Ona Gazze sınırının hemen ötesindeki Mısır’ın El Ariş kentinde bir hastanede rastladığımızda, balon gibi şişirilmiş plastik bir eldivenle oynuyordu.
Doktorlar plastik ameliyat eldivenini şişirmiş, az sonra koluna sokacakları serum iğnesinin acısını hafifletsin diye eline vermişlerdi.
Samar yakın mesafeden açılan ateşle sırtından vurulmuş. Kurşun omuriliğini zedelemiş; yeniden yürüyebilmesi çok zayıf bir olasılık.
Başucunda bekleyen amcası Hasan bize, mahallelerini bombalayan İsrailli askerlerin emriyle evlerinden nasıl çıktıklarını anlatıyor.
Yaklaşık 30 kişinin sığındığı evin önüne bir tank park edilmiş.
Önden kadınlar ve çocuklar çıkmış: Anne, babaanne ve üç küçük kız. Ellerinde beyaz bayraklar varmış.
Hasan’a göre tam bu sırada tanktan çıkan bir asker, korkudan tir tir titreyen bu küçük gruba ateş açmış.
Samar’ın yedi ve iki yaşındaki kız kardeşleri ölmüş. Babaanne kolundan ve böğründen vurulmuş ama hayatta kalmış…
Gazze’de yaşananların en kaygıyla izlenen yanlarından biri de hayatını kaybeden çocuklar. 400’den fazla çocuk öldürüldü Gazze’de.
Çoğunun bedenlerinde, İsrail ordusunun Gazze’nin yoğun nüfuslu sivil semtlerinde Hamas militanlarıyla çatıştığı günlerden kalma, şarapnel ve patlama izleri vardı.
Ancak el Ariş hastanesinin Cerrahi Bölümü Başkanı Doktor Ahmed Yahya’ya göre aldıkları tomografiler, çocuk kurbanlardan bazılarının yakın mesafeden vurularak öldürüldüğünü ortaya koyuyor.
Samar’ın amcası da yeğenini vuran askerin yalnızca 15 metre ötede olduğunu söylüyor. "Çocuklara ateş ettiklerini nasıl görmezler?" diye de soruyor.
Sonunda Gazze’ye girmemize izin çıktığında, araştırmamızı sürdürüyoruz.
Elinizde adres bile olsa, bombalarla yerle bir edilmiş, bütün kerteriz noktaları yok edilmiş, yerlilerinin bile artık yolunu bulamadığı bir semtte bir ev bulmak kolay değil.
Ama sonunda Samar’ın ailesini tanıyan bir adam buluyoruz. Bizi onların evine götürüyor – daha doğrusu, evin kalıntılarına.
Evden geriye kalan enkaz
Dört katlı ev, kapanan bir akordeon gibi yere yapışmış.
Halid Abid Rabbu, Gazze’de üç hafta süren İsrail operasyonun tüm acısını yüzünde taşıyor.
Elinde, bir zamanlar Samar’ın yedi yaşındaki kızkardeşine ait olan bir oyuncak ayı var. Kızını ikiye bölen ateş, oyuncak ayının kafasını da koparmış.
O gece olanları, kardeşininki ile hemen hemen aynı ifadelerle anlatıyor. Arada ufak tefek farklılıklar olsa da, o da kızlarının soğukkanlılıkla öldürüldüğüne inanıyor.
"Tanka dayanmış cips yiyen askerler vardı," diyor, "Ama sonra aralarından biri aşağı atladı ve M16 tüfeğiyle eve doğru yürümeye başladı."
Büyük kızının, morgda çekilmiş kefen içindeki bir fotoğrafını gösteriyor.
"Benim ailem İsrail’e ne yaptı" diye ağlıyor, "Samar bu acıları hak etmek için ne yaptı?"
Ailenin iddialarını İsrail hükümetine iletiyoruz. Teker teker olaylar hakkında yorumda bulunamayacaklarını söylüyorlar.
İsrailli sözcü, sivil kayıpları en aza indirgemek için ellerinden geleni yaptıklarını ancak sivil halkı sık sık kalkan olarak kullanan bir terör örgütü ile savaşmakta olduklarını belirtiyor.
İsrailliler sivillerin öldüğü pek çok olayda, askerlerinin üzerlerine açılan ateşe karşılık verdiklerini kanıtlayabileceklerini söylüyorlar.
Ailenin yaşadığı İzbat Abid Rabbu semtinin de geçmişte militanlar tarafından kullanıldığı biliniyor.
Ancak Halid, Hamas üyesi olmadığında ısrarlı. Filistin Özerk Yönetimi’nde çalıştığını ve Hamas’ın siyasi rakibi el Fetih’e üye olduğunu söylüyor.
"Burada savaşçı yoktu" diye ekliyor. Bir yandan da yerden, İsrail askerlerinin bırakmış olabileceği, üzeri İbranice yazılı cips paketlerini topluyor.
"Üzerlerine ateş açılan askerler cips yer mi hiç?"
Cebeliye’de, Abid Rabbu’ların yaşadığı en az 2,5 kilometrekarelik bir alanda hiçbir ev ayakta kalmamış. Hiçbir cami, hiçbir fabrika, hiçbir meyve bahçesi…
Tüm semt, yerle bir.
Cebeliye sokaklarında savaşçılar saklanıyor olabilir. Buradan İsrail’e füze atılıyor olabilirler. Ama burada yaşayanlar için, olanlar, keyfi bir yıkımdan başka birşey değil.
Dünyaya düşen ise İsrail’in eylemlerinin savaş kuralları gereğince haklı gösterilip gösterilemeyeceğine karar vermek.
Christian Fraser
BBC, Gazze