Nihayet Dergi bu ay 15 Temmuz destanının fotoğraflarına hak ettiği değeri verebilmek için fotoğraf ve manipülasyonu ele aldı: Gerçeği taşıyan fotoğraflar mıdır?
Nazife Şişman “o gece”nin ev içi fotoğrafını çekmeyi denedi: Birlikte öldük de birlikte dirildik mi o gece?
İpek Çoşkun Kızılay meydanından yazdı: Gözyaşlarımızı bitti mi sandın?
Kimliğinde vatansız, kalbi ile vatanın öz çocuğu Mustafa Cambaz için bir taziye defteri açtık.
Her birimizin hanesinde acı bir pişmanlığın kaydı tutulsun istedik:
Ne olurdu, hainlerin fotoğrafını evvelinden görebilseydik….
Her şeyin imajlar üzerinden servis edildiği bir çağda fotoğrafın gramerini bilmek bir farz-ı ayn diyen Fatma Barbarosoğlu, bir düğün fotoğrafçısı ile söyleşi yaptı.
Twitter’dan Lagaribey: Fiziğin insana kattığı en önemli şey farkındalık bilinci.
DiasporaTürk: Her fotoğrafın bir müziği vardır, gurbet fotoğraflarının müziği Neşet Ertaş’tır.
Hayatımızın Hikâyesi’nde Mutluluğumuzun ispatı fotoğraflarda mı? tartışması, meseleyi sorularla açarken kıymetli yazarlarımız fotoğrafın fotoğrafını çekti adeta:
Ali Ayçil, Deklanşör göz
Özgen Felek, Sahipsiz fotoğraflar
Osman Bülent Manav, Zihindeki dört resim
Atakan Yavuz, Fotoğrafı çoğaldıkça anısı azalır insanın
Münire Daniş, Kör adam yoktur haberi
Fatma Tunç Yaşar, Cilveli ayna: Osmanlı’da fotoğraf
Emel Özkan, Fotoğrafın ardı
Ayşe Kaya, İstanbul’un kamerasıyla kaydını tutan mühendis: Artamonoff,
Osmanlı modernleşmesinin karanlık odası, Fatih Karakaya
Ayrıca…
Mustafa Özel, Faust’ta simya ve iktisat
Ercan Yılmaz, Ben bir çınarım
Sema Babuşçu, Hiçliğin fotoğrafı
Davut Göksu, Gediz’de bağ bozumu,
Suavi Kemal Yazgıç, Çöl gemisinin kini