Tuba Deniz’in haberi;
Yönetmen yine savaşı anlatırken ‘basit’ insan hikâyelerinden yola çıkıyor. Filmin üslubuna sızan mizahi ton ise savaşın soğukluğunu nispeten hafifletirken, anlatılan hikâyeyi gerçeğe daha çok yaklaştırıyor.
Divko, kırmızı Mercedes’i, güzel, genç sevgilisi, cebindeki markları ve bütün şansını varlığına bağladığı kara kedisi Bonny ile yirmi yıllık sürgünün ardından kasabasına döner. Yıllar süren komünist rejim devrilmiştir, bu sebeple Titocu eski vali sık sık saldırılarla karşılaşmakta, arabası dahi yolda kalmaktadır. Divko için bu varış, özlemi ve intikamı içinde barındırır. Zira ilk işi Almanya’ya giderken yeni doğan çocuğuyla kendisine eşlik etmeyen eski karısı Lujia’yı oğlu Martin ile evinden atmaktır. Lujia kocasına minnet etmez fakat tam olgunlaşmamış Martin’in zaafları vardır. En büyük amacı evlerinin çatı katındaki radyo istasyonundan Amerika’ya bağlanmaktır. Bu sebeple sık sık gider babasının evine. Divko da oğlu ile ilişkilerini güçlendirmek istemektedir. Fakat sert mizaçlı, bencil, yaşlı adam etrafındaki herkese esip gürleyerek hayatı zindana çevirir. Divko için çevresindeki en önemli yaratık kara kedi Bonny’dir ki onun ortadan kaybolmasıyla işler içinden çıkılmaz bir hal alacak, Martin ile üvey anne Azra birbirine yakınlaşacak, ülke savaşın içine doğru sürüklenecektir.
Hırvatistan Yugoslaya’dan ayrılmış ve Sırplar Dubrovnik’i bombalamaya başlamıştır. Kasaba, yüksek alarm bölgesi ilan edilir. Artık herkes bir taraf olmak zorundadır. Savaşın insanları nasıl farklı kutuplara savurduğunun filmdeki en belirgin resmi Martin ile en yakın arkadaşının karşı karşıya gelmesidir. Bosna’nın bölünebileceğine ihtimal vermeyen Lujia bile her daim ona destek olan komünist Savo ile ülkeyi terk etmeyi düşünecektir. Yıllar sonra vatanında güzel bir hayat düşleyen Divko için ise işler daha da güçleşecektir.
Tanovic yine güçlü bir senaryo, sahici diyaloglar ile karşımıza çıkıyor. Divko karakterini canlandıran Miki Manojlovic’in oyunculuğu herkesi geride bırakıyor. Çocuksu Martin’in halleri de Lujia’nın annelik ile gururlu kadın arasındaki davranışları da ince ve gerçekçi detaylarla bezeli. Mizah yine yönetmenin ana malzemesi, diyaloglarda ve ilişkilerin doğasında başarıyla kullanılıyor. Bu durum hem savaşa belli bir mesafeden bakmamızı sağlıyor hem de bize sunulan hayatın içine girebilmemizi kolaylaştırıyor. (Zaman)