Dick Flud (Lehman Brothers)
Geçen yıl iflas eden Lehman Brothers’ın eski CEO’su, kriz döneminde büyük harcamalarla satın aldığı varlıkları ortaya çıktıkça CEO’ların astronomik ücretlerinin sorgulanmasına da vesile oldu. 2006’da Institutional Inverster dergisi tarafından en iyi COE seçilen, 2007’de 22 milyon dolar prim alan Flud, 2008’de ise Financial Times tarafından hırsız ilen edildi. CNBC’ye göre de tüm zamanların en kötü CEO’su.
Angelo Mozilo (Countrywide)
Countrywide’ın aynı zamanda kurucularından. Ev almak isteyenlere, geri ödeyebilme kapasitelerini gözetmeksizin dağıttığı kredilerle popüler bir almak şirketi yaratmayı başardı. Ama bu savurgan tavrı, ileride mortgage krizinin baş mimarlarından biri olarak anılmasına neden olacaktı. Krizin diğer birçok mimarı gibi Mozilo da işinden istifa ettirilirken son derece yüksek bir tazminat aldı. 120 milyon dolar.
Ken Lay (Enron)
Konu en kötü CEO’lar olunca, Ken Lay bu listeye girebilecek bütün özelliklere sahip. ABD’nin en büyük yolsuzluk skandallarından biri olarak tarihe geçen enerji devi Enron’un iflas öyküsünün başkahramanı. 2006’da 30 yıl hapis cezası aldıktan kısa bir süre sonra evinde ölü bulundu.
Jimmy Cayne (Bear Stearn)
Time dergisinin “kriz için suçlanacak 25 kişi”arasında gösterdiği Bear Stearn’ün eski CEO’su. Golf tatilleri ve cep telefonunu kapalı tuttuğu, briç turnuvaları için koltuğunu sıklıkla boş bıraktı. 2008’de Bear Stearn’ün JP Morgan’a sadece ofis binası değerine satıldığı dönemde benzer bir turnuvadaydı.
Bernie Ebbers (WorldCom)
Kariyerine süt satarak başlayan Ebbers’in 1983’te 500 bin dolar krediyle kurduğu WorldCom, çok hızlı bir büyüme stratejisiyle hareket ederek kısa sürede bir iletişim devine dönüştü. Ancak 2000’li yıllara gelindiğinde şirketi çok ciddi bir borç batağındaydı ve Ebbers bunu yatırımcılarla hissedarlardan sakladı. 2002 yılında yapılan 11 milyar dolarlık yolsuzlukta rol oynamak suçundan 25 yıl hapse mahkûm oldu.
Al Dunlop (Sunbeam)
İş dünyasında “Testere Al” olarak tanınan Al Dunlop, bu lakabını aynı anda yüzlerce insanı birden işten çıkarmasına borçlu. Bu yöntem kâğıt ürünleri üreten Scoot Paper’da etkisini gösterip şirket kara geçince Dunlop, elektrikli ev aletleri üreten Sunbeam’in başına atanmıştı. Ancak aynı formül burada işe yaramadı ve bu sefer apar topar işine son verilen Dunlop’un kendisi oldu.
Fred Joseph (Drexler)
80’lerde ABD’nin lider yatırım bankalarından biri olan Drexel Lambert’ın CEO’suydu. 1990’da yolsuzluk yapmakla suçlandı. Şirketin bono ve tahvil bölümünün başkanı hapse atılırken Fred Joseph kendisini doğrudan suçlayacak kanıt bulamadığı için yakayı sıyırdı. Ancak Wall Street’ten ömür boyu sürgün yemekten kurtulamadı.
Jay Gould (Erie Railroad)
Demiryolu patronu Gould, iş hayatında acımasızlığıyla tanınan bir yöneticiydi. 1886 demiryolu grevinde söylediği şu sözler tabiatını açıkça ortaya koyar nitelikte: “ İşçi sınıfının yarısını diğer yarısını öldürmesi için kiralayabilirim.” 1892’de öldüğünde serveti bugünün rakamıyla 67 milyar dolardı.
John Patterson (NCR)
Şimdi dünyanın bilişim devlerinden birine dönüşmüş olan NCR’ı 1884 yılında satın alan John Patterson, yöneticilerini kovduktan sonra onları işe geri alarak kendilerine olan güvenlerini kırmak gibi bir taktik geliştirmişti. Uzun yıllar sağ kolu olarak görev yapan, daha sonraki yıllarda IBM’i kuracak olan Thomas Watson’u bile kovmuşluğu vardır.
John Akers (IBM)
Dünyanın geri kalanı PC’ye yönelirken Akers yönetimindeki IBM, teknolojik gelişmelerden geri kalak çağ dışı bir hal aldı. IBM, Akers’in kararsızlığıyla adeta felç oldu ve gerekli hamleleri yapamaz hale geldi. 1992’de şirketini 4. 97 milyar dolar zarar ettirince hissedarlar tarafından ayrılmaya zorlandı.
Henry Frick (Carnegie Steel)
Andrew Carnegie’nin ortağıda olan Frick döneminde Carnegie Steel, dünyanın en büyük demir çelik şirketi olsa da acımasızlığı nedeniyle ABD’de yapılan bir ankette kendinden çok nefret edilen kişi seçilmişti. Bu nefretin sonucu olarak üç kez vuruldu, iki kez de bıçaklandı ama hepsinde hayatta kalmayı başardı.
Bob Allen (AT&T)
Sektörün nereye gittiğini iyi hesap edemedi ve telekomünikasyon devi AT&T’yi 1997 yılında NCR’la korkunç bir anlaşma yapmaya sürükledi. Şirketi birkaç ayda 12 milyar dolar kaybetti. Bu öngörü eksikliği 50 bin kişinin de işinden olmasına yol açtı.
Roger Smith (GM)
ABD’deki, üretimi durdurarak bir sürü insanı işsi bırakması ve başarısız projeleri, kendisini ünlü yönetmen Michael Moore’un “Roger and Me” belgeselinin başkahramanı yaptı. Döneminde GM’in Amerika’daki Pazar payı, yüzde 46’dan 35’e düştü.
John Sculley (Apple)
Pepsi’de parlak bir kariyere sahipken Steve Jobs tarafından Apple’a transfer edilen John Sculley, daha sonra Steve Jobs’un Apple’dan ayrılmasına sebep olan adam olarak tarihe geçti. İmza attığı pahalı projeler ve şirketin ürünlerine yaptığı anormal zamlarda Apple’ı neredeyse iflas noktasına sürükledi.
Martin Sullivan(AIG)
Mortgage krizi nedeniyle 30 milyar dolarlık zarar eden sigorta şirketi AIG’nin CEO’su, şirketini çok yüksek bir risk altına soktu ve AIG hükümet desteği almadan önce istifaya zorladı.
Gerald Levin (Time Warner)
Şirketini 2001 yılında internet devi AOL’la birleştiren Levin, bu icraatıyla dünyada şimdiye kadar yapılmış en kötü şirket evliliklerinden birine imza atmış oldu. Time Warner’ın hisseleri bir yılda yüzde 70 değer kaybetti.
Bob Nardelli (Home Depot)
2000 yılında ABD yapı marketi devi Home Depot’da CEO’luk koltuğuna oturan Nardelli, şirket hisselerinin düşmesi ve Home Depot’un Pazar payının büyük oranda azalmasının ardından 2006’da 210 milyon dolarlık bir tazminatla şirketten ayrıldı.
Stan O’Neal (Merrill Lynch)
Merrill Lynch’i 93 yıllık tarihinde en büyük zarara sokan (7.5 milyar dolar) yönetici. ABD’de son kredi krizinin sembollerinden biri. Bu başarısızlığının karşılığını kovulurken eline geçen 161.5 milyon dolarlık tazminatla aldı.
Carly Fiorina (HP)
Kimine göre HP’nin sadece yazıcı üreticisi olduğu imajını değiştiren isimdi, kimine göre kendi yüksek primler kazanırken yüzlerce kişiyi işsiz bırakan acımasız bir yönetici… Ancak 2002 yılında HP’nin Compaq’la yaptığı evlilik ciddi bir fiyaskoydu ve HP’deki sonu getiren de bu oldu.
Vikram Pandit (Citigroup)
Başa geçtiğinde şirket zaten 20 milyar dolar zarardaydı ama Citigroup’u darboğazdan kurtaran adam olmayı da başaramadı. Citigroup 45 milyar üzerinde yardım aldıktan sonra 50 milyon dolara özel jet alınca ciddi tepki topladı ve kar edene kadar Citigroup’u aylık 1 dolar maaşla yönetmeyi kabul etti.