Torunlarını sevip, emekliliklerinin tadını çıkarmak yerine devlet korumasındaki çocukları kucaklıyorlar.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün eşi Hayrünnisa Hanım’ın himayesinde başlatılan ‘Emekliyiz Gönüllüyüz’ projesi çerçevesinde yuva ve yurtlarda gönüllü olan öğretmenler, kimsesiz çocuklara derslerinde yardımcı oluyor, tecrübelerini paylaşıyor. Projenin Konya koordinatörü, 58 yaşındaki emekli sınıf öğretmeni Pakize Hatipoğlu, "Devlet korumasındaki çocuklar kimsesiz diye adlandırılsa da hepimizin evladı. Onlarla kendi çocuklarımızdan daha çok ilgilenmeliyiz." diyor. Emekli matematik öğretmeni Necla Uysal (63) da yuvadaki hizmetleri karşılıksız olduğu için farklı olduğunu söylüyor. Resim öğretmeni Oya Alataş (56) ise çocuklarla geçirdiği zaman dilimlerinde bütün sıkıntılarını unuttuğunu anlatıyor. Bir diğer öğretmen Seher Köseoğlu (61) da, "Eğer onlara bir harf öğretebiliyorsak ne mutlu bize." diye konuşuyor. Projeden yurt ve yuvalarda kalan çocuklar da oldukça memnun. Öğretmenlerinin geleceği günü iple çeken çocuklar, onlar için özel hazırlanıyor. Öyle ki gönüllülerine ‘dede, nine öğretmen’ diye hitap ediyor.
Konya’nın gönüllü 35 öğretmeninden biri de Seher Köseoğlu. Sınıf öğretmeni olmasına rağmen ihtiyaç duyulması sebebiyle iki yıl akşamları evde kızıyla İngilizce çalışan Köseoğlu, ertesi gün çocuklara ders anlatmış. Bu sene Türkçe dersleri veren emekli öğretmen, "Yuvaya gideceğim gün daha sabahtan heyecan basıyor. ‘Yetişebilir miyim, dersi nasıl işleyeceğiz’ diye. Öğretmenliğe başladığım ilk günkü heyecanı yaşıyorum." diyor. Emekli matematik öğretmeni Necla Uysal da 1990’da gönüllü anne olmuş. Engelli oğlunun sağlık sorunları artınca 1 yıl çocuklardan ayrı kalan Necla öğretmen, "Çok şükür oğlum sağlığına kavuştu. Ben de buradaki çocuklarıma geri döndüm." diye konuşuyor.
Hedefimiz güzel sanatları kazanmak
Oya Alataş, yuvaların gönüllü resim öğretmeni. Erkek yetiştirme yurdunda ders veren Alataş, resme yetenekli 4 öğrencisinin güzel sanatlar lisesini kazanması için canla başla çalışıyor. "Sadece liseyi bitirmeyi düşünüyorlardı ama şimdi üniversiteyi hayal ediyorlar." diyen Alataş, "İnsan burada sıkıntılarını unutuyor. Bütün sıkıntıları dışarıda bırakıp çocuklarla baş başa kaldığınız zaman dünyanın en mutlu insanı oluyorsunuz." ifadelerini kullanıyor.
Zaman