Hayrettin Karaman Yenişafak gazetesindeki yazısında seçmeli dersler konusunu gündeme getiriyor ve ortadaki tablonun “utanç verici” olduğunu söylüyor…
Ciddi bir araştırma şirketinin 65 ülkede 63 bin 989 kişinin katılımıyla yaptığı bir araştırmaya göre dünyanın %63’ü dindar olduğunu söylüyor. Ateistlerin oranı %11.
Araştırmanın Türkiye ayağının elde ettiği sonuca göre Türkiye nüfusunun %79’u kendini dindar olarak tanımlıyor, ateistlerin oranı ise %2.
Kayıtlara göre nüfusunun yüzde doksan dokuzu Müslüman olan, araştırmalara göre de bunların yüzde sekseni kendini dindar olarak tanımlayan bir ülkede, bir toplum içinde yaşıyoruz. Bu toplum yıllarca iktidarlardan, daha genel bilgiler içeren ve doğrudan İslam eğitimine de yer vermeyen zorunlu din kültürü ahlak bilgisi dersi yanında, İslam öğretim ve eğitimini amaçlayan seçmeli bir dersin okul dersleri arasında yer almasını istedi. Bu isteğe iktidarlar kulak asmadı, nihayet Akparti iktidarı bu önemli millî talebi yerine getirdi ve seçmeli olarak “Kur’an-ı Kerim, Peygamberimizin Hayatı ve Temel Dini Bilgiler” derslerini orta ve lise sınıflarına koydu.
Beklentimiz bu derslerin büyük ölçüde seçileceği, çocuklarımızın ve gençlerimizin eğitim çağlarında sağlam bir İslam bilgisi alma ve eğitimi ile de bu bilgiyi hayatlarında uygulama imkanına kavuşacağı idi, fakat ne yazıktır, ne umulmadık bir sonuçtur ki, bu derslerin seçilme oranı oldukça düşük çıktığı gibi sınıflar ilerledikçe de azaldı.
Bu üç dersin 2016-17 ders yılında seçilme oranları şöyle olmuştur:
Kur’an-ı Kerim:
5. sınıflarda %16,2 iken 8. sınıflarda %4,5’e düşmüştür.
9. sınıflarda %20 iken 12. sınıflarda %1,2’ye düşmüştür.
Peygamberimizin Hayatı:
Ortaokullarda 8,2’den 3,9’a gerilemiştir.
Liselerde 18,2’den 2,1 e düşmüştür.
Temel dini bilgiler:
Ortaokullarda 4,5’ten 3’e düşmüştür.
Liselerde 19,3’ten 2,4’e gerilemiştir.
Ortaokullarda olsun liselerde olsun ilk sınıflarda seçilme oranı da düşüktür, son sınıflara doğru inen oranlar da utanç vericidir.
Milli Eğitim Bakanlığı ve Din Eğitimi Genel Müdürlüğü bu derslerin amaca uygun olarak müfredata ve kitaplara kavuşması, yetenekli öğretmenler tarafından gerektiği gibi verilmesi konusunda gayret gösteriyorlar. Şikayetleri dinliyor, gerekli tedbirleri alıyorlar.
Buna rağmen bunca Müslümanın yaşadığı bir ülkede bu önemli İslam derslerinin, insanı derin düşünce ve üzüntüye sevk edecek ölçüde az seçilmesinin sebepleri nedir?
Kusur okta da yayda da ok atanda da olabilir; ama en büyük kusur Müslümanların hayatlarında din-dünya, dünya-ahiret, geçici-ebedî arasındaki dengeyi kaybetmiş olmalarıdır. İnsanımız, ebediyyete göre bir zerre miktarı olmayan ömürlerini, ebediyyeti kazanmak için değil, zerreyi kurtarmak için harcıyorlar.
Ahirete iman eden, Allah’ı seven ve sayan her Müslümanın, yarın Allah kendisine “okullarda dersleri verildiği halde benim dinimi öğrenmesi ve yaşaması için onları niçin seçtirmedin, çocuklarını teşvik etmedin, onları cahil ve amelsiz bıraktın” diye sorduğunda ne cevap vereceğini düşünmeli ve bu düşünce sebebiyle titremelidir.