Abdul Khalili, Türkiye’de forma giyen ilk Filistinli futbolcu. Sezon başında Helsinborg’tan, Mersin İdman Yurdu’na transfer oldu.
Ailesi, Khalili doğmadan, İsrail saldırıları nedeniyle İsveç’e kaçmış ve hâlâ bu ülkede yaşıyorlar. Avrupa’nın kuzeyinde dünyaya gelen Khalili, Filistin ile bağlarını ise koparmış değil. Kendini Filistin’e karşı sorumlu hissediyor.
İsveç 21 Yaş Altı Milli Takımı’nın da formasını giyen Abdul Khalili, Al Jazeera’nin sorularını yanıtladı.
Türkiye’ye uyum sağlamada sorunlar yaşadınız mı?
Türkiye yaşaması kolay bir yer. İnsanlar çok iyi ve yardımsever. Arap kültürüne benziyor. Bu nedenle büyük bir problem yaşamadım.
Mersin’de futbol dışındaki zamanında neler yapıyorsunuz?
Genellikle evde kalıyorum. Kosovalı Sadiku iyi arkadaşım ve onunla sık görüşüyoruz. Şehri geziyoruz, Play Station oynuyoruz.
Beğendiğiniz ve örnek aldığınız futbolcular kimler?
En büyük idolüm Zinedine Zidane’dı. Çünkü onun gibi oynamaya çalışıyorsunuz ama onun gibi oynayamıyorsunuz. O en iyiydi. Ronaldinho ve Brezilyalı Ronaldo’yu da çok seviyorum.
Genç milli takım tercihiniz İsveç oldu. İlerleyen dönemde Filistin A Milli Takımı’nı tercih edebilir misiniz?
İsveç benim ülkem ve orayı başka bir ülke olarak görmüyorum. Evet Filistinliyim ama İsveç de benim ülkem. Çünkü orada doğdum, anılarımı orada yaşadım. İsveç’te bu seviyeye geldim. Bu nedenle A milli takım tercihim İsveç olacak. İsveç’i seçmenin benim için problem olacağını düşünmüyorum.
İsveç A Milli Takımı’na seçilme şansınız var mı? Bu konuda bir görüşmeniz oldu mu?
Türkiye’ye gelme sebeplerimden biri de buydu. İsveç Ligi’nde üst düzey bir futbol oynanmıyor. Türkiye Ligi çok daha kaliteli ve tempolu. Eğer burada iyi bir performans ortaya koyabilirsem, İsveç Milli Takımı’na çağrılma ihtimalimin yüksek olduğunu düşünüyorum.
İsveç milli takımında iki Türk oyuncu var; Erkan Zengin ve Jimmy Durmaz. Onlarla hiç görüştünüz mü?
Hiçbir kontağım olmadı ama Eskişehir’e karşı oynadığımız zaman Erkan Zengin ile kısa süreli bir sohbetimiz oldu. Belki ilerleyen dönemde daha sık görüşürüz.
Filistin’e hiç gittiniz mi, orada nasıl bir ortamla karşılaştınız?
Evet bir kez gittim. Yaklaşık 12 sene önceydi. O zaman barış zamanıydı ama buna rağmen sokaklarda ellerinde silahla dolaşan birçok insan vardı. Oraya gittiğinizde, güvenli bir yer olmadığını hemen anlıyorsunuz. Orada sizi korkutan ve ürküten şeyler var. Ben de o zaman korkmuştum. Ne yazık ki, bu haliyle Filistin’e tekrar gitmek istemiyorum. Çünkü orada can güvenliğim olduğunu düşünmüyorum. Savaşta kaybettiğim yakınım olmadı ama vurulan aile üyelerim oldu.
Aileniz Filistin’deki günleriyle ilgili size neler anlattı?
Oradaki her şeyin televizyonda gözüktüğünden çok daha zor olduğundan ve savaşın bir felaket olduğundan bahsettiler. Bir sabah uyandığınızda silah sesi duyabileceğinizden, hatta sizin vurulabileceğinizi anlattılar. İsrail hakkında çok olumlu konuştuğumuzu söyleyemem. Televizyonlardan da gördüğünüz gibi çocukları bile öldürüyorlar. Filistin’e bu acıyı yaşatan onlar. Bunları yapanlardan hoşlanmamız ya da haklarında olumlu konuşmamız mümkün değil. Orada yaşayan akrabalarım da çok büyük zorluklar yaşıyorlar. Filistin’de neredeyse her gün devam eden çok büyük bir savaş var. Çocuk ve yaşlı binlerce insan ölüyor.
Filistin halkına destek olmak için bir şeyler yapmayı düşünüyor musunuz?
Futboldaki en büyük amaçlarımdan biri Filistin’e yardım etmek. Futbolda başarılı olup, daha büyük bir üne kavuşup Filistin’deki insanlara yardım etmek istiyorum. Tabii ki her şeyi düzeltemeyeceğimin ben de farkındayım. Ama elimden geldiği kadarıyla, çocuklar başta olmak üzere Filistin halkına yardım edebilmek beni çok mutlu eder.
İsveç, Filistin’i tanıyan ilk Avrupa Birliği üyesi ülke oldu. Bununla ilgili neler düşünüyorsunuz?
Çok mutlu oldum, çünkü orada doğdum, orada büyüdüm. İsveç kendine güveni olan bir ülke. İsveç’i çok seviyorum. Tabii ki bunun Filistin’e katkısı olacaktır ama bunlar gerçek problemi çözmek için çok işe yaramayacaktır. Çünkü bizim problemimiz çok daha büyük. Ama bu adımlar en azından bir başlangıç olabilir.