Yeni Şafak gazetesi sinema eleştirmeni Ali Murat Güven köşesinde filmi değerlendirdi..
Güven’in yazısının ilgili bölümü şöyle:
FİLMİN DUYGUSAL AÇIDAN EN ÇARPICI 3 SAHNESİ
1- Ulubatlı Hasan’ın Bizans surlarına Osmanlı sancağını dikmek için verdiği son mücadele… Müziğiyle, görüntü yönetimiyle, kurgusuyla, oyunculuğuyla ve izleyicide uyandırdığı duygusal patlamayla, bir bütün olarak dört dörtlük…
2- Fatih Sultan Mehmet Han ve ordusunun, yapılacak son sefer öncesi surların karşısında topluca namaz kılması… Tüyler ürpertici bir manzara!
3- Fatih Sultan Mehmet Han’ın kuşatma öncesi hazırlanırken, babasıyla arasında bir ömür boyu süren duygusal mesafeyi hatırlayıp, onu uzaktan sessizce izleyen küçük oğlu Bayezid’i yanına çağırması ve sevgiyle sarılması…
* * *
FİLMİN EN İYİ 3 OYUNCUSU
1- İBRAHİM ÇELİKKOL / Ulubatlı Hasan
2- DEVRİM EVİN / Fatih Sultan Mehmet Han
3- ERDEN ALKAN / Çandarlı Halil Paşa
* * *
FİLMİN EN ZAYIF 3 NOKTASI
– (Bence) Çok sağlam bir son vuruşla bitmemesi… Sözgelimi, geçmişin bilgisayarda üretilmiş İstanbul görüntüsünden günümüzün reel İstanbul görüntülerine bir geçiş ya da Fatih Sultan Mehmet Han’ın sonraki iktidar dönemi ile vefâtına ilişkin olarak görüntü üzerinde (yazılı ya da anlatıcı sesli) birkaç bağlayıcı cümle ziyadesiyle yakışırdı!
– Bazı yan oyuncuların performansları ve aksanlarının bu boyutta bir gösteriyi taşıyamayacak kadar derme çatma olması
– Fetih sürecindeki stratejik rolüne rağmen, büyük bilgin Akşemseddin’in hikâye içinde tatminkâr bir düzeyde kullanılamaması
* * *
FİLMİN TEKNİK AÇIDAN EN BAŞARILI 3 SAHNESİ
(En az bunlar kadar başarılı olduğunu düşündüğüm bir düzineyi aşkın sahne arasından zorlukla seçilmiştir)
– Ulubatlı Hasan ile Şovalye Justiniani’nin finaldeki hesaplaşması
– Şehit askerlerin yan yana toprağa verilişi ve Fatih Sultan Mehmet Han’ın bu definleri üzüntüyle izleyişi
– Macar usta Urban ve adamları tarafından "şâhî top"un dökülüp ilk kez huzura çıkartılması