki direnişçilerle fikir alışverişinde bulunmak. Bu fikirlerine ilham kaynağı ise Mavi Marmara olayı olmuş.
Onlar yaklaşık iki buçuk aydır Britanya’dan Filistin’e uzanan yollarında pedal çeviriyor. Bu süre içinde bir yatak yüzü görmediler, günde ortalama 100 kilometre yol yaparak yaklaşık 7 bin kilometrelik mesafeyi siz bu satırları okurken aşmış olacaklar. Onlar hem Filistin’deki direnişçilerle eylem taktiklerini paylaşmak hem de alternatif taşıma sistemlerinin geçerliliğini göstermek istiyorlar.
– Yolculuğunuz nasıl başladı?
Rachel Lawrance: İlk söylenmesi gereken, ilhamımızı Mavi Marmara olayından aldığımızdır. Olayla birlikte bu proje hakkında düşünmeye başladık. Yardım için bir şeyler yapmak isteyen insanlara yapılan muamele için uluslararası güçlerin pek bir şey yapmadığını gördük ve harekete geçmeye karar verdik. Bu yüzden İstanbul’da bulunmamız önemli, çünkü Türkiye’yi direkt ilgilendiren bir konu. Hareketi başlatan Britanyalı bir grup aktivistti. Kimisi açlık, kimisi ırkçılıkla ilgili çalışmalar yapıyor. Herhangi bir liderimiz yok.
– Mavi Marmara öncesinde Avrupa çapındaki Filistin algısı nasıldı?
Bartholamew Quark: Tabii ki bir farkındalık vardı. Ancak bu olay her şeyi netleştirdi. Ayrıca hükümetleri de güç durumda bıraktı. Çünkü insanlar hükümetlerinin İsrail konusunda kendi düşüncelerini temsil etmediğini düşünmeye başladı.
– Bu konuda İsrail hükümeti karşıtlığıyla Yahudi karşıtlığını ayırmak gerekiyor sanırım?
Lucy Pedley: İsrail’in dünya çapında elde ettiği lobi, finansal güç ve Siyonizm ideolojisi bu durumda çok daha önemli bir mesele.
R. Lawrance: Bence önemli olan İsrail’in devlet olarak tutumu ve Siyonizmi felsefe olarak benimsemesi. Batı Şeria’ya gitme amaçlarımızdan biri de bu. İsrail içinde Filistin direnişi için çalışan, bunun için hapse girmeyi bile göze alan pek çok cesur insan var. Ben de Yahudiyim, bu yüzden benim için daha önemli. Çünkü bu mirastan gelen geleneklerin bazılarını oldukça kaba buluyorum.
– Yolculukla ilgili çekinceleriniz oldu mu?
L. Pedley: Batı Avrupa’dan başladık. Fransa ve Belçika’ya gittik. Şimdi doğuya gidiyoruz. Orada güvenlik ve polisle ilgili pek çok durum Avrupa’dakinden farklı olacaktır.
R. Lawrance: Suriye’den geçmek aramızda konuştuğumuz bir konu. Irak’ı düşündük ama o da yolu çok uzatır. O yüzden belki bir tekne kiralarız. Herkes oradan geçmenin çok tehlikeli olacağını söylüyor.
B. Quark: Tehlikeler grup içinde bir sorun olmadı. Çünkü yaptığımız iş hakkında fazlasıyla pozitifiz. Belki de böylesi daha iyidir.
R. Lawrance: Bence insanlar bazı riskleri almaya hazır. Çünkü bunun çok önemli bir konu olduğunu düşünüyor. Orada insanlarla konuşmak, fikir alışverişinde bulunmak adına bunu yapmaya değer. Hedefimiz Kudüs’ün doğusundaki bir kitabevinde iki haftalık bir atölye çalışması yapmak. İsrailli ve Filistinli aktivistler de orada olacak. Ayrıca Gazze’ye yiyecek sokmak yasak olduğu için yanımızda sembolik tohumlar da götüreceğiz. Tarım alanlarının çiftçilere verilmesi için bir eylem olacak.
– Avrupa’dan Ortadoğu’ya baktığınızda ne söyleyebilirsiniz?
B. Quark: İnsanlar konuyla bir hayli ilgili. Buradaki politikalar hakkında pek bilgim yok ama görülüyor ki Ortadoğu için çok heyecanlı bir dönem.
R. Lawrance: Şu ana kadar 15 ülkede bulunduk ve karşılaştığımız sorunlar aşağı yukarı aynıydı. Yoksulluk, ırkçılık, göç, maden meseleleri ve büyük projeler. Bütün bu ülkelerde yerel direnişçiler aynı şeylerle uğraşıyor. O yüzden bu seyahati yapmak ve taktiklerimizi paylaşmak önemli. Batı medyası Ortadoğu’da ne olduğuyla ilgili en ufak bir fikir sahibi değil. Hükümetler de bir şey yapmıyor, o yüzden yola çıkıp sıradan insanlarla buluşmak ve onların direnişini yerinde görmek gerekiyor. Ana fikir; sosyal hareketler arasında bağlantı kurmak.
– Bu aynı zamanda fiziksel açıdan da önemli bir çaba.
R. Lawrance: Kesinlikle. Yeni insanlarla tanışmak heyecan verici. Ayrıca trenler, otobüsler düşünüldüğünde yeni alternatif bir taşıma sistemi bulmamız gerekiyor. Küresel ısınmayı arttıran uçaklar ve çevreyi kirleten diğer araçlar için de alternatif yaratabileceğimizi göstermek istiyoruz.
Cumhuriyet Dergi