Nevzat Dindar’ın haberi
Ancak hedef adam haline gelen Abdullah Avcı tarafından ay-yıldızlı takıma çağrılan bir futbolcu, içinde bulunulan durumu anlattı.
Bu milli futbolcu takımdaki gruplaşmadan, Abdullah Avcı ile oyuncular arasındaki güven sorununa, oyuncular arasında ‘Avcı’nın adamları ve diğerleri’ algılamasından, konsantrasyon eksikliğine kadar çok çarpıcı tespitlerde bulundu.
İşte çöküşün perde arkası…
* Milli Takım’a mutsuz gidiyoruz, mutsuz geliyoruz. Böyle şey mi olur? Milli Takım’a giden bir futbolcu, bu ruh halindeyse nasıl başarılı olabilir?
* Abdullah Avcı’dan kaynaklanan en büyük sorun mahremiyet. Bir oyuncu, hocanın yanına gidip dertlerini anlatıyorsa, dışarı sızmamalı. İkisi arasında kalmalı. Ama öyle olmadı. Hoca dertlerini dinlediği futbolcularla özel diyalogunu, başkalarıyla da paylaştı.
* Bu durum diğer futbolcular üzerinde şu algıyı yaratıyor; hocaya yakın olmak önemli. O zaman da oynayanlar, hoca ile sıcak ve samimi ilişki içinde olanlar oldu. Diğerleri de onlara özendi. Milli Takım hocasının herkese eşit mesafede olması gerekmez mi? Oynamak için Abdullah hoca ile arkadaş mı olmak gerekir? (Hamit Altıntop da bu konuya işaret etmişti). Kadroyu bilen oyuncular var.
* Herkes takmış prime. Primi falan düşünecek durumumuz mu var. Kim ne karar almış, hangi maça ne kadar prim veriliyormuş, açıkcası oyuncular üzerinde etkili olmaz bunlar. Ortada bir çıkmaz yol var. Biz de o yolda gitmeye çalıştık. İçinden çıkamadık.
* Konsantrasyon sorunu yediğimiz gollerden de anlaşılıyor. Volkan Demirel’in formsuz olduğu gerçek. Schalke maçlarından sonra da böyle goller yemedi Volkan.
* Takımda enerji eksikliği var. Birlik ve beraberlik yok. Fenerbahçe ve Galatasaraylı çok sayıda futbolcu var. Onlar genelde kendi aralarında. Ara sıra birlikteler. Yine gurbetçiler çok sayıda. Hatta içlerinde Türkçe bilmeyen de (Sercan Sararer‘i kast ediyor) var. Onlar da yan yanalar. Bir de Emre çevresinde toplanan grup var. Yani özetle birlik-beraberlik yok.
Milliyet