Sputnik, okurları için kronik yorgunluk sendromunun nedenlerini ve bu rahatsızlıktan kurtulmanın yollarını araştırdı.
ABD’nin Kaliforniya eyaletindeki Stanford Üniversitesi’nin Tıp Fakültesi’nden biyologlar 2017’de 500’ün üzerinde kişinin kan örneklerini inceledi, bu kişilerden neredeyse 200’üne uzmanların fizyolojik nedenine uzun süredir inanamayan CFS hastalığı teşhisi konuldu.
Sebepsiz ve kalıcı yorgunlukla kendini gösteren, iş verimliliğini neredeyse yarı yarıya düşüren CFS hastaları ayrıca baş ağrısı, hafıza bozukluğu, uykusuzluk, mide bulantısı ve daha birçok rahatsızlıktan şikâyetçi.
Stanford bilim ekibi, teşhis edilmesi zor olan bu hastalığı ortaya çıkarabilecek parametreleri ararken, daha ağır hastaların kanındaki enfeksiyona işaret eden 17 proteinin miktarının çoğaldığını tespit etti, böylelikle yorgunluk sendromunun enfeksiyonlarla ve bağışıklık sistemi bozukluklarıyla bağlantılı olduğu varsayım doğrulanmış oldu.
HORMON DENGESİZLİĞİ
Hollandalı ve İspanyol endokrinologlar ise, CFS’nin bağışıklık sistemindeki bozukluklara değil, vücuttaki iyot eksikliği ve troid beziyle ilgili sorunlara bağlı olduğunu düşünüyor.
Araştırmacılar, kronik yorgunluk sendromuna yakalanan hastalara iyot oranı yüksek olan yiyeceklerden oluşan diyetin iyi geleceği öngörüsüyle şu anda ‘iyotlu’ öğünlerin kronik yorgunluk çeken kişilerin normal yaşam biçimlerine dönmelerine yardım edip etmeyeceğini araştırıyor.
YORGUNLUĞU ATACAK EGZERSİZLER
Los Angeles’teki Kaliforniya Üniversitesi’nden araştırmacılara göre FCS, B grubundaki vitaminlerin, magnezyum ve L-karnitinin bol olduğu gıdaların diyete eklenmesiyle yenilebilecek. Zira hastalığın gelişmesine yol açanlardan biri olduğu düşünülen Alistipes türünden bakterilerin vücuttaki B6 vitamininin üretilmesini engelliyor, magnezyum ise organizmadaki enerji üretim ve tüketim süreçlerini dengede tutuyor.
Londra’daki Queen Mary Üniversitesi’nden bilimcilerse kronik yorgunluğa en iyi gelen şeyin aşırı yüklenmeden spor yapmak olduğunu ortaya koydu. Uzmanlar 3 ay boyunca FCS’ye yakalanan 200 gönüllüyü takibe aldı. Gönüllüler ilaç tedavisinin dışında her gün çeşitli egzersizler yaptı. Sonuçta sporla uğraşan hastaların egzersiz yapmayanlara göre kendilerini çok daha iyi hissettikleri anlaşıldı.
Londra Kraliyet Koleji’nden bilimciler de yüklerin kademeler halinde arttırıldığı antrenmanların hastalığın tedavisinde en etkili olduğunu saptadı. Antrenman çalışmalarını molalarla kombine eden hastalar, iyileşmelerini sağlayacak en uygun yaşam düzenini yakalamış oldu.