Vahap Yaman’dan Bir Yol Hikayesi

Size hep diyorum ya yola çıkmak gerek, yolcu olmak gerek diye!
Ben yapmadığım şeyleri asla birine tavsiye etmem. Bunu da bildirmiş olayım.
Yola koyulduğum günlerin birinde Suriye’de Esed denilen, kendi insanına ve kendi ülkesine düşman birinin hiçbir ayırım gözetmeden ülkesinin insanlarını bombalama sonucu katliama uğrayan ve katliamdan sağ kurtularak seksen yaşındaki babaanneleri ile Türkiye’ye kaçan biri sekiz diğeri altı yaşındaki iki kardeşle karşılaştım.
Onlarla biraz ilgilendim.
Sevdim.
Kokladım.
Her ikisi birden bacaklarıma sarıldılar. Bacaklarımı bırakmak istemiyorlardı.
Sorduğum da erkeklere baba gibi sarılıp kolay kolay bırakmadıklarını söylediler. Belli ki; babalarının sıcaklığını ve sevgisini arıyorlardı.
Duygusallaştım. Gözlerim nemlendi. Sümüklü ve kirli yanaklarından öptüm, öptüm.
Onlarda bana sarılmışlar, bırakın sarılmayı adeta bana yapışmışlardı.
Annesi, babası Suriye’de şehit edilen, bu iki kız kardeşle konuşmaya başladım.
Anne babasını soramıyorum.
Derken çocuklardan sekiz yaşındaki olan annesi ile babasının beraber cennete gittiklerini, kendilerini orada beklediklerini ve cennete onlara kavuşacaklarını, kendilerine sımsıkı sarılacaklarını, çok ama çok öpeceklerini ellerini hiç bırakmayacaklarını anlattı.
Ben!
Ne oldum.
Halim nice oldu.
Siz tahmin edin.
Bir yandan da Suriye’deki amcalar tarafından Esed’in yok edileceğini ve Esed’in cehenneme atılacağını ve cezalandırılacağını bağıra bağıra, çok gür bir sesle haykırıyordu.
Anne baba özlemi…
Kötülük yapanın mutlaka cezalandırılacağını bilmesi…
Çok etkilenmiştim…
Duygusallaşmıştım…
Benim duygusallığımı gören ve yanımda olan genç bir kız; Dedi ki; Üzülme amca onlar şehitlikle müjdelenmiş bir anne babanın kızları olarak hayatlarını devam ettirecekler.
Sürekli şehit kızları olarak anılacaklar.
Ne mutlu onlara!
Bizim ise böyle bir şansımız yok, biz onlar gibi anılmayacağız.
Bize düşen bu ve bunun gibi çocukların yanında olmak. Onları sevmek ve eğitimlerinde destek olmak. Bizler bunu görev edinelim, ihmal etmeyelim sözleri beni duygusallığımdan uyandırdı.
Neler yapmam gerektiğini düşünmeye ve üzerime düşeni yapmaya karar verdim.
Genç kızın da söyledikleri;
ÇOK MANİDAR VE ÇOK ANLAMLI DEĞİL Mİ?