17 Saat (Chema De La Peña/İspanya): Festivalin açılış filmi olan ’17 Saat’, yaklaşık 40 yıl süren askeri diktatörlük yönetiminin ardından İspanya’daki demokrasiye geçiş sürecinin en sıkıntılı 17 saatini anlatıyor.
Ödül (Paula Markovithc/Meksika): Şubat ayındaki Berlin Film Festivali’nin yarışma bölümünde yer alan ‘Ödül’, ‘darbeler diyarı’ Güney Amerika’nın ‘ismini vermek istemeyen’ bir ülkesinde darbenin insan hayatını nasıl etkilediğini bir çocuğun gözünden anlatıyor.
Kinyarwanda (Alrick Brown/Ruanda): 1994’te Ruanda’da yaşanan soykırım sırasında ülkenin en saygın Müslüman lideri olan Ruanda Müftüsü, Tutsilerin öldürülmesi sürecine Müslümanların katılmasını yasaklayan bir fetva verir. Ülke açık mezbahaya dönüştükçe, camiler Müslümanlarla Hıristiyanların, Hutularla Tutsilerin bir araya gelerek birbirini korudukları sığınaklar haline gelir.
Burma Paramparça (Arun Sharma/Burma-Tayland): Gizli saklı olarak Burma ve Tayland’da iki seneyi aşan bir sürede çekilen belgesel, 150 saatlik orijinal materyali, röportajları, arşiv görüntülerini bir araya getiren bir insan hakları yol hikâyesi.
Santiago Dosyaları (Cetywa Powell/ABD): Pinochet diktasından önce Şili’nin devlet başkanı olan Salvador Allende’nin devrilme süreci ve bu süreçte CIA’in etkisi, Amerikalı bir yönetmen tarafından anlatılıyor.
Suç ve Ceza (Aki Kaurismäki/Finlandiya): ‘Dostoyevski’nin aynı adlı klasiğini usta yönetmen Kaurismäki’nin elinden izlemek’ yeterli bir sebep olsa gerek.
Kardeş (Marcel Rasquin/Venezuella): Caracas’ın gecekondu mahallelerinde geçen filmde, geleceğin futbol yıldızı Daniel’in hayata dair zor tercihleri futbolla kesişecektir. Kısaca söylersek "Hayat, futbola fena halde benzer!"
Hücre-Hakamada Davası (Banmi Takhashi/Japonya): Gerçek bir cinayet davasına dayanan film, haksız yere cezalandırıldığından şüphelenilen, ölüm cezasına çarptırılmış bir mahkûm ve onun masum olduğuna inanan yargıcın hikâyesini anlatıyor.
Sıradan İnsanlar (Vladimir Perisic/Hırvatistan): Geçtiğimiz yıl sinemalara da uğrayan film, 20 yaşındaki bir asker ‘çocuğun’ nasıl ölüm makinesine dönüştüğünü acı bir şekilde gözler önüne seriyor.
İtiraf (Zeki Demirkubuz): Dostoyevski, Suç ve Ceza ve tabii ki Zeki Demirkubuz… Usta yönetmenin en ağır ve yıpratıcı filmini hâlâ izlemeyenler yahut da sinemada izlemek isteyenler için önemli bir fırsat.
Zaman