Şiddetli geçimsizlik ya da diğer adıyla evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanma davaları, Türk Medeni Kanunumuzda genel boşanma sebepleri arasında sayılmış olup, çekişmeli bir boşanma davası türüdür. Bu sebeple açılan boşanma davalarında Aile Mahkemesi hakiminin boşanmaya karar verebilmesi için sübjektif ve objektif nitelikli olmak üzere iki şartın bir arada bulunması gerekir. Olası hak kayıplarının önüne geçilebilmesi adına boşanma davalarının mutlaka profesyonel bir boşanma avukatı desteği ile yürütülmesini tavsiye etmekteyiz. Boşanma avukatı Ankara veya herhangi bir ilimizde kolaylıkla bulunabilmektedir.
Bu şartlar:
- Evlilik birliğinin temelinden sarsılmış olması,
- Ortak hayatın taraflardan beklenemeyecek ölçüde çekilmez hale gelmiş olmasıdır,
Evlilik Birliğinin Temelinden Sarsılması Ne Anlama Gelir?
Evlilik birliğinin temelinden sarsılması, eşler arasında herhangi bir konu sebebiyle şiddetli bir geçimsizlik vuku bulması anlamına gelmektedir. Evlilik, tabiyatı itibariyle çiftlerin çeşitli zamanlarda ve sebeplerle tartışabilmelerine neden olan bir aile hukuku kurumudur. Ancak şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanmaya karar verilebilmesi için her türlü tartışma yeterli olmamaktadır. Örneğin evin duvarının ne renk olacağı hususunda tarafların anlaşmaya varamaması esaslı bir şiddetli geçimsizlik örneği teşkil etmemektedir. Bu boşanma türünde boşanmaya karar verilebilmesi Yargıtay içtihatlarıyla da çeşitlenmiş olan bazı durumlarda mümkün olabilmektedir. Dolayısıyla taraflarca karşılıklı olarak açılan boşanma davalarının reddedilmesi ve boşanmaya karar verilmemesi de mümkündür. Bu nedenle, boşanma davalarında avukat ile temsil zorunluluğu bulunmasa da mutlaka boşanma avukatı tavsiye yardımı ile profesyonel avukat desteği alınmasını tavsiye etmekteyiz.
Ortak Hayatın Çekilmez Hale Gelmesi Ne Anlama Gelir?
Şiddetli geçimsizlik yaşayan taraflar açısından evlilik birliğinin gereği olan ortak yaşamın çekilmez hale gelmesi, artık hukuken taraflardan evlilik birliğinin sürdürülmesinin beklenemeyeceği, evlilik birliğinin sürdürülmesinin artık taraflar açısından insan psikolojisine, manevi bütünlüğüne aykırı bir durum oluşturacak olması anlamına gelmektedir. Bu halde Aile Mahkemesi hakimi, evliliğin sürdürülmesine yönelik taraf ve toplum menfaatinden çok bireyin evliliğin sona ermesindeki menfaatinin ağır basmasından dolayı bu yönde hüküm kurmalıdır.
Bu davalarda hakimin büyük bir takdir yetkisi bulunduğundan bahsedersek yanlış bir açıklamada bulunmuş olmayız. Özellikle geçmiş tarihli Yargıtay kararları incelendiğinde eşe karşı cimri bir tutum içerisinde bulunma, eşe yönelik olarak fiziksel, psikolojik ve ekonomik şiddet uygulama, eşin dedikodusunu yapma, bağımsız ortak konut açmama, eşe “şişko”, “aptal” vb. ifadelerle hakarette bulunma gibi bir çok sebeple boşanma kararı verildiği görülmektedir.