Basındaki haberlerden öğrendiğimize göre emekli bir deniz albayı, yazdığı makalede Seyit Onbaşı’nın attığı o ünlü merminin Ocean Zırhlısı’nı batırmadığını belirtmiş; sayın albay, zırhlının nereden geldiği belirsiz bir mermiyle battığı kanaatindeymiş. Gerekçesi de Ocean Zırhlısı’nın Mecidiye Tabyası’nın ateş menzilinde bulunmaması imiş.
Yıllarca önce Çanakkale’deki savaş alanlarını dostlarımızla dolaşırdık; ne rehber vardı ne de yerli ya da yabancı bir meraklı. Rüzgâr, dal uçlarını okşarken insanı derin bir hüzün sarardı. Bazı kadirbilir kimselerin gayretiyle gündeme geldi; tarihimizle buluşmak ümidiyle milletimiz oraya akın etmeye başladı. Ziyaretçi sayısının yılda üç milyonu geçtiği sık sık gazetelerde yer alıyordu. Bazıları bundan rahatsız olmuş olmalı ki tedbir almaya ihtiyaç duydular. İsteyenler oraları, o savaşı iyi bilen bir tarihçi ile dolaşamıyorlar; rehber almak, onları dinlemek zorundalar. Onların anlattıkları da buram buram resmî tarih kokuyor; dinlediklerinin inandırıcılığı kalmadığı için her geçen yıl ziyaretçi sayısı azalıyor; bu gidişle yine eski günlerine dönecek; Çanakkale’nin ziyaret edilmesinden rahatsız olanlar da muradlarına erecekler.
Belli bir süre düşman zırhlıları atış menzillerine giren bataryalarımızı döverek hırpaladılar. Sonra tabyalarımızı susturmak için zırhlılar bir miktar yaklaştılar; bütün namluları aynı yöne çevirerek dövmeye başladılar. Seyit Onbaşı’nın görev yaptığı Rumeli Mecidiye Tabyası’nın kumandanı Yarbay Wassidlo idi. Tufana yakalanınca sığınağa kaçan Wassidlo’nun gözü fosforlu saatindedir. Tam altı dakika tabyanın bombalandığını tespit eder. Ortalığı toz toprak kaplar. Donanma karşı kıyıdaki tabyalara yönelir. Bir süre sonra Wassidlo dürbünüyle etrafını gözetlemeye başlar; toz toprak azalınca tabyaları ortaya enkaz yığını olarak çıkar. Altı toptan bazıları ayaktadır. Onların da vinçleri parçalanmıştır. Enkazın yanından bir asker yerden kalkar; karşısındaki askerle kısa bir konuşma yapar. Bu anda Ocean Zırhlısı diğer zırhlılar gibi Erenköy Tabyası’na gülle yağdırmaktadır. Seyit Onbaşı, ağaçların altındaki mermilerin yanına gider; gres yağlı mermiler 214 kilodur. Birini kaldırmak ister; elleri yağlanır, kaldıramaz; nasırlı ellerini aslan pençesi gibi gerer; toprağa sürer; sonra mermiyi kavrar; dünyanın kalbini sökercesine asılır; mermiyi sırtına vurur; getirip namluya sürer; diğer er de yanına gelir; ateş ederler; Wassidlo dürbünüyle takip eder; Ocean’da bir hareketlilik görünmez. İkinci mermiyle de vuramaz. Üçüncü mermi Ocean’ın tam dümenine isabet eder; zırhlı harmanlamaya başlar; çarpmaması için kaçan diğer zırhlılar Tophaneli Hakkı’nın Karanlık Liman’a döşediği mayınların üzerine giderler. Mayınlar dev gibi gemileri suya gömerlerken Yarbay Wassidlo da “Schif! Schif!” diye yerinden fırlar; yani “Gemi! Gemi!” diye bağırır.
YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ…
Zaman