Aileye yeni katılan bebekle beraber bazen büyük çocukta kardeş kıskançlığı ortaya çıkabiliyor. Bu durumun çok doğal olduğunu söyleyen Yeditepe Üniversitesi Hastanesi Bağdat Caddesi Polikliniği Çocuk ve Ergen Psikiyatristi Yrd. Doç. Dr. Oğuzhan Zahmacıoğlu, “Kardeşi olunca çocuğun yaşayacağı doğal bir yenilgi hali var. Çocuk kardeşi gelince tahtını kaybettiğini, yenildiğini düşünüyor. Anne ve babaya “siz beni artık sevmiyorsunuz” der. Anne baba duygusalsa gözleri dolar hemen. Ondan sonra da ardı arkası kesilmez tavizler başlar. Mesela çocuk okula gidiyordur, karın ağrısı başlar. Okula gitmek istemez. Çünkü okula giderse evden uzaklaşmış olacağını düşünür. Evde benden daha sevimli biri var, ya beni geri almazlarsa, bana artık ilgi göstermezlerse diye düşünür. O yüzden korkar ve hırçınlaşır” diyor.
Çocuğunuz kardeşine kötü mü davranıyor?
Kardeş kıskançlığı ile baş edebilmenin anahtarının çocukta değil ailede olduğunu vurgulayan Dr. Zahmacıoğlu, ailelerin çoğu zaman çocuğu üzmemek adına yanlış hareket ettiğini vurguluyor:
“Mesela en çok şikayet çocuğun kardeşine kötü davranmasıdır. Oysa çocuğun amacı zarar vermek değildir. Çünkü o zarar vermenin ne olduğunu bilmez. Anne babanın bu dönemde çocuğun azıcık kaprisli olabileceğini uykusunun, iştahının biraz bozulabileceğini, arkadaşları ile biraz daha huzursuzluk yaşayabileceğini kabul etmeleri gerekir. Anne ve baba, çocuğun yaşayacağı doğal kaybı sindirebilse çocuk da sindirebilir. Doğal davranılsa sorun kalmayacak. Örneğin büyük çocuğa durduk yerde hediyeler alınmaya başlanır. Çocuk bunu hisseder. Çocuk “Bunlara ne oldu” der. Her şeyine tahammül edilen çocuk bunlar beni umursamıyorlar” diye düşünür. Umursayan insan seven insandır. Bırakın çocuk bu dönemde birazcık korksun, bırakın tahtını kaybedeceği endişesi ile hissedeceği acı duyguyu tatsın. Hayatta da her zaman işler iyi gitmeyecektir.
"Kardeş istiyor musun" diye sormayın
Ebeveynlerin yaptığı bir diğer yanlış da büyük çocuğa “Sen kardeş istiyor musun” diye sormak. Farkında olmadan çocuğun üstüne sorumluluk yüklüyorlar. Çünkü çocuk kendisi de küçükse kardeşini oyuncak gibi bir şey zannediyor. Ama bebek gelince bakıyor ilgi bebekte o zaman götürün bunu istemiyorum artık diyor. Anne babalar sen istemiştin deyince de o zaman istediğini artık istemediğini söylüyor. Oysa çocuğun bu konunun dışında tutulması lazım. Anne baba kendisi istiyorsa yapar ve çocuğa açıklar. Burada anne ve babaya çok iş düşüyor.
"Sen artık büyüksün" demeyin
Bir yanlış da büyük çocuğa sürekli “sen artık büyüksün” demek. Oysa o da çocuk ve ilgi istiyor. O nedenle anne babalar büyük çocukla da oyun oynamalı, göz kontağı kurarak, işini gücünü bırakarak ilgilenmeli. Çocuğa önemsendiğini hissettirmeli.”