Doğumdan kısa süre sonra anneden ayrılan bebeklerde görülen bedensel ve zihinsel gelişme geriliği, sık hastalık, yüksek ölüm oranı gibi sorunların nedenleri arasında “anne sevgisi” eksikliğinin yer aldığı bildirildi. Anne sevgisizliği, bu bakımdan son dönemlerde oldukça dikkat çekici bir sorun.
Konya Aile ve Sosyal Politikalar Eski Müdür Yardımcısı Cemil Paslı, AA muhabirine yaptığı açıklamada, anneliğin, tümüyle içgüdüsel bir yetenek değil, büyük ölçüde sonradan kazanıldığı kanıtlanmış bir duygu ve davranış olduğunu söyledi.
Annelerin, dünyaya getirdiği çocuğuyla en az iki yıl birlikte olması gerektiğine dikkati çeken Paslı, “Anne, dört yıla kadar da çocuğundan her gün 3 saatten fazla ayrı kalmamalı. Çocuğun duygusal gelişiminde anne yakınlığı, zeka gelişiminde ise baba yakınlığının önemi çok büyük. Sevgi ve güven, çocuğun gelişmesinde oksijenden, gıdadan daha önemli” diye konuştu.
Anne ile bebeğin arasındaki ilişkinin niteliği kadar, sürekliliğinin de çok önemli olduğuna değinen Paslı, ilk yıl içinde annenin uzun süreli ayrılığının, çocuğu ruhsal yönden olumsuz etkilediğini dile getirdi. Paslı, anne ayrılığına ağlamayla, hırçınlaşarak ve huysuzlaşarak tepki veren çocuğun, bebeklik döneminde en büyük gereksinimi olan sevgi, ilgi ve ihtiyaçlarının zamanında yeterli ölçüde giderilmesi gerektiğini vurguladı.
Sağlam kişilik geliştirmesi için önemli
“Devamlı, dengeli ve kararlı bir sevgi, çocuğun sağlıklı büyümesi, sağlam bir kişilik geliştirmesi, çevreye uyumu açısından çok gereklidir. Bir başka gereksinim olan güven duyma, dengeli bir sevgi ortamında doğar. Güven duygusu sağlıklı olarak gelişen kişi, hem kendine güvenir, hem de dış dünyaya insanlara güvenir” diyen Paslı, şöyle devam etti:
“Böylelikle bağımsız olmayı, kendi başına kararlar almayı, karşılaştığı güçlüklerin üstesinden gelmeyi öğrenir. Sevgi; kısacası ilgi, sevecenlik, sıcaklık annede olması gereken özelliklerdir. Sevgisiz anneler çocuk için birinci planda şanssızlıktır. Doğumdan kısa süre sonra, çeşitli nedenlerle anneden ayrılan bebeklerde çeşitli gelişim bozuklukları ortaya çıkmaktadır. Boyları ve ağırlıkları yaşıtlarına göre geri kalır. Sık hastalanırlar. Hastalıkları ağır geçer, ölüm oranı yüksektir. Çevreye ilgisiz olmakta, ilgi ve uyarmaya geç tepki vermektedirler. Baş sallama, baş vurma, yerinde sallanma vardır. Çevreye boş bakışlarla bakarlar. Geç yürür, geç konuşurlar. Tuvalet eğitimleri de geç kalır. Bebeğin en önemli ihtiyaçları olan kucağa alma, sevme, okşama, konuşma, gülme anne tarafından yeterince sağlanamadığında, çocuk bu durumdan olumsuz etkileniyor.”