İstanbul Modern Sinema, Goethe-Institut Istanbul işbirliğiyle Alman yönetmen ve yapımcı Hartmut Bitomsky’yi İstanbul’a getiriyor. Bitomsky’nin çeşitli festivallerden ödüllerle dönmüş üç belgeseli, yönetmenin katılımıyla izleyicilerle buluşacak. Program kapsamında gösterilecek olan filmlerden ikisi 1980’lerde yaptığı Reich Otobanları (Reichsautobahn) ve Deutschlandbilder. Reichsautobahn, Nazi döneminde otobanların planlanması ve inşasını mercek altına alırken; Deutshclandbilder, Nazi rejiminin kendi ideolojisini insanların gündelik hayatına sızdırmak ve yerleştirmek için medyayı nasıl kullandığını gösteriyor. Seçkideki üçüncü film ise ilk gösterimi 2007 Venedik Film Festivali’nde yapılan Toz (Staub). Belgesel; çapı bir milimetrenin onda biri kadar olan ”toz”a derinlemesine bakarken, temizlik ekipleri, bilim insanları, sanatçılar ve sanayi dalları temsilcilerine de söz veriyor.
SÖYLEŞİ
Hartmut Bitomsky 24 Ekim Perşembe günü, üç filminin gösteriminin ardından saat 19.00’da izleyicilerle buluşacak.
Almanya’dan Kareler (Deutschlandbilder), 1983-84
Batı Almanya, 35mm,58’, Siyah-Beyaz, Almanca
Deutschlandbilder, Hartmut Bitomsky’nin ‘Deutschlandtrilogie/Almanya Üçlemesi’ serisinin ilk filmi. 1930’lu yıllarda sinemalarda program başlamadan önce gösterilen ‘ön filmler’, Nazi rejimi tarafından bir propaganda platformu olarak keşfedildi ve kullanılmaya başlandı. Hartmut Bitomsky bu filminde ‘kültür filmi’ etiketi altına gizlenmiş ideolojik malzemeyi açığa çıkartıyor. Yaptığı film kolajında, Nazi rejiminin kendi ideolojisini insanların gündelik hayatına alttan alta sızdırmak ve yerleştirmek için medyayı nasıl kullandığını gösteriyor.
Üçüncü Reich Otobanları (Reichsautobahn), 1986
Batı Almanya, 35mm,91’, Siyah-Beyaz, Almanca
Bitomsky, Almanya’dan Kareler’i çekerken incelediği Nazi rejimi tarafından üretilen film malzemesi arasında otobanların planlanması ve inşasıyla ilgili de pek çok görüntüye rastlamıştı. Bu belgeselinde bu arşiv malzemesini ele alarak otobanların gelişme ve modernite sembolü olarak nasıl stilize edildiklerini gösteriyor. Otobanlar bugün artık gündelik hayatın bir parçası olabilir, ama o zamanlar medya aracılığıyla ‘yaşam damarı otoban’ miti yaratılmış ve altyapı unsurundan ziyade bir prestij ve sanat objesi olarak sunulmuştu.
Toz (Staub), 2007
Almanya, 35mm,90’, Renkli, Almanca
İlk gösterimi 2007 Venedik Film Festivali’nde yapılan Toz’un konusu, toz. Toz’un çapı bir milimetrenin onda biri kadar ve o, hiç kimsenin hayatına girmesini istemediği bir madde. Ama toz her yerde, ortadan kaldırılması hiç kolay değil. Onu yalnızca kir olarak tanımlamak da yeterli değil. Ona karşı verilen tüm mücadeleye rağmen hep geri gelir, hem de tam artık gitti dendiği anda geri dönmeye başlar. Toz, üzerine bir film çekilebilecek, çıplak gözle görülmesi mümkün en küçük obje. Belgesel ‘toz’a derinlemesine bakarken, onunla uğraşıp duran temizlik ekipleri, bilim insanları, sanatçılar ve sanayi temsilcilerine de söz veriyor.
