NUH (A.S) İLE İLGİLİ AYETLER…
Ankebut Suresi, 14. ayet:
Andolsun, Biz Nuh’u kendi kavmine (elçi olarak) gönderdik, içlerinde elli yılı eksik olmak üzere bin sene yaşadı. Sonunda onlar zulme devam ederlerken tufan kendilerini yakalayıverdi.
Ankebut Suresi, 15. ayet:
Böylece Biz onu ve gemi halkını kurtardık ve bunu âlemlere bir ayet (kendisinden ders çıkarılacak bir olay) kılmış olduk.
Ahzab Suresi, 7. ayet:
Hani Biz peygamberlerden kesin sözlerini almıştık; senden, Nuh’tan, İbrahim’den, Musa’dan ve Meryem oğlu İsa’dan. Biz onlardan sapasağlam bir söz almıştık.
Araf Suresi, 59. ayet:
Andolsun Biz Nuh’u kendi kavmine (toplumuna) gönderdik. Dedi ki: “Ey kavmim, Allah’a kulluk edin, sizin O’ndan başka İlahınız yoktur. Doğrusu ben, sizin için büyük bir günün azabından korkmaktayım.”
Araf Suresi, 60. ayet:
Kavminin önde gelenleri: “Gerçekte biz seni açıkça bir ‘şaşırmışlık ve sapmışlık’ içinde görüyoruz” dediler.
Araf Suresi, 61. ayet:
O: “Ey kavmim, bende bir ‘şaşırmışlık ve sapmışlık’ yoktur; ama ben âlemlerin Rabbinden bir elçiyim.” dedi.
Araf Suresi, 62. ayet:
“Size Rabbimin risaletini tebliğ ediyorum. (Ayrıca) Size öğüt veriyor ve sizin bilmediklerinizi ben Allah’tan biliyorum.
Araf Suresi, 63. ayet:
“Sakınıp rahmete kavuşmanız için, içinizden sizi uyarıp korkutacak bir adam aracılığı ile bir zikir (kitap) gelmesine mi şaştınız?”
Araf Suresi, 64. ayet:
Onu yalanladılar. Biz de onu ve gemide onunla birlikte olanları kurtardık, ayetlerimizi yalan sayanları suda-boğduk. Çünkü onlar kör bir kavimdi.
Araf Suresi, 69. ayet:
“Sizi uyarmak için aranızdan bir adam aracılığıyla Rabbinizden size bir zikrin gelmesine mi şaşırdınız? (Allah’ın) Nuh kavminden sonra sizi halifeler kıldığını ve sizin yaratılışta gelişiminizi arttırdığını (veya üstün kıldığını) hatırlayın. Öyleyse Allah’ın nimetlerini hatırlayın ki kurtuluş bulasınız.”
En’am Suresi, 84. ayet:
Ve ona İshak’ı ve Yakub’u armağan ettik, hepsini hidayete eriştirdik; bundan önce de Nuh’u ve onun soyundan Davud’u, Süleyman’ı, Eyyub’u, Yusuf’u, Musa’yı ve Harun’u hidayete ulaştırdık. Biz, iyilik yapanları işte böyle ödüllendiririz.
Enbiya Suresi, 76. ayet:
Nuh da; daha önce çağrıda bulunduğu zaman, Biz onun çağrısına cevap verdik, onu ve ailesini büyük bir üzüntüden kurtardık.
Enbiya Suresi, 77. ayet:
Ve ayetlerimizi yalanlayan kavimden ‘ona yardım edip-öcünü aldık’. Şüphesiz onlar, kötü bir kavimdi, Biz de onların tümünü suya batırıp boğduk.
Furkan Suresi, 37. ayet:
Nuh’un kavmi de, elçileri yalanlandıklarında onları suda boğduk ve insanlar için bir ayet kıldık. Biz zulmedenlere acıklı bir azap hazırladık.
Hac Suresi, 42. ayet:
Eğer seni yalanlıyorlarsa, onlardan önce Nuh, Ad, Semud kavmi de yalanlamıştı.
Hadid Suresi, 26. ayet:
Andolsun, Biz Nuh’u ve İbrahim’i (elçi olarak) gönderdik, peygamberliği ve kitabı onların soylarında kıldık. Öyle iken, içlerinde hidayeti kabul edenler vardır, onlardan birçoğu da fasık olanlardır.
Hud Suresi, 25. ayet:
Andolsun, Biz Nuh’u kavmine gönderdik. (Onlara:) “Ben sizin için ancak apaçık bir uyarıp-korkutucuyum.”
Hud Suresi, 26. ayet:
“Allah’tan başkasına kulluk etmeyin. Ben size (gelecek olan) acı bir günün azabından korkarım” (dedi).
Hud Suresi, 27. ayet:
Kavminden, ileri gelen inkârcılar: “Biz seni yalnızca bizim gibi bir beşerden başkası görmüyoruz; sana, sığ görüşlü olan en aşağılıklarımızdan başkasının uyduğunu görmüyoruz ve sizin bize bir üstünlüğünüzü de görmüyoruz. Aksine, biz sizi yalancılar sanıyoruz” dedi.
Hud Suresi, 28. ayet:
Dedi ki: “Ey kavmim, görüşünüz nedir söyleyin? Eğer ben Rabbimden apaçık bir belge üzerinde isem ve Rabbim bana Kendi Katından bir rahmet vermiş de (bu,) sizin gözlerinizden saklı tutulmuşsa? Siz bunu istemiyorken biz sizi buna zorlayacak mıyız?”
Hud Suresi, 29. ayet:
“Ey Kavmim, ben sizden buna karşılık bir mal istemiyorum. Benim ecrim, yalnızca Allah’a aittir. Ben iman edenleri kovacak değilim. Onlar gerçekten Rablerine kavuşacaklar. Ancak ben sizi, cahillik etmekte olan bir kavim görüyorum.
Hud Suresi, 30. ayet:
“Ey kavmim, ben onları kovarsam, Allah’tan (gelecek azaba karşı) bana kim yardım edecek? Hiç düşünmez misiniz?”
Hud Suresi, 31. ayet:
“Ben size Allah’ın hazineleri yanımdadır demiyorum, gaybı da bilmiyorum. Melek olduğumu söylemiyorum ve gözlerinizin aşağılık gördüklerine, Allah kesin olarak bir hayır vermez de demiyorum. Nefislerinde olanı Allah daha iyi bilir. Bu durumda (bunun aksini yaparsam) gerçekten o zaman zalimlerdenim (demek)dir.”
Hud Suresi, 32. ayet:
Dediler ki: “Ey Nuh, bizimle çekişip-durdun, bu çekişmede ileri de gittin. Eğer doğru söylüyorsan, bize vadettiğini getir (görelim.)”
Hud Suresi, 33. ayet:
Dedi ki: “Eğer dilerse, onu size Allah getirir ve siz (O’nu) aciz bırakacak değilsiniz.”
Hud Suresi, 34. ayet:
“Eğer Allah sizi azdırmayı dilemişse, ben size öğüt vermek istesem de, öğüdümün size yararı olmaz. O sizin Rabbinizdir ve O’na döndürüleceksiniz.”
Hud Suresi, 35. ayet:
Onlar: “Bunu kendisi uydurdu” mu diyorlar? De ki: “Eğer onu ben uydurduysam, günahım bana aittir. Ama ben, sizlerin suç olarak işlemekte olduklarınızdan uzağım.”
Hud Suresi, 36. ayet:
Nuh’a vahye dildi: “Gerçekten iman edenlerin dışında, kesin olarak kimse inanmayacak. Şu halde onların işlemekte olduklarından dolayı üzülme.”
Hud Suresi, 37. ayet:
“Bizim gözetimimiz altında ve vahyimizle gemiyi imal et. Zulmedenler konusunda Bana hitapta bulunma. Çünkü onlar suda- boğulacaklardır.”
Hud Suresi, 38. ayet:
Gemiyi yapıyordu. Kavminin ileri gelenleri kendisine her uğradığında onunla alay ediyordu. O: “Eğer bizimle alay ederseniz, alay ettiğiniz gibi biz de sizlerle alay edeceğiz” dedi.
Hud Suresi, 39. ayet:
“Artık, ilerde bileceksiniz. Aşağılatıcı azap kime gelecek ve sürekli azap kimin üstüne çökecek.”
Hud Suresi, 40. ayet:
Sonunda emrimiz geldiğinde ve tandır feveran ettiği zaman, dedik ki: “Her birinden ikişer çift (hayvan) ile aleyhlerinde söz geçmiş olanlar dışında, aileni ve iman edenleri ona yükle.” Zaten onunla birlikte çok azından başkası iman etmemişti.
Hud Suresi, 41. ayet:
Dedi ki: “Ona binin. Onun yüzmesi de, demir atması (durması) da Allah’ın adıyladır. Şüphesiz, benim Rabbim bağışlayandır, esirgeyendir.”
Hud Suresi, 42. ayet:
(Gemi) Onlarla dağlar gibi dalga(lar) içinde yüzüyorken Nuh, bir kenara çekilmiş olan oğluna seslendi: “Ey oğlum, bizimle birlikte bin ve kâfirlerle birlikte olma.”
Hud Suresi, 43. ayet:
(Oğlu) Dedi ki: “Ben bir dağa sığınacağım, o beni sudan korur.” Dedi ki: “Bugün Allah’ın emrinden, esirgeyen olan (Allah) dan başka bir koruyucu yoktur.” Ve ikisinin arasına dalga girdi, böylece o da boğulanlardan oldu.
Hud Suresi, 44. ayet:
Denildi ki: “Ey yer, suyunu yut ve ey gök, sen de tut.” Su çekildi, iş bitirili verdi, (gemi de) Cudi (dağı) üstünde durdu ve zalimler topluluğuna da: “Uzak olsunlar” denildi.
Hud Suresi, 45. ayet:
Nuh, Rabbine seslendi. Dedi ki: “Rabbim, şüphesiz benim oğlum ailemdendir ve Senin vadin de doğrusu haktır. Sen hâkimlerin hâkimisin.”
Hud Suresi, 46. ayet:
Dedi ki: “Ey Nuh, kesinlikle o senin ailenden değildir. Çünkü o, salih olmayan bir iş (yapmıştır). Öyleyse hakkında bilgin olmayan şeyi Benden isteme. Gerçekten Ben, cahillerden olmayasın diye sana öğüt veriyorum.”
Hud Suresi, 47. ayet:
Dedi ki: “Rabbim, bilgim olmayan şeyi Senden istemekten Sana sığınırım. Ve eğer beni bağışlamaz ve beni esirgemezsen, hüsrana uğrayanlardan olurum.”
Hud Suresi, 48. ayet:
“Ey Nuh” denildi. “Sana ve seninle birlikte olan ümmetler üzerine Bizden selam ve bereketlerle (gemiden) in. (Sizden türeyecek diğer kâfir) Ümmetleri de yararlandıracağız, sonra onlara Bizden acı bir azap dokunacaktır.”
Hud Suresi, 49. ayet:
Bunlar: Sana vahyettiğimiz gayb haberlerindendir. Bunları sen ve kavmin bundan önce bilmiyordun. Şu halde sabret. Şüphesiz (güzel olan) sonuç takva sahiplerinindir.
Hud Suresi, 89. ayet:
“Ey kavmim, bana karşı gelişiniz, sakın Nuh kavminin ya da Hud kavminin veya Salih kavminin başlarına gelenlerin bir benzerini size de isabet ettirmesin. Üstelik Lut kavmi size pek uzak değil.”
İbrahim Suresi, 9. ayet:
Sizden öncekilerin, Nuh kavminin, Ad ve Semud ile onlardan sonra gelenlerin haberi size gelmedi mi? Ki onları, Allah’tan başkası bilmez. Elçileri onlara apaçık delillerle gelmişlerdi de, ellerini ağızlarına götürüp (öfkelerinden ısırdılar) ve dediler ki: “Tartışmasız, biz sizin kendisiyle gönderildiğiniz şeyleri inkâr ettik ve bizi kendisine çağırdığınız şeyden de gerçekten kuşku verici bir tereddüt içindeyiz.”
İsra Suresi, 3. ayet:
(Ey) Nuh ile birlikte taşıdıklarımızın çocukları! Şüphesiz o, şükreden bir kuldu.
İsra Suresi, 17. ayet:
Biz, Nuh’tan sonra nice kuşakları yıkıma uğrattık. Kullarının günahlarını haber alıcı, görücü olarak Rabbin yeter.
Kaf Suresi, 12. ayet:
Onlardan önce Nuh kavmi, Ress halkı ve Semud (kavmi) de yalanladı.
Kamer Suresi, 9. ayet:
Kendilerinden önce Nuh kavmi de yalanlamıştı; böylece kulumuz (Nuh)u yalanladılar ve: “Delidir” dediler. O ‘baskı altına alınıp engellenmişti.’
Kamer Suresi, 10. ayet:
Sonunda Rabbine dua etti: “Gerçekten ben, yenik düşmüş durumdayım. Artık Sen (bu kâfir toplumdan) intikam al.”
Kamer Suresi, 11. ayet:
Biz de ‘bardaktan boşanırcasına akan’ bir su ile göğün kapılarını açtık.
Kamer Suresi, 12. ayet:
Yeri de ‘coşkun kaynaklar’ halinde fışkırttık. Derken su, takdir edilmiş bir işe karşı (hükmümüzü gerçekleştirmek üzere) birleşti.
Kamer Suresi, 13. ayet:
Ve onu da tahtalar ve çiviler(le inşa edilmiş gemi) üzerinde taşıdık;
Kamer Suresi, 14. ayet:
Gözlerimiz önünde akıp-gitmekteydi. (Kendisi ve getirdikleri) İnkâr edilmiş-nankörlük edilmiş olan (Nuh)a bir mükâfat olmak üzere.
Kamer Suresi, 15. ayet:
Andolsun, Biz bunu bir ayet olarak bıraktık. Fakat öğüt alıp-düşünen var mı?
Kamer Suresi, 16. ayet:
Şu halde Benim azabım ve uyarıp-korkutmam nasılmış?
Meryem Suresi, 58. ayet:
İşte bunlar; kendilerine Allah’ın nimet verdiği peygamberlerdendir; Âdem’in soyundan, Nuh ile birlikte taşıdıklarımız (insan nesillerin)den, İbrahim ve İsrail (Yakup)in soyundan, doğru yola eriştirdiklerimizden ve seçtiklerimizdendirler. Onlara Rahman (olan Allah’)ın ayetleri okunduğunda, ağlayarak secdeye kapanırlar.
Mü’min Suresi, 5. ayet:
Kendilerinden önce Nuh kavmi de yalanladı ve kendilerinden sonra (sayısı çok) fırkalar da. Her ümmet, kendi elçilerini (susturmak için) yakalamaya yeltendi. Hakkı, onunla yürürlükten kaldırmak için, ‘batıla-dayanarak’ mücadeleye giriştiler. Ben de onları yakalayıverdim. Artık Benim cezalandırmam nasılmış?
Mü’minun Suresi, 23. ayet:
Andolsun, Biz Nuh’u kendi kavmine (elçi olarak) gönderdik. Böylece kavmine dedi ki: “Ey Kavmim, Allah’a kulluk edin. O’nun dışında sizin başka İlahınız yoktur, yine de sakınmayacak mısınız?”
Mü’minun Suresi, 24. ayet:
Bunun üzerine, kavminden inkâra sapmış önde gelenler dediler ki: “Bu, sizin benzeriniz olan bir beşerden başkası değildir. Size karşı üstünlük elde etmek istiyor. Eğer Allah (öne sürdüklerini) dilemiş olsaydı, muhakkak melekler indirirdi. Hem biz geçmiş atalarımızdan da bunu işitmiş değiliz.”
Mü’minun Suresi, 25. ayet:
“O, kendisinde delilik bulunan bir adamdan başkası değildir, onu belli bir süre gözetleyin.”
Mü’minun Suresi, 26. ayet:
“Rabbim” dedi (Nuh). “Beni yalanlamalarına karşılık, bana yardım et.”
Mü’minun Suresi, 27. ayet:
Böylelikle Biz ona: “Gözetimimiz altında ve vahyimizle gemi yap. Nitekim Bizim emrimiz gelip de tandır kızışınca, onun içine her (tür hayvandan) ikişer çift ile içlerinden aleyhlerine söz geçmiş (azap gerekmiş) olanlar dışında olan aileni de alıp koy; zulmedenler konusunda Bana muhatap olma, çünkü onlar boğulacaklardır” diye vahyettik.
Mü’minun Suresi, 28. ayet:
“Böylece sen, beraberinde olanlarla gemiye bindiğinde o zaman de ki: “Bizi o zulmeden kavimden kurtaran Allah’a hamd olsun.”
Mü’minun Suresi, 29. ayet:
Ve de ki: “Rabbim, beni kutlu bir konakta indir, Sen konuklayanların en hayırlısısın.”
Mü’minun Suresi, 30. ayet:
Hiç şüphesiz bunda ayetler vardır ve Biz gerçekten denemeden geçiririz.
Mü’min Suresi, 31. ayet:
“Nuh kavmi, Ad, Semud ve onlardan sonra gelenlerin durumuna benzer (bir gün). Allah, kullar için zulüm istemez.”
Necm Suresi, 52. ayet:
Daha önce Nuh kavmini de. Çünkü onlar, daha zalim ve daha azgındılar.
Nisa Suresi, 163. ayet:
Nuh’a ve ondan sonraki peygamberlere vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a, torunlarına, İsa’ya, Eyyub’a, Yunus’a, Harun’a ve Süleyman’a da vahyettik. Davud’a da Zebur verdik.
Nuh Suresi, 1. ayet:
Şüphesiz, Biz Nuh’u; “Kavmini, onlara acı bir azap gelmeden evvel uyar” diye kendi kavmine (peygamber olarak) gönderdik.
Nuh Suresi, 2. ayet:
O da dedi ki: “Ey Kavmim, gerçek şu ki, ben size (gönderilmiş) apaçık bir uyarıcıyım.”
Nuh Suresi, 3. ayet:
“Allah’a kulluk edin, O’ndan korkun ve bana itaat edin.”
Nuh Suresi, 4. ayet:
“Ki günahlarınızı bağışlasın ve sizi adı konulmuş bir ecele kadar ertelesin. Elbette Allah’ın eceli geldiği zaman, o ertelenmez. Bir bilmiş olsaydınız.”
Nuh Suresi, 5. ayet:
Dedi ki: “Rabbim, gerçekten kavmimi gece ve gündüz davet edip-durdum.”
Nuh Suresi, 6. ayet:
“Fakat davet etmem, bir kaçıştan başkasını arttırmadı.”
Nuh Suresi, 7. ayet:
“Doğrusu ben, onları bağışlaman için her davet edişimde, onlar parmaklarını kulaklarına tıkadılar, örtülerini başlarına çektiler ve büyüklük tasladıkça büyüklük gösterip-direttiler.’
Nuh Suresi, 8. ayet:
“Sonra onları açıktan açığa davet ettim.”
Nuh Suresi, 9. ayet:
“Daha sonra (davamı) onlara açıkça ilan ettim ve kendilerine gizli gizli yollarla yanaşmak istedim.”
Nuh Suresi, 10. ayet:
“Bundan böyle” dedim. “Rabbinizden mağfiret isteyin; çünkü gerçekten O, çok bağışlayandır.
Nuh Suresi, 11. ayet:
“(Öyle yapın ki,) Üzerinize gökten sağanak (bol miktarda yağmur) yağdırsın.”
Nuh Suresi, 12. ayet:
“Size mallar ve çocuklarla yardımda bulunsun. Size (ürün yüklü) bağlar-bahçeler versin, ırmaklar da versin.”
Nuh Suresi, 13. ayet:
“Size ne oluyor ki, Allah’tan bir vakarı ummuyorsunuz?”
Nuh Suresi, 14. ayet:
“Oysa O, sizi gerçekten tavır yaratmıştır.”
Nuh Suresi, 15. ayet:
“Görmüyor musunuz; Allah, yedi göğü birbirleriyle bir uyum (mutabakat) içinde yaratmıştır?”
Nuh Suresi, 16. ayet:
“Ve ayı bunlar içinde bir nur kılmış, güneşi de (aydınlatıcı ve yakıcı) bir kandil yapmıştır.”
Nuh Suresi, 17. ayet:
“Allah, sizi yerden bir bitki (gibi) bitirdi.”
Nuh Suresi, 18. ayet:
“Sonra sizi yine oraya geri çevirecek ve sizi (diriltici) bir çıkarışla diriltip-çıkaracaktır.”
Nuh Suresi, 19. ayet:
“Allah, yeri sizin için bir yaygı kıldı.”
Nuh Suresi, 20. ayet:
“Öyle ki, onun içinde geniş yollarında gezip-dolaşırsınız, diye.”
Nuh Suresi, 21. ayet:
Nuh: “Rabbim, gerçekten onlar bana isyan ettiler; mal ve çocukları kendisine ziyandan başka bir şeyi artırmayan kimselere uydular.”
Nuh Suresi, 22. ayet:
“Ve büyük büyük hileli-düzenler kurdular.”
Nuh Suresi, 23. ayet:
“Ve dediler ki: Kendi ilahlarınızı bırakmayın; bırakmayın ne Vedd’i, ne Suva’ı, ne Yeğus’u, ne Ye’uk’u ve ne de Nesr’i.”
Nuh Suresi, 24. ayet:
“Böylece onlar, çoğu kimseyi şaşırtıp-saptırdılar. Sen de o zalimlere sapıklıktan başkasını arttırma.”
Nuh Suresi, 25. ayet:
Bunlar, hataları dolayısıyla suda boğuldular, sonra ateşe sokuldular. O zaman da Allah’ın dışında hiçbir yardımcı bulamadılar.
Nuh Suresi, 26. ayet:
Nuh “Rabbim, yeryüzünde kâfirlerden yurt edinen hiç kimseyi bırakma.” dedi.
Nuh Suresi, 27. ayet:
“Çünkü Sen onları bırakacak olursan, Senin kullarını şaşırtıp-saptırırlar ve onlar, kötülükten sınırı aşan (facir’den) kâfirden başkasını doğurmazlar.”
Nuh Suresi, 28. ayet:
“Rabbim, beni, annemi, babamı, Mü’min olarak evime gireni, iman eden erkekleri ve iman eden kadınları bağışla. Zalimlere yıkımdan başkasını arttırma.”
Sad Suresi, 2. ayet:
Hayır; o inkâr edenler (boş) bir gurur ve bir parçalanma içindedirler.
Saffat Suresi, 75. ayet:
Andolsun, Nuh Bize (dua edip) seslenmişti de, ne güzel icabet etmiştik.
Saffat Suresi, 76. ayet:
Onu ve ailesini, o büyük üzüntüden kurtarmıştık.
Saffat Suresi, 77. ayet:
Ve onun soyunu, (dünyada) onları da baki kıldık.
Saffat Suresi, 78. ayet:
Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
Saffat Suresi, 79. ayet:
Âlemler içinde selam olsun Nuh’a.
Saffat Suresi, 80. ayet:
Gerçekten Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
Saffat Suresi, 81. ayet:
Şüphesiz o, Bizim Mü’min olan kullarımızdandı.
Saffat Suresi, 82. ayet:
Sonra diğerlerini suda boğduk.
Saffat Suresi, 83. ayet:
Doğrusu İbrahim de onun (soyunun) bir kolundandır.
Şura Suresi, 13. ayet:
O: “Dini dosdoğru ayakta tutun ve onda ayrılığa düşmeyin” diye dinden Nuh’a vasiyet ettiğini ve sana vah yettiğimizi, İbrahim’e, Musa’ya ve İsa’ya vasiyet ettiğimizi sizin için de teşri’ etti (bir şeriat kıldı). Senin kendilerini çağırdığın şey, müşriklere ağır geldi. Allah, dilediğini buna seçer ve içten Kendisi ‘ne yöneleni hidayete erdirir.
Şuara Suresi, 105. ayet:
Nuh kavmi de gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
Şuara Suresi, 106. ayet:
Hani onlara kardeşleri Nuh: “Sakınmaz mısınız?” demişti.
Şuara Suresi, 107. ayet:
“Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.”
Şuara Suresi, 108. ayet:
“Artık Allah’tan korkup-sakının ve bana itaat edin.”
Şuara Suresi, 109. ayet:
“Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim yalnızca âlemlerin Rabbine aittir.”
Şuara Suresi, 110. ayet:
“Artık Allah’tan korkup-sakının ve bana itaat edin.
Şuara Suresi, 111. ayet:
Dediler ki: “Sana, sıradan aşağılık insanlar uymuşken inanır mıyız?”
Şuara Suresi, 112. ayet:
Dedi ki: “Onların yapmakta oldukları hakkında benim bilgim yoktur.”
Şuara Suresi, 113. ayet:
“Onların hesabı yalnızca Rabbime aittir, eğer şuurundaysanız (anlarsınız.)”
Şuara Suresi, 114. ayet:
“Ve ben Mü’min olanları kovacak değilim.”
Şuara Suresi, 115. ayet:
“Ben, yalnızca apaçık bir uyarıcıyım.”
Şuara Suresi, 116. ayet:
Dediler ki: “Eğer (bu söylediklerine) bir son vermeyecek olursan, gerçekten taşa tutulup kovulacaksın.”
Şuara Suresi, 117. ayet:
Dedi ki: “Rabbim, şüphesiz kavmim beni yalanladı.”
Şuara Suresi, 118. ayet:
“Bundan böyle, benimle onların arasını açık bir hükümle ayır ve beni ve benimle birlikte olan müminleri kurtar.”
Şuara Suresi, 119. ayet:
Bunun üzerine, onu ve onunla birlikte olanları (insan ve hayvanlarla) yüklü gemi içinde kurtardık.
Şuara Suresi, 120. ayet:
Sonra bunun ardından geride kalanları da suda-boğduk.
Şuara Suresi, 121. ayet:
Gerçekten, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
Tahrim Suresi, 10. ayet:
Allah, inkâr edenlere, Nuh’un eşini ve Lut ‘un eşini örnek verdi. İkisi de, kullarımızdan salih olan iki kulumuzun nikâhları altındaydı; ancak onlara ihanet ettiler. Bundan dolayı, (kocaları) kendilerine Allah’tan gelen hiçbir şeyle yarar sağlamadılar. İkisine de: “Ateşe diğer girenlerle birlikte girin” denildi.
Tevbe Suresi, 70. ayet:
Onlara, kendilerinden öncekilerin; Nuh, Ad, Semud kavminin, İbrahim kavminin, Medyen ahalisinin ve yerle bir olan şehirlerin haberi gelmedi mi? Onlara resulleri apaçık deliller getirmişlerdi. Demek ki Allah, onlara zulmediyor değildi, ama onlar kendi nefislerine zulmediyorlardı.
Yunus Suresi, 71. ayet:
Onlara Nuh’un haberini oku. Hani kavmine demişti ki: “Ey kavmim, benim makamım ve Allah’ın ayetleriyle hatırlatmalarım eğer size ağır geliyorsa ben, şüphesiz Allah’a tevekkül etmişim. Artık siz ortaklarınızla toplanıp yapacağınız işi karara bağlayın da işiniz size örtülü kalmasın (veya tasa konusu olmasın), sonra hakkımdaki hükmünüzü -bana süre tanımaksızın- verin.
Yunus Suresi, 72. ayet:
Eğer yüz çevirecek olursanız, ben sizden bir karşılık istemedim. Benim ecrim, yalnızca Allah’a aittir. Ve ben, Müslümanlardan olmakla emrolundum.
Yunus Suresi, 73. ayet:
Fakat onu yalanladılar; Biz de onu ve gemide onunla birlikte olanları kurtardık ve onları halifeler kıldık. Ayetlerimizi yalanlayanları da suda boğduk. Uyarılanların nasıl bir sonuca uğratıldıklarına bir bak.
Zariyat Suresi, 46. ayet:
Bundan önce Nuh kavmini de (yıkıma uğrattık). Çünkü onlar da fasık bir kavim idi.
Abdullah İbnu Amr radıyallâhu anhümâ anlatıyor: “Rasûlullah aleyhissalatü vesselam ‘ın: “Nuh aleyhisselam Ramazan ve Kurban bayramları hariç, yıl orucu tutmuştur” dediğini işittim.”
Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v)’in Nuh suresi hakkındaki hadisleri nelerdir? İşte Nuh Suresi İle İlgili bazı Hadisler.
Nuh (a.s.) kavminde mevcut olan putlar sonradan Araplara intikal etmiştir. Şöyle ki: Vedd adındaki put Devmetu’l-Cendel’de idi ve Kelb kabilesine aitti. Süva’ adındaki put Hüzeyl’in idi. Yeğüs adındaki put Murad kabilesine aitti. Sonra Benu Gutayf’ın oldu, Sebe’ye yakın Curf nam mevkideydi. Yeuk, Hamedan’a aitti. Nesr, Himyer’in, Al-i Zi’l-Kela’ın idi. Bu put isimleri aslında Nuh kavmindeki salih kimselere aitti. Şeytan bu salihler ölünce kavimlerine şu telkini yaptı: “Salih kişilerinizin oturmuş oldukları yerlere (onların hatırasına dikitler dikin ve bunlara onların isimlerini verin”. Halk bu telkine uyup, söyleneni yaptı. Bidayette tapınma yoktu. Ancak ne zaman ki bunlar helak olup gittiler ve haklarındaki bilgi de unutuldu, bu putlara tapınmaya başladılar.”
Ravi: İbnu Abbas
Kaynak: Buhari, Tefsir, Nuh 1
Nuh aleyhisselam hakkında Peygamber efendimiz hadis-i şeriflerde buyurdu ki:
“Melek-ül mevt (Azrail aleyhisselam) Nuh’a (aleyhisselam) geldiğinde dedi ki: “Ey Nuh ey peygamberlerin en büyüğü (en yaşlısı) ey uzun ömürlü ve ey duası kabul olunan! Dünyayı nasıl gördün?” Nuh (aleyhisselam) dedi ki: “Şöyle bir kimse gibi ki, kendisine iki kapısı olan bir ev yapılmış da birinden girmiş diğerinden çıkmıştır.”
Hz. Nuh (a.s) ile birlikte iman edenlerin sayısı İbn Abbas’tan nakledilen Sahih rivayete göre, onlar kadınlarıyla birlikte seksen kişi idiler.
Ebu Ümâme’nin hadisini ise İbn Hibbân, “Sahili” adlı kitabında ondan şöyle rivayet etmiştir:
Adamın birisi Rasûlullah (sav)’e:
– Ey Allah’ın resulü! Âdem(a.s) Peygamber miydi?” diye sordu, Rasûlullah (s.a.v)’de:
– Evet! O, Allah ile konuşan (yani Allah’ın kelamına muhatap olan) bir peygamberdi, diye cevap verdi. Bunun üzerine o adam:
– Hz. Âdem ile Hz. Nuh arasında ne kadar zaman geçti?” Diye tekrar sordu. Rasûlullah (s.a.v)’de:
– On nesil, diye cevap verdi.”