2015 yılı seçim öncesi birçok arkadaş, aday adaylıklarını açıklıyordu. Bana da “Filanca aday adayı olmuş sen niye olmuyorsun?”soruları çok sık gelmeye başlayınca bir sosyal deney yapmak istedim. Herkesin beklediği partiden değil de başka bir partiden aday adayı olsam tepkiler ne olur, merak ettim.
Ve yeğenime HDP’den aday adayı olduğuma dair sahte bir tanıtım afişi hazırlattım. Kendisine de ağzını sıkı tutmasını söyleyip, sosyal medya hesabımdan paylaştım.
Umduğumdan büyük tepki ile karşılaştım. “Ayşe seni tanıyoruz, biliyoruz kararına saygı duyarız. Bir bildiğin vardır” diyen sadece bir-iki kişi oldu. Konunun sosyal deney olması dahi meseleyi çözmedi. Çünkü “Ben nasıl böyle bir şey yapabilirdim(!)”
ÜLKEMİN GELECEĞİ ADINA DAHA ÇOK ENDİŞELENDİRİYOR
Arkadaş veya akrabalarımın beni sevdikleri için tepki gösterdiğinden hiç şüphem yok. “Ya benimsin ya toprağın” sevgi anlayışıyla(!) yetişmiş bir millet olarak, sevdiğimiz insanın düşünce olarak dahi başka bir yerde görmeye tahammülü olmamasını da doğal karşılamak lazım.
Ben o gün paylaşımımı “Arkadaşlar, Tayyip Bey’in bilgisi dahilinde HDP’den aday adayı oldum” diyerek yapsaydım tepkilerin yüzde 80’ninin olumlu olacağından şüphem yoktu. Zira şahıs olarak benim bir bildiğimin olma imkanı olamazdı. Toplum tarafından onaylanmış birinin veya birilerinin bildiği olabilirdi. Bu siyasi, dini ve hatta aile içi kararlarda bireyi kısıtlayan en büyük handikaplarımızdan biri.
Aradan geçen zaman zarfında bu durum azalmak yerine maalesef artarak devam etti. Artık ne olduğunuzun değil, nerede olduğunuzun önemi var. Dürüst, karakter sahibi olsanız bile anlamı yok, siyaseten veya dinen mensup olduğunuz yer mühim. Bağımsız takılmak zaten makbul değil. Geçtiğimiz gün bir sohbet ortamında siyasetçi birini anlatırken “Çok düzgün biri” ifadelerini kullandım. Karşılığında ise “Ayşe, eğer o çok düzgün biri olsaydı x partisinde olmazdı”cevabını aldım.
İşte sizlere Ak Partili bir yöneticinin “Vatan hainlerinin yanında yer almaktansa; hırsız bizim hırsızımız, biz onun yanında yer alırız.” sözleri taze bir örnek.
Şimdi siz bu arkadaşa aslında hırsızlığın en büyük vatan hainliği olduğunu anlatabilir misiniz? Hiç zannetmiyorum, zira anlamak ve sorgulamak emek ister.
Bazen kendimizi öğrenci, yöneticileri de öğretmenlere benzetiyorum. Hani öğretmenler öğrencilerin ezberlemesi için fişler hazırlardı ya öyle. Düşük not almak istemeyen öğrenciler misali ezberin dışına çıkmaktan korkuyoruz.
Sağlıklı olmayan bu bakış açısının normalleşmesi beni bu ülkenin bir vatandaşı olarak yalnızlaştırmakla birlikte ülkemin geleceği adına daha çok endişelendiriyor.
*Odatv’de yazmaya başladığımda Tayyip Bey’le ilgili sözlerime yönelik yapılan eleştirilere ileriki günlerde yer vereceğim.
Ayşe Baykal
aysbykl2018@gmail.com
Odatv.com