Burhanettin Duran Sabah gazetesindeki yazısında son dönemin tartışılan konusu “AK Parti’den İslamcıların tasfiyesi” tartışmasını değerlendirirken: “ABD, AB ve Rusya gibi büyük güçlerle ilişkilerde yeni hesaplaşmalar ve müzakereler dönemindeyken; AK Parti’nin elit gruplardan oluşturduğu koalisyonu tasfiye değil, genişletmesi gerektiğini” söylüyor. İşte o yazı…
Halkoylamasında “evet” çıkmasının hemen ardından medyada “İslamcıların AKParti’den tasfiyesi” tartışması başladı. “İslamcılık” her seçimden sonra yeniden parlayan ve parlatılan bir tartışma. Bugün ise Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kurucusu olduğu partiye dönüşü ve nasıl bir yenilenme yapacağı ile ilgili olarak gündemde. Kişileri hedef alan polemik tarafını bir yana bırakalım. AK Parti’nin kimliği, bünyesinde bulundurduğu stratejik elit gruplarıyla ilişkisi ve gelecek politikaları bağlamında ele alalım.
***
AK Parti kuruluşundan itibaren hiçbir zaman kendini “İslamcı” olarak nitelemedi. “Muhafazakâr demokrat” demeyi ve “medeniyet” kavramını kullanmayı tercih etti. Son dönemde bunlara “milli-yerliolmayı” ekledi.
Ancak AK Parti, 16 yıllık siyasi hayatının her kritik aşamasında “İslamcılık” ile ilişkilendirilmekten de kaçamadı. Ve AK Parti, farklı niyetlerin ve aktörlerin gündemi olarak bir körün fili tarifi gibi etiketlendi.
Aslında “İslamcılık“, muhaliflerinin yüksek sesle “olumsuz” olarak, taraftarlarının kısık sesle “olumlu” olarak partiyi dışarıdan nitelemekte kullandıkları bir kavram.
***
Batı medyasının AK Parti’ye sıcak baktığı günlerde, 2002- 2013 arası, AK Parti ve Erdoğan “ılımlı İslamcı” idi. Batı ile entegre olma arzusunda ve İslam ile demokrasiyi birleştiren reformcu bir aktördü.
2009 Davos’taki “oneminute” çıkışından ve MaviMarmara Saldırısı’ndan sonraİsrail ve Gülen Hareketi (dahasonra FETÖ) Erdoğan ile ilgili”radikal İslamcı” tabirini kullanmayabaşladı.
Kemalistler ve CHP için AK Parti başından itibaren Milli Görüş gibi “İslam devletikurma” gizli ajandasına sahipti. Gezi olayları sonrası Batı medyasındaki Erdoğan’a ilişkin yaygın niteleme önce “İslamcıotoriter” oldu, daha sonra “İslamcı faşist, diktatöre” dönüştü.
Taraftarları nezdinde ise AK Parti İslam dünyasının dertleri ile ilgilenen, ümmetin maslahatını gözeten bir aktör olarak İslamcıydı. Erdoğan da Türkiye’nin milli menfaatleri ile Suriye’den Somali’ye ve Arakan’a kadar mazlum Müslümanların hissiyatını birleştirebilen bir liderdi. Batı hâkimiyetindeki adaletsiz dünya düzenine eleştiri getiren bir muhalifti.
***
Erdoğan’ın siyaseti, muktedir olmayı bilen ve önemseyen bir pragmatizm ile peşinde koştuğu makro siyasi ideallerin bir sentezidir. Ne ideolojinin dar kalıplarını pratik sonuçlara tercih etmektir. Ne de şartların meydan okuması uğruna kimliği ve değerleri bir kenara bırakmaktır.
Erdoğan, siyasi hayatımızın ana izlekleri olan muhafazakârlık, milliyetçilik ve İslamcılık akımlarının ortak temalarını dönemin ihtiyaç ve imkânları ölçüsünde söylemine ve eylemine taşıdı.
Türkiye’nin ve Müslümanların maslahatını gözetmek de Erdoğan’ın kendine biçtiği siyasi misyonun ruhudur. Bu yaklaşımın gereği olarak Erdoğan, farklı ideolojik elit gruplarını bir koalisyon halinde etrafında tutmaya önem vermekte. Bu koalisyonun içindeki “kontrollü” iktidar mücadelelerine fırsat tanırken hiçbiri lehine diğerlerini tasfiye etmemekte.
İsrail ile “gerilime” girilmesi seküler isimlerin…