Kelimelerin, kavramların, ucu bucağı görünmeyen tanımlamaların insan zihnini iğdiş ettiği bir dönemde yaşadığımız, hepimizin malumudur. Yazarlık serüveni boyunca işte bu varolan zihin karmaşasını çözme yolunda esaslı fikirler ve öneriler getiren Rasim Özdenören, Düşünsel Duruş‘u anlatıyor.
Peki nedir düşünsel duruş! Eğilimlerimiz ve zihinsel altyapımızı bütünleyen temel değerler bakımından biz nerede duruyoruz! Durduğumuz yer durmamız gereken yer midir yoksa şartların bizi sürükleyerek getirip bıraktığı yer midir! Durduğumuz yerin niteliği, Türkiye’de yaşayan müslümanlar için bir sırat hükmündedir. Çünkü daha yolun başında başkalarının dümen suyunda bir düşünme biçimini sahiplenmişsek o zaman bu duruşta verilen poz gafletten başka bir anlam yüklenmeyecektir.
Kullandığımız kavramlardan tutun da bütün bir zihin aritmetiğimiz yanlış kodlarla örülmüş bir bulamaca dönüşecek ve böylece biz hiçbir mesele hakkında sağlıklı bir düşünce yapısına asla kavuşamayacağız. “Peki ya şartlar!” diyenleri duyar gibiyim. Günümüzün sihirli kelimelerinden birisi olan “konjonktür” işe yaramaz birer torbaya çevirdiği insanları da içine katarak meş’um çöplüğüne elbette bir gün dönecek. Bundan hiç kimsenin şüphesi olmasın.
Ne var ki gündelik dilin sığ ve ucuz komplimanlarına metelik vermeyip, İslâm’ın şaşmaz çizgisi üzerinde bir zihin dünyası kurabilmiş insanlar bu dünyadaki sıratlarını kazasız belasız geçmek için kendilerinde bir umut fehmedecekler. Krala çıplak demenin pek hatırı sayılır bir önemi elbette ki kalmadı. Bunun herkes farkında. Ama bu söz, Türkiye’deki egemen sosyal ve kültürel ortamın dışına çıkılarak söylendiğinde bilinçli bir tavır alışa dönüşüyor. Çünkü durduğumuz yer, durmamız gereken yer ve kullandığımız bütün kavramlar, getirdiğimiz bütün çözüm önerileri işte burada bir ses getiriyor. Nuri Pakdil diliyle söylersek tam da “klas duruş” alanıdır burası.
Türkiye’de yaşayan müslümanların öncelikli sorunu ellerindeki reçetelerle aldıkları ilaçlar arasındaki akıl almaz çelişkiden başka bir şey değildir. Halihazırda sürdürülen yaşama bakılınca bu çelişki, ayan beyan ortaya çıkıyor. Çünkü zihinsel dünyamızı besleyen kelimeler, kavramlar varolan hastalığımıza derman olmayacak ilaçlardan farksız. Daha yolun başında böylesi bir karmaşaya yaslanan zihinlerimizin sağlıklı çözüm önerileri getirmesini ummak safdillik olur.
Müslümanca düşünmeyi, bir hayat tarzı olarak benimseyenler için kelimeler bir istikamet ve idrak noktasıdır. Özdenören’in de söylediği gibi sanırım bölmeli bir kafa yapısına sahip olan insanların anlamak istemedikleri can alıcı yer burası. Düşünmenin ilk basamağını teşkil eden kelimeler eğer bizim medeniyet dairemizin dışında, yapıştırma ve ödünç alınmış kelimelerse; bu kelimeleri kullanan zihinlerden, varolan karmaşayı çözebilecek yetkinlikte fikirler sadır olmasını bekleyemeyiz. Ödünç alınmış kelimeler ödünç alınmış yaşamları çoğaltmaktan başka bir işe yaramayacaktır. Özdenören tam da burada bize günümüz dünyasında karşımıza çıkan hemen hemen bütün sorunlara karşı kendi bakış açımızla kendi kelimelerimizle mukabelede bulunmanın gerekliliğini anlatıyor. Âriyete karşı sahiciliği, profan olana karşı “müslümanca düşünmeyi” savunuyor. Eğer bu ayrım yapılmazsa biz müslümanlar bugüne kadar yaptığımız gibi beyhude bir şekilde keçiboynuzu kemirmek konusunda ısrarcı olmaya devam edeceğiz.
Müslümanca düşünmenin önündeki engeller saymakla bitecek cinsten değil. Hepimiz bunu biliyoruz. Fakat değişim adına bizim genel geçer kalıplara, statükoya, nemelazımcılığa prim vermeyerek, çilesini çekmeye talip olduğumuz kavramlarımızı bulmamız gerekiyor.
Bunun için öncelikli olarak durduğumuz yeri kolaçan etmekle işe başlamalıyız. Durduğumuz yer, durmamız gereken yer ise neden orda durduğumuz sorusuna da verilecek bir cevabımız olmalı. Düşünsel Duruş, işte bu cevapların verildiği bir kitap olarak biz aklı karışıklar için kılavuz olmaya talip bir kitap.
İz Yayıncılık’tan çıkan "Düşünsel Duruş"u temin etmek için tıklayınız…