Abdullah Güner’in röportajı
Televizyon ekranından bize sorularıya hücum eden, bazen güldüren çoğu zaman düşündüren; sempatik, samimi, heyecan veren sunucu İhsan Varol’la kendisinin hazırlayıp sunduğu "Kelime Oyunu" programını, TV. sunuculuğuna uzanan hayat yolculuğunu konuştuk.
Kelime Oyunu programınızla ilgili sorulara geçmeden önce biraz sizi tanımak istiyoruz. Hangi okulda okudunuz? Hangi bölümden mezunsunuz? Öğrencilikten TV sunuculuğuna uzanan yolculuğunuzu kısaca anlatır mısınız?
Lise mezunuyum. Üç yüksek öğretim programına kaydoldum ama hiç birini bitiremedim. En son Kamu Yönetimi okurken televizyon sektöründe çalışmaya başladım. 15 yıldır da aynı sektörün birçok alanında görev aldım. Son üç buçuk yıldır “Kelime Oyunu” nun editörlüğünü ve sunuculuğunu yapıyorum.
"TELEVİZYONUN EĞİTİCİ VE ÖĞRETİCİ BİR YAPISININ BULUNDUĞUNA İNANMIYORUM"
Eğitici ve öğretici bir program yapıyorsunuz, daha önce oturup hiç düşündünüz mü: “Ben şöyle bir program yapacağım ama çok faklı olacak!” diye? Çünkü bu formatta yurt dışında benzer programlar olsa da sizin sunduğunuz formatta değil o programlar. Siz, işin içine ne kattınız?
“Ben şöyle bir program yapacağım ama çok faklı olacak!” diye hiç düşünmedim. Ne yurt içinde ne yurt dışında televizyonun eğitici ve öğretici bir yapısı bulunduğuna inanmıyorum. Varsa bile çok yüzeyseldir. Her program kimi izleyicilerine daha önce karşılaşmadığı bir bilgiyi sunabilir fakat eğitici ve öğretici sıfatları televizyon programları için fazla iddialı kelimelerdir.
"GÜNDE 70 SORU HAZIRLAMAK BENİM MEŞAKKATİM"
Kelime Oyunu’nda sorduğunuz soruları bildiğim kadarıyla kendiniz hazırlıyorsunuz. Ve her akşam yayınlanıyor programınız. Programın mutfağında nasıl çalışıyorsunuz? Bu kadar soruyu nasıl hazırlayıp yetiştiriyorsunuz? Zorlanıyor musunuz?
Her mesleğin kendine göre zorlukları var. Günde 70 soru hazırlamak da benim meşakkatim. Daha önceleri çok daha zorlu çalışmaların içinde de bulundum.
Kelime Oyunu 1000. bölümünü devirmiş bir programdır. Yani belli rutini tutturduk artık. Çok zorlanıyorum demek şımarıklık olur.
Gerçekten ailece izlenebilecek bir program yapıyorsunuz. Ve birçok izleyici sizin bu sempatik ve naif üslubunuzu beğeniyor, dostça yaklaşımınızı samimi buluyor. Televizyonda bunu başarmak zor mu? Televizyonda sunucuyla kurulan samimi iletişim genellikle sorunlu bir şey olarak algılanıyor ama sizin ki pek öyle değil. Bunu nasıl başarıyorsunuz?
Bu benim başarım değil. Yarışmamız yüksek bir para ödülü sunmuyor; bu nedenle katılımcılarımız hayatlarını değiştirmek için değil günlerini neşelendirmek için dahil oluyor programa. Onların samimiyeti ve sıcaklığı ile ısınıyoruz. O sıcaklığın yarısını bile ekrana yansıtabiliyorsak ne mutlu bize.
Bir TV sunucusu olarak sadece diksiyonunuz değil Türkçeyi kullanışınız ve kelime dağarcığınız da muazzam. Türkçeyle ve kilemelerle irtibatınızı nasıl güçlendirdiniz? Genç arkadaşlara bununla ilgili ne gibi tavsiyede bulunursunuz?
O sizin kibarlığınız, teşekkür ederim. Fakat kendimi Türkçe konusunda hiç kimseye tavsiye verebilecek düzeyde görmüyorum.
Yarışmacılarınıza "harika gidiyorsunuz" veya "sizi durdurabilene aşkolsun" gibi övücü cümlelerinizin ardından nazar değdirdiğiniz söyleniyor. Bu doğru mu?
Uğursuzlukla suçlanmak hoş bir şey değil ama kim bilir?
Sorunun cevabını veremeyen yarışmacılara küçük küçük kopyalar veriyorsunuz, onlar da bulmaya, hatırlamaya çalışıyor. Bu yarışmacıların hem heyecanını alıyor hem de karşı taraftan izleyicilerin de çok hoşuna gidiyor? İnsanlara kaybetmeyi değil beraberce bulmayı, kazanmayı öğretiyorsunuz. Enerjinizi nerden alıyorsunuz, mutlu musunuz bu işi yaptığınıza?
Hem de çok mutluyum. Enerjiye gelince, bakınız dördüncü sorunun cevabı…
Bundan sonrası için benzer ya da daha farklı çalışmalar düşünüyor musunuz?
Mesleğim televizyonculuk. Hayat ne getirir ne götürür göreceğiz.
On5yirmi5.com