Her şey 4 Mayıs tarihinde aynı köyden 44 kişinin öldürülmesiyle başlamıştı. Bu kötü olaydan sonra Bilge Köyü’nün yetim ve öksüz çocuklarına devlet ve halk el birliğiyle sahip çıktı. Önce psikolojik destek, sonra eğitim ve benzeri destekler derken çocukların yaşanılan büyük acıyı kolay unutmaları sağlandı.
Tabi bunun için çeşitli projeler geliştirildi. 61 çocuğun rehabilitasyonu için ‘Barış Çiçekleri’ projesi oluşturuldu. Proje kapsamında çocuklar, Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Özel Ortadoğu Koleji’nin katkısıyla kolejin jimnastik eğitmeni Nuri Batır tarafından 3 ay boyunca sportif gösterilere hazırlandı.
Köyde oluşturduğu açık hava spor kompleksinde çocuklarla çalışan jimnastik eğitmeni Batır, çocuklara köydeki açık hava spor kompleksinde jimnastik ve atletizm dersleri verdi. Oluşturulan grubun, 30 Ağustos’ta Mardin, 23 Nisan 2010’da Diyarbakır ve ardından Ankara’da, yurt dışında ise Kıbrıs, Filistin ve Irak’ta barış gösterileri adı altında çeşitli jimnastik ve spor gösterileri düzenlemesi düşünülüyor.
Tabi bu eğitimin sonunda çocukların ne kadar yetenekli olduğu köyde yapılan gösteriyle test edildi. Çocuklara verilen eğitimin ardından yapılan gösteri, köy meydanında kurulan aletlerin üzerinde sahnelendi. İzleyicilerden büyük alkış alan çocuklara daha sonra hediyeler dağıtıldı.
Çocuklar ayrıca, temsil etti. Bilge köyünden gelen çocuklar ayrıca, şehir merkezindeki Nuh Baba Olimpik Havuz’da usta öğreticiler eşliğinde yüzme öğrendi ve 4-10 Ağustos tarihleri arasında düzenlenen GAP Yaz Spor Oyunları’nda Mardin’i temsil etti.
Tüm bu faaliyetler güzel tabi. Neticede çocuklar yeni ve farklı şeyler öğreniyor, eğleniyor, birçok insanla tanışıyor ve en önemlisi o büyük acıyı en hafif şekliyle atlatıyor. Ancak, bu ilginin gereksiz ve fazladan bir boyuta taşınma tehlikesi var.
Bu çocuklar elbette, oradan oraya koşarken, belki de ne anlama bile geldiğin bilmedikleri ‘Barış’ için bir şeyler yapmaya çalışırken bunaldıklarını söyleyemeyeceklerdir. Hatta bu kadar ilgi hoşlarına gidecektir. Ama onları bundan 4 ay önce hayal bile edemeyecekleri bir hayat sunmak, hiç alışık olmadıkları şeyler yaptırmak, onları gösteriden gösteriye koşturmak ve adeta bir ‘Sirk Topluluğu’nun üyelerine çevirmek onları ne derece rehabilite edecektir tartışılır doğrusu. Çocukların bu kadar yoğun tempoya sokulup, maruz kaldıkları büyük trajediye rağmen onlara‘Barış Elçileri’ gömleğini giydirmek hedeflenen amaca hizmet ediyor mu bir kez daha düşünülmeli…