Derler ki, Davut Peygamber bir gün sazlıktan geçiyormuş. Bu sırada hafif bir rüzgarın esmesiyle kamışlar ses vermeye başlamış. Ama ne ses! Hazreti Davud olduğu yerde kalmış. Bu ses, ne ilahi ses diye düşünmüş. Bir tanesini koparmış dudaklarına götürmüş, başlamış üflemeye. Bundan sonra Allah’a olan aşk ve muhabbetini bu kamışla dile getirmiş. Bu kamış O’nun elinde kamış olmaktan çıkar, aşk haline gelirmiş…
Ney, Türk Klasik Müziği’nin en temel sazıdır. Çok bilinen bu sazın, özellikle klasik ve dinî Türk musikisi içinde ayrıcalıklı bir yeri vardır.
Sümerce’den Farsça’ya geçen ‘nâ’ veya ‘nay’, kamış, kargı anlamlarına da gelen bu çalgının en eski adıdır. Türkçe’de ise hemen her zaman ‘ney’ olarak anılmıştır. Çeşitli Avrupa ülkelerinde de benzer adlarla adlandırılmıştır.