İşte o yazı…
Türk olmanın tadına varmadan milliyetçi kesilmek…
Türk olmanın tadına hiç varmamış olanların da bir anda Türk milliyetçisi kesilmeleri, size de garip gelmiyor mu?
Kederlendikleri zaman teselliyi Frank Sinatra’da bulanlardan ve Münir Nurettin’i hiç akıllarına getirmeyenlerden söz ediyorum.
Türk tarihini televizyon dizilerindeki harem penceresinden izlerken bu sırada ne
Fuzuli’yi, ne de Baki’yi akıllarına getirenlerden söz ediyorum.
Basından medyaya Aşık Veysel’de kendilerini bulmayı denemeden Beethoven’in yüzyılında çağdaş uygarlığı arayanlar, Dede Efendi’yi veya Hacı Arif Bey’i hiç dinlemeden Cole Porter’a takılanlar, günlük siyasetin kamplaşmaları içinde Türk milliyetçiliğini
"Barış"ın alternatifi olarak sunmaya çalışmıyorlar mı?
"Basın"dan "Medya"ya geçişte Ahmet Mithat Efendi’nin serüvenini hiç merak etmeden Axel Springer’de kendilerini bulanlar…
Çocuklarının doğumunu Amerika’da yaptırırken nüfus kâğıdında "TC vatandaşı" ibaresinin olması sanki çok umurlarındaydı.
Barış bizi böler mi?
Dün "Rus salatası"nda komünizm propagandası ararlardı… "Bu yıl da Ramazan’dan sonra bayram geldi" diye başlık atarlar, "Toplu cuma namazı kıldılar" diyerek şeriat tehlikesini hatırlatırlardı.
Şimdi de "Barış gelirse bölünürüz" demiyorlar mı?
Onlar ne Türk olmanın tadına vardılar, ne de Anadolu- Mezopotamya kültür sentezindeki Kürt gerçeğini değerlendirebildiler.
Milliyetçiliğin zaferi
Aynı coğrafyada bulgurla pirincin, zeytinyağı ile tereyağın nasıl birlikte olabildiğini hiç merak etmediler, Türk mutfağını sadece kebap mangalı sandılar, erişteyi tanımadan spagetti ile haşır neşir oldular…
Aslında bu topraklardaki Ermenilerin, Rumların nasıl buharlaştıklarını da hiç merak etmediler.
Oysa "Türk olmak" yüzyıllar boyunca Türk olmayanların da can ve mal güvenliklerinin aynı büyük çatı altında korunması demek değil miydi?
YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN!..