Hatırlamanın tehlikelere karşı koyma, geleceğe emin adımlarla yürüme, ders çıkarma, kapsamlı düşünme adına çok önemli bir refleks ve nimet olduğunu söyleyen Bayhan, tarihi bu bağlamda ele aldığımızda gelecek adına daha güvenli ve başarılı olacağımızı ifade ediyor.
Bayhan, tarihin hafıza ve hatırlama olduğunun bilinmesinin geleceği kararlama, tasarlama ve planlama için çok önemli ve mümbit bir kaynak olarak karşımıza çıktığını, geçmişin tozlu raflarındaki sırlara vakıf ol(a)madan geleceği cennetasa kılmanın mümkün olamayacağına vurgu yapıyor, “tarihi yapanlar şayet yazamamışlarsa, yazılanları okuyacak ve değerlendirecek bir nesil yetiştirememişlerse tarih yapmayı başarmış sayılmazlar.” diyor.
Tarihi, zaman içindeki değişimleri, insanın varoluşundaki serüveni, geçmişin kaydı ve yorumu olarak da özetleyebileceğimize değinen Bayhan, tarihin özelde insanın genelde insanlığın bir hatıra defteri olduğunu, hatırlandıkça değer kazanan, hedefe yürürken yolumuzu aydınlatan, doğru yorumlama şansı ve imkânı veren zaman kaybının önüne geçen aynı acıların yaşatılmasını önleyen önemli bir tecrübe hazinesi olduğunu ifade ediyor.
Kendi tarihçilerimizi yetiştirmeden, tarihimizi başkalarından öğrendiğimiz müddetçe, hayalimizi besleyen ve geleceğimizi süsleyen kahramanların, tarihi kişiliklerin daha saygı çerçevesinde anlatılması ve gördüklerimizle bildiklerimiz, bildiklerimizle seyrettiklerimiz arasında bir çatışma ve tenakuz olmaması için tarihe bu zaviyeden bakabilecek nazarlara ve dimağlara ihtiyaç olduğunu söyleyen Bayhan, aksi takdirde ekranların, manşetlerin karşısında daha çok mahcup olunacağı, daha çok çileden çıkılacağı, daha çok hayıflanacağı konusunda uyarıda bulununyor.