Belçika’da 13 Haziran 2010 seçimleri sonrasında birçok farklı formül ve arabulucuyla yapılan koalisyon pazarlıkları, siyasi partileri aynı masa etrafında toplayamadı. Irak’ta ise geçen yıl seçimlerin ardından koalisyon pazarlıkları 249 günde tamamlanmış, yeni hükümetin kurulması 289 günü bulmuştu.
Dünya rekorunu Brüksel, Anvers, Gent, Liege ve Namur gibi büyük kentlerde düzenlenen etkinliklerle değerlendiren Belçikalılar, maaş zammının gecikmesi gibi hükümetsiz kalmanın yan etkilerini protesto ediyor.
Brüksel’de kuzey tren istasyonu önünde toplanan binlerce Flaman işçi, maaş zammı ve çalışma şartları konusunda federal hükümetle Flaman bölge hükümeti arasında bir anlaşma imzalanamamasını protesto etmek için güney istasyonuna kadar yürüdü.
İşçiler, güzergahları üzerindeki bir meydanda, geçici Başbakan Yves Leterme, Flaman Bölge Başbakanı Kris Peeters ve ayrılıkçı Flaman İttifakı Başkanı Bart De Wever ile Valon kesiminin en büyük partisi Sosyalistlerin Başkanı Elio Di Rupo’nun maketlerini ayakkabı yağmuruna tuttu.
Federe yapılı Belçika’da 13 Hazirandaki erken genel seçimlerde Bart De Wever liderliğindeki Yeni Flaman İttifakı, nüfusun yüzde 60’ını oluşturan ve gelir seviyesi yüksek olan Flaman bölgesinde, bağımsızlık talebiyle oyların yüzde 28’ini almış, en yakın rakibi Hristiyan Demokratlara 10 puan fark atarak birinci olmuş, 150 üyeli parlamentoda 27 koltuk kazanmıştı.
Nüfusun yaklaşık yüzde 40’ının yaşadığı Fransızca konuşan Valon bölgesinde ise Sosyalistler (PS), yüzde 38 oyla en yakın rakipleri Liberallerin 15 puan önünde ilk sırayı almıştı. Sosyalistler bu sonuçla parlamentoda 26 koltuk elde etmişti.
Seçimlerin ardından Kral II. Albert tarafından hükümeti kurmakla görevlendirilen Valon Sosyalistlerin Başkanı Elio Di Rupo, ısrarla yürüttüğü koalisyon müzakerelerinden bölge hükümetlerine daha fazla otonomi ve Brüksel çevresindeki bazı seçim bölgelerinin paylaşımı konusunda yaşanan anlaşmazlık nedeniyle sonuç alamayınca, eylül ayı başında istifasını sunmuştu.
Bunun ardından Kral tarafından arabulucu olarak görevlendirilen çok sayıda kıdemli siyasetçi, partileri aynı masa etrafından bile toplamayı başaramadı. Her gün yeni bir siyasi kavgayla uyanan Belçikalıların siyasetçilere güveni tarihi diplerde geziniyor.
Belçika’da kişi başına düşen gelirin 32 bin avro düzeyinde bulunduğu Flaman bölgesiyle 23 bin avro düzeyindeki Valon bölgesi arasındaki tek anlaşmazlık noktası ekonomik değil. Flamanlar zengin kuzeyden güneye kaynak aktarımına ve daha baskın bir dil olan Fransızca’nın Brüksel çevresine taşmasına karşı çıkarken, Valonlar eşitlik talep ediyor. Flamanlar bölgelerin yetkilerinin artırılmasını isterken, Valonlar ülkeyi bölünmeye götüreceği kaygısıyla federal hükümeti koruma çabasına giriyor.
Bölünme tartışmalarından etkilenen Valon bölgesindeki 70 bin kişilik yarı özerk Alman toplumu da Flamanlar ve Valonlar gibi tam özerklik isteğiyle ortaya çıktı. Alman Bölgesi Başbakanı Karl-Heinz Lambertz, kendileri gibi Brüksel’e de tam özerklik verilerek Belçika’nın 4 bölgeli hale getirilmesini istiyor.
Belçika’da siyasi krizler hemen her seçim sonrasında alevleniyor. 2007 yılında 194 günde hükümetin kurulabildiği ülkede, bu süre 1988 seçimlerinin ardından 148 gün, 1979 seçimlerinin ardından 107 gün ve 1992 seçimlerinde 102 gün olmuştu.
AA