Üniversite öğrencisi Begüm Veral’ın ‘altın vuruş’la intihar etmesi gençler arasında giderek yaygınlaşan uyuşturucu kullanımını yeniden gündeme getirdi.
Zaman gazetesinin haberine göre, ‘Torbacı’ olarak tabir edilen uyuşturucu tacirleri, manevi boşluk içindeki gençleri hedef alıyor. Bu illetin tuzağına düşenler yeni arkadaş çevresiyle bataklığa her geçen gün daha fazla saplanıyor. Çocuk yaşta bu illete alışan ve Begüm‘ü öldüren ‘altın vuruş’tan son anda kurtulan onlarca hayat hikâyesi var yanı başımızda. Bu hikâyeler uyuşturucunun gencecik hayatları nasıl mahvettiğini çarpıcı bir biçimde gözler önüne seriyor. Arif T., 11 yaşında mahalle arkadaşlarının ısrarıyla başlamış. Yaşadıkları, ibretlik: "13 yaşındayken uyuşturucu olmadan yaşayamaz haldeydim. Esrar alabilmek için her türlü suça karıştım, yıllarca hapishanelerde yattım. 20 yaşıma gelmeden tam bir suç makinesine dönüşmüştüm. Hayatımın, ellerimden yavaş yavaş kaydığını görüyor ancak hiçbir şey yapamıyordum. İki kez altın vuruşu deneyerek intihara bile kalkıştım ama her defasında son anda hastaneye yetiştirilerek ölümden döndüm. Beni kurtarmaya çalışan anne ve babama akılalmaz derecede fiziksel şiddet uyguluyordum. İnandığım hiçbir değer kalmamıştı. Hayattaki tek emelim, her seferinde daha fazla uyuşturucu bulabilmekti." Arif T., 1 yıldır uyuşturucu kullanmıyor. Zeynep Ş., uyuşturucu yüzünden bebeğini kaybedince bırakmaya karar vermiş. Kazım Ü., altın vuruşla intihar etmeyi denemiş ancak son anda kurtarılmış. O da tam 7 ay 8 gündür tertemiz.
Emniyet, Yeşilay ve Meclis Uyuşturucu Komisyonu‘nun raporları, uyuşturucu sorununun ciddi bir noktaya ulaştığını gösteriyor. Ecstasy’ler artık ilkokul önlerinde bile satılıyor. Bağımlı sayısı her geçen gün artıyor. Uyuşturucudan kurtulmak için tedavi gören 2 bin 492 kişinin çok önemli bir bölümünün 18 yaşın altında olması, tehlikenin boyutları hakkında fikir veriyor. Her 100 gençten 15’i hayatının bir döneminde uyuşturucuyla tanışıyor. Hayatlarının önemli bir bölümünde uyuşturucu madde kullanmış ve bedeller ödemiş insanların hayat öyküleri büyük önem taşıyor. Titreyen elleri, şırıngaların ve intihar denemelerinin derin izlerini taşıyan kolları olmasa bir zamanlar uyuşturucu kullandığına inanmakta zorlanılacak eski bağımlılar, yaşadıklarını anlattı.
‘BİR KEREDEN BİR ŞEY OLMAZ’LA BAŞLADI, BEBEĞİ ÖLÜ DOĞUNCA BIRAKTI
Zeynep Ş., doktor bir babanın en küçük kızı olarak dünyaya geldi. Görünüşte hayatında hiçbir eksiği yoktu. Annesi üzerine titriyor, babası kızıyla yakından ilgileniyordu. Türkiye’nin önde gelen kolejlerinden birinde okuyor, hafta sonları piyano dersleri alıyordu. Ancak bir gün okul çıkışı arkadaşının, "Bir kullanımdan bir şey olmaz." telkinlerine merakı da eklenince uyuşturucuyla tanıştı. Uyuşturucu, zamanla algısını tamamen bozdu. Derslerini yapabilmek bir yana normal yolda yürüyemez olmuştu. Lise 2’nci sınıfta okulu bırakmak zorunda kalan Zeynep, ailesinin ısrarlarıyla defalarca hastaneye yattı ama her seferinde tedaviyi yarım bırakarak kaçtı. Ailesi, son çare olarak kızlarını yurtdışına eğitime gönderdi. Ancak kısa sürede yurtdışında da uyuşturucuya ulaşmayı öğrenen genç kız, ani bir kararla evlendi.
Hamile kalan Zeynep, doktorların bütün ısrarlarına rağmen uyuşturucu kullanmaya devam etti. "Karnımdaki bebeğimi yavaş yavaş zehirlediğimi biliyordum ama kendime mukayyet olamıyordum. İşte ilk o zaman bağımlı olduğumu anladım." diyen Zeynep, bebeğini ölü olarak doğurdu. Aylarca komada kaldığını söyleyen Zeynep, kendine gelir gelmez uyuşturucudan kurtulmak için tedaviye başladı. Bağımlılığıyla geç yüzleşmesinin kendisine büyük bedeller ödettiğini vurgulayan Zeynep, uyuşturucudan kurtulduğu günü ikinci doğumu olarak niteliyor. Bebeği dahil, kaybettiklerinin ağırlığı hâlâ omuzlarında; geç kalan pişmanlığın tek tesellisi bu illetten kurtulmuş olması.
11 YAŞINDA ARKADAŞLARI ALIŞTIRDI
Arif T., madde kullanmaya 11 yaşında başlamış. Uyuşturucuyu arkadaş çevresinde tanıdığını anlatıyor. Okulun çevresinde yer alan grupların düzenli olarak kendilerine madde tedarik ettiğini ifade eden Arif, sözlerini şöyle sürdürüyor: "Tek göz odada 5 kardeş ve anne-babamla yaşıyorduk. Evde çok büyük huzursuzluk vardı. İlk başlarda uyuşturucu bana bir kurtuluş gibi gelmişti. Ama zaman içinde aldığım maddeler bana yetmez oldu. Her seferinde biraz daha fazla kullanmaya başladım. Kullanmak zorunda olduğum uyuşturucu miktarı arttıkça da daha fazla suça bulaşmaya başladım." Çok küçük yaşlarda kendisini suç örgütleri içinde bulan Arif, defalarca hapishanede yatıp çıktığını aktarıyor. Alkolle birlikte uyuşturucu kullanan Arif, "Artık sağlığım o kadar bozulmuştu ki; nerede sızıp kaldığımı, nerede uyandığımı bilmiyordum." diye konuşuyor. Daha sonra tedavi olmaya karar veren Arif, bir süre hastanede kalır. Ancak uyuşturucu bulamayınca etrafına saldıran genç adam, "Yoksunluk durumunda ne yaptığımı hiç bilmiyordum. Bana mani olmaya çalışan anne ve babama saldırıp çok ağır biçimde şiddet uyguluyordum. Ama aklımda sadece uyuşturucu bulmak vardı." şeklinde konuşuyor. Kendisi gibi bağımlılarla tanışarak düzenli olarak toplantılarına katılan Arif, "Uyuşturucu kullandığım süre boyunca Allah inancımı kaybetmiştim. Ama tedavi sürecinde duanın ve Allah’a dayanmanın gücünü öğrendim." diyor.
ASKERDE BİLE BULMAKTA ZORLANMAMIŞ
Kazım Ü., İstanbul’un fakir semtlerinden birinde dünyaya geldi. Uyuşturucuya bir arkadaş ortamında başladığında sadece 13 yaşındadır. Çocukluktan itibaren çalışmak zorunda kalan Kazım, kazandığı bütün parayı uyuşturucu madde almak için harcar. Ailesi durumu fark ettiğinde çoktan bağımlı olan Kazım, yıllarca uyuşturucu kullanır. Düzgün bir aile yaşantısı olur umuduyla erken yaşta evlendirilen genç adamın, bir çocuğu da olur. Ancak ne yaparsa yapsın uyuşturucu kullanmaktan vazgeçemeyen Kazım, ‘orada bulamam’ umuduyla askere gider. "Ama dünyanın neresine gidersem gideyim uyuşturucu bulmakta zorlanmadım. Bir bağımlı için uyuşturucu bulmaktan daha kolay hiçbir şey yok." diyor Kazım. Askerlik hayatı boyunca da düzenli olarak uyuşturucu kullanır. Yaşadığı olumsuzlukları kaldıramayarak intihara kalkışan genç adam, birçok bağımlı gibi altın vuruş yapar, ama son anda kurtarılır.