“Maymunlar Cehennemi” ya da orijinal adıyla “La Planete Des Singes” macerası hayvanat bahçesine bir geziyle başladı. Maymunlar bölümünün sakinlerini çok ilgi çekici bulan Fransız romancı Pierre Boulle şöyle hatırlıyor o günü: “Gorilleri seyrediyordum. Birdenbire hareketlerinin ne kadar insana benzediğini farkettim. Bu beni insanlarla maymunlar hakkında düşünmeye ve aralarında bir ilişki hayal etmeye götürdü.“
Böylece Boulle “La Planete Des Singes”i yazdı. Yazarın en zayıf işlerinden biri olarak gördüğü ve “Benim için sadece hoş bir fantezi” diye tanımladığı kitap çok başarılı oldu. Bu arada eski bir yayıncı olan yapımcı Arthur P. Jacobs da yeni bir proje arayışı içindeydi. Kendi deyimiyle “King Kong türü bir şeydi” aradığı ama aynı zamanda farklı olmalıydı. “Maymunlar Cehennemi” hiç kolay bir projeye benzemiyordu ama o dâ iddialı bir şey istiyordu zaten.
Vakit geçirmeden kitabın haklarım satm aldı. Engeller ve hayalkırıklıklarıyla dolu üç buçuk yıllık o sancılı süreç böyle başladı işte. önce bir senaryo yazılması gerekiyordu. “Twilight Zone/Alacakaranlık Kuşağının yaratıcısı Rod Sterling bir buçuk yıl çalışarak 30′dan fazla taslak çıkardı. Bunların çoğunda maymunların dünyası, otomobilleri ve beş yıldızlı otelleriyle modern dünyanın aynısıydı neredeyse.
Sadece kapılar kısaltılıp genişletilerek maymunlar için daha kullanışlı hale getirilmişti. Jacobs bu senaryonun çok pahalıya çıkacağım ileri sürerek ikinci bir yazarı devreye soktu. Michael Wilson’ın elinde son halini alan senaryo Boulle’un romanından çok farklıydı. Romanda 26. yüzyılda yaşayan Jinn ve Phyliss isimli bir çift yolculukları sırasmda uzayda dolaşan bir şişe ve şişenin içinde de maymunlar tarafından yönetilen bir gezegene gittiğini iddia eden bir gazetecinin notunu buluyorlardı. Kitap şaşırtıcı iki gelişmeyle son buluyordu.
Önce Jinn ve Phyliss’in maymun oldukları çıkıyordu ortaya (ki bu kısma yapımcıları kahkahalarla güldürmüştü), sonra da kaçıp Dünya’ya dönmeyi başaran yolcu, orada maymunlar tarafından karşılanıyordu. Bütün bunlar o ünlü Özgürlük Heykeli finali uğruna bir kenara bırakıldı. Kitabın yazarı Boulle şöyle diyordu bu konuda: “Eleştirmenler bu sonu beğenmiş görünüyor. Kişisel olarak ben kendi sonumu tercih ederim ama filmi onlar yaptı ve onlar bu sonu tercih ettiler.“
Öteki sinema