İsminin baş harflerinin acz tuttuğundan bahisle ‘seçkin bir kimse değilim’ dese de Türk edebiyatında müstesna bir yer edinen Abdurrahman Cahit Zarifoğlu, aramızdan ayrılalı yirmi dört yıl oldu.Şair, bugün Küplüce Mezarlığı’ndaki kabri başında anılacak. Çocuk Vakfı’nın düzenleyeceği ve saat 11.30’da başlayacak anma programında yazarın eşi, çocukları, çocukluk arkadaşları, dostları ve okurları bir araya gelecek.
7 Haziran 1987’de aramızdan ayrılan Zarifoğlu, geçen 24 yıl içinde sürekli edebiyatın gündeminde oldu. Belgeselleri çekildi, adına yarışmalar düzenlendi, mektupları derlendi, dergiler özel sayılar yayımladı… Cahit Zarifoğlu adının unutulmamasında gençlerin yetişmesine harcadığı emeğin de payı büyük. Ömrünün son yıllarına kadar gazetede gençlerin mektuplarına yazdığı cevaplar, örneği az bulunur bir kıymetbilirlikti. Onun mektuplarını cevapladığı gençlerin birçoğu bugün eser sahibi birer şair ve yazar oldu.
1940 yılında doğan Cahit Zarifoğlu, 7 Haziran 1987’de vefat ettiğinde ardında iki roman, iki deneme, beş şiir, bir öykü, bir de tiyatro oyunu kitabı bıraktı. İstanbul Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı bölümünü bitiren şair, öğrencilik yıllarında sırasıyla öğretmen vekilliği, çeşitli gazete ve haftalık dergilerde musahhih ve teknik sekreterlik, Migros Teşkilatı’nda tercümanlık, Türkiye Turing Kurumu’nda muhasebe yardımcılığı yaptı; Goethe Enstitüsü’nün dil kurslarına katılmak üzere iki defa Almanya’ya gitti.
Makine Kimya Endüstrisi Kurumu’nda 1975 yılında mütercim olarak çalışmaya başlayan yazar, bir grup arkadaşıyla "Mavera Dergisi”nin kuruluşunda ve yayınında görev aldı. Zarifoğlu, 1976’da TRT genel müdür mütercim sekreteri görevine atanmasından sonra aynı kurumun değişik ünitelerinde raportör, araştırma görevlisi, uzman ve şef olarak çalıştı. İstanbul Radyosu’nda denetçi olarak görev yaptığı sırada 7 Haziran 1987’de vefat eden yazar, kendine özgü şiirleriyle tanındı.
Zaman