Aralık 2004’te açıldığında kimse tam olarak ne bekleyeceğini bilemiyordu İstanbul Modern’den. Modern sanat namına İstanbul gibi metropol kimliğini çoktan ispat etmiş bir şehirde, çok geç kalınmış bir girişimdi. Ama özel bir girişim. İstanbul’un en köklü ve sanatla ilişkili ailelerinden birinin girişimiydi, İKSV gibi bir kurumun da desteğini arkasına almıştı. Merakla izlendi İstanbul Modern, sanatseverler önce yukardan baktılar, ‘modern’liği, ‘çağdaş’lığı tartışıldı. Uzun süre giriş ücreti alınmadı kimseden, beş ay kadar. Zaman içinde tanındı, benimsendi. Beş sene geçti. Ve İstanbul Modern bugün bir standart haline geldi…
Koleksiyon genişlerken…
Beş yaşındaki müze, ‘modern’ ve ‘çağdaş’ kelimelerini artık daha titiz kullanıyor ve epey sıkı bir seçkiyle genişlettiği koleksiyonunun yeni parçalarını sergiliyor: ‘Yeni Yapıtlar, Yeni Ufuklar’. Mayıs sonunda açılmış olan sergide 134 sanatçının 200 yapıtı var. Sergi, müzenin her iki katında, sürekli ve süreli sergiler salonlarında yer alıyor.
Kimler var?
Koleksiyon epey kabarık ve kalabalık: Kutluğ Ataman, Ayşe Erkmen, Gülsün Karamustafa, Nil Yalter, Hale Tenger, Erdağ Aksel, Sarkis, Nezaket Ekici, Canan Şenol, Taner Ceylan, Hussein Chalayan, Halil Altındere, Seza Paker, Serkan Özkaya, Leyla Gediz, Ramazan Bayrakoğlu, Selim Birsel, Şener Özmen-Erkan Özgen, Ekrem Yalçındağ, Gülden Artun, Metin Talayman, Tayfun Erdoğmuş, Azade Köker, Hüsamettin Koçan, Mithat Şen, İpek Duben, Şükran Moral ve Nur Koçak gibi yakın dönemin çağdaş sanatçıları, bir kısmı bilindik bir kısmı bilinmedik işleriyle resm-i geçit yapıyor.
Dikkat çeken işler
Sergide, bu yıl 53. Venedik Bienali’nde Altın Aslan Yaşamboyu Başarı Ödülü’nü alacak olan Yoko Ono’nun, İstanbul Modern’e bağışladığı ‘Ex It’ başlıklı enstalasyonu, Jennifer Steinkamp’ın 8. Uluslararası İstanbul Bienali’nde tarihî Yerebatan Sarnıcı için yarattığı ‘Dikkat Çekici’ başlıklı enstalasyonu, ünlü İngiliz heykeltıraş Tony Cragg’in Çirkin Yüzler’i, William Kentridge’in öncü Fransız sinemacı Georges Méliès’e hayranlığını yansıtan ‘Üç Boyutlu At ‘başlıklı eseri de çağdaş Türk sanatıyla eşzamanlı olarak üretilen işler olarak dikkat çekiyor.
Genç ve çarpıcı
Koleksiyona yeni katılan, Türkiye’deki 30 yıllık sosyal, kültürel, ekonomik, politik yönelime işaret eden ve bu gelişimi yansıtan eserler arasında Carnegie Ödülü ve Abraaj Capital Sanat Ödülü’nü kazanan Kutluğ Ataman’ın 8. Uluslararası İstanbul Bienali’nde şu anda İstanbul Modern’in bulunduğu 4 No’lu Antrepo’da yer alan ‘1 + 1 = 1’ başlıklı videosu; Nil Yalter’in Paris’te Pompidou Kültür Merkezi’nde açılacak olan sergide sergilenecek ‘Başsız Kadın’ ya da ‘Göbek Dansı’ videosu; Hale Tenger’in Frankfurt’ta düzenlenen ilk Avrupa bienali Manifesta’da kurguladığı ‘Kesit’ videosu; Ayşe Erkmen’in ‘Hamburger Bahnhof Berlin’deki retrospektif sergisinde de yer alan ‘PFM-1’ ve ‘Diğerleri’ eseri; Gülsün Karamustafa’nın Münih’te Neue National Museum’daki sergisinde bulunan ‘Meydanın Belleği (İçeriden Göründüğü Gibi)’ eseri ve Halil Altındere’nin 5. Uluslararası İstanbul Bienali’nde sergilenen ‘Tabularla Dans’ başlıklı eseri de bulunuyor. Canan Şenol’un ‘Nihayet İçimdesin’ adlı muazzam zeki ve unutulmaz işi ve Serkan Özkaya’nın elindeki yüzlerce yumurtayla birlikte yere kapaklanmak üzere olan ‘Pastacı Yamağı’ adlı işini ve Taner Ceylan’ın muhteşem tablosu ‘Beyaz Fonda Alp’i unutmamak lazım. Gidip tüm bu işleri görmek lazım!