Türk modern edebiyatının usta isimlerinden Cahit Zarifoğlu kendini böyle tanıtıyor:
"1940’ta Ankara’da doğdum. Rahmetli babam hakimdi. Bu vesile ile çocukluğum Güneydoğu’da geçti. İlkokula Siverek’te başladım. Maraş ve Ankara’da bitirdim. Ortaokula ise Kızılcahamam’da başladım, liseyi Maraş’ta tamamladım. Aslen Maraşlıyım.
ZARİFOĞLU’NUN FOTOGALERİSİNE ULAŞMAK İÇİN TIKLAYINIZ…
Ceddimiz 300 yıl kadar önce Kafkasya’dan Maraş’a gelip yerleşmişler.
Bunlar üç kardeşmiş ve içlerinden birinin adı Zarif’miş. İşte bizim aile bu Kafkasyalı Zarif’ten geliyor. Daha çok bu sebeple olacak Kafkasya’yı çok seviyorum.
Edebiyata lise yıllarında şiir ve kompozisyonlar yazarak başladım.
Usta hikayeci Rasim Özdenören, şair Erdem Beyazıt, şair Alaaddin Özdenören ile aynı sıralarda okuduk.
Liseden sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatını bitirdim.
Öğrenciliğim sırasında çalışmak zorundaydım. Muhtelif gazetelerde sayfa sekreteri olarak çalıştım. Bu yüzden tahsilim biraz ağır aksak ilerledi. Bütün bunlar zarfında vazgeçmediğim,değişmeyen, istikrarlı bir yönüm vardı,o da şairliğim ve yazarlığımdı.
Bir yerde çok titiz bir insanım,bir bakıma da hiç titiz değilim. Görünüşte bir düzensizlik içindiyim,ama her şey zihnimde benim de şaştığm bir disiplin ve düzen içindedir. Şu masanın halini görüyorsun. Çekmecelerde öyle. Ama söyleyin bir şey onu gözüm kapalı çıkarayım. Hayatımda öyle. Bir telaş içinde parçalanmış gibiyim. Ama saati saatine proğramlanmışımdır.
Şiiri de ne zaman yazacağımı bilmiyorum.Memur gibi. Durum öyle gerektiriyor.
Sezai Karakoç Ağabeyin yayınladığı Diriliş dergisinde şiirlerim yayınlandı.
Ağabeyin sohbetlerinden ve yazdıklarından çok şeyler öğrendik. Her anlamda bizim hocamızdı. Yetişmemizde çok büyük faydası oldu. Sonra Nuri Pakdil ve arkadaşlarının yayınladığı Edebiyat dergisinde yazdım. 1976’dan itibaren ise ben, Erdem Beyazıt, Rasim Özdenören, Akif İnan ve Nazif Gürdoğan’nın kurucuları olduğu Mavera dergisinde şiirlerim, bir-iki hikayem, senaryo çalışmalarım, günlüklerim ve "Okuyucularla" ismini verdiğimiz sohbetlerim yayınlandı. Bir kaç yıldan beri ise roman çalışıyorum. Bunlardan ilki Savaş Ritimleri 1985’te yayınlandı. Ayrıca çocuk edebiyatı dalında kitaplar yazdım."
Değişik dönemlerde ilkokul öğretmen vekilliği ve Almanca öğretmenliği yapan Cahit Zarifoğlu, 1976’dan itibaren TRT Genel Müdürlüğü’nde mütercim sekreter olarak görev aldı. Farklı gazete ve dergilerde yazıları yayımlandı.Mavera Dergisi’ni arkadaşlarıyla birlikte yayımladı. Zaman Gazetesi ve Mavera dergisi’nde ‘Okuyucularla’ başlığıyla hayli ilgi toplayan ve bir ‘mektep’ özelliği taşıyan sohbet köşelerini düzenledi. 1983’te TRT İstanbul Radyosu’nda görev aldı. Radyo oyunları yazdı. 1984’te Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü alan Zarifoğlu, 07 Haziran 1987’de Yâr’ine kavuştu. ‘Yâr ile bayram iderler şimdi."
Eserleri
Şiir: İşaret Çocukları (1967), Yedi Güzel Adam (1973), Menziller (1977), Korku ve Yakarış (1986), Şiirler (Bütün şiir-leri, 1989)
Hikaye: İns (1974), Hikâyeler (Toplu hikâyeler, 1996)
Roman: Savaş Ritimleri (1985), Romanlar (Savaş Ritimleri, Anne, 1991)
Deneme: Bir Değirmendir Bu Dünya (1986), Zengin Hayaller Peşinde (1999)
Günlük: Yaşamak (1980)
Oyun: Sütçü İmam (1987)
Çocuk Kitabı: Katıraslan (1983), Ağaçkakanlar (1983), Serçe Kuş (1983), Yürekdede ile Padişah (1984), Küçük Şehzade (1987), Motorlu Kuş (1987), Kuşların Dili (Feridüddin Attar’ın Mantıku’t Tayr’ından sadeleştirme, 1989), Gülü-cük (1989), Ağaç Okul (1990) ;
‘Cahit, açmaktan, açıklamaktan çok, örtmeye, gizlemeye değer vermiştir. (…) Nitekim şiirinin kapalı olduğuna ilişkin her vurgulama karşısında buna hayret ettiğini görürdük. (…) Nitekim anlaşılması zor olan tek şair Cahit olmamasına rağmen, bu alanda nerdeyse yalnızca onun adı çıkmıştır. Bir Turgut Uyar veya bir Edip Cansever ya da son dönemin Behçet Necatigil’i sanki daha mı anlaşılır şiirler yazmış-lardır? Hatta bir Oktay Rıfat’ın şiiri daha mı anlaşı-lırdır?’ (Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu’nu Anma Gecesi, 15.06.2000, Ankara) ‘(…) Bizim onu tanıdığımız zamanlar İkinci Yeni’nin sesini duyurduğu zamanlardır. Cahit’in şiire başladığı yıllarda (1957-58) İkinci Yeni’yi tanımadığını söyleyebilirim. Yine de şiirleri, adeta kendiliğinden İkinci Yeni’nin atmosferini terennüm eden şiirlerdi. Yani o zor anlaşılırlık, başından beri şiirinde varlığını sürdürmüştü. Cemal Süreyya, daha ileriki tarihlerde şiiri izah sadedinde ‘şiir geldi kelimeye dayandı’ demişti. Cahit’in ilk acemilik şiirlerini saymazsak, ta başından beri şiirin gelip kelimeye dayandığının ifadesi olan şiirler ortaya koydu. Bu nitelikte şiirler yazdı. (…) İkinci Yenici’lerle Zarifoğlu’nun arasında bir etkileşim varsa, bu yukarıdan aşağıya değil, aşağıdan yukarıyadır. Bazı İkinci Yenici denilen şairlerin üzerinde Cahit’in şiirinin etkileri olmuştur. Kaldı ki İkinci Yeni ile Cahit’in şiiri arasında muhteva yönünden çok önemli bir farklılık var. O da şu: Cahit’in şiiri çok gizli, çok derinlerde, çok diplerde bir müslüman insanın duyarlığını dile getirir. (…) İkinci Yeni şiirini muhteva yönünden genel bir değerlen-dirmeye girdiğimizde karşımıza materyalist anlayışı yansıtan şiirler çıkar.’
(Rasim Özdenören’le Cahit Zarifoğlu’nun Şiiri Üzerine, Zaman Gazetesi, 7 Haziran 1994)
CAHİT ZARİFOĞLU ANILIYOR…
Aynı zamanda usta şair Zarifoğlu bugün Küplüce’deki mezarı başında ailesi ve sevenleri tarafından anılacak.
Mavera Gençlik Hareketi‘nin tertiplediği anma programı ise 10 Haziran Cuma akşamı saat 19:00‘da Üsküdar Bağlarbaşı Kültür Merkezi‘nde başlayacak.
Programa Zarifoğlu’nun ailesi ile yaşayan dostları ve birçok yazar-şair katılacak. İsmi Yedi Güzel Adam içerisinde zikredilen Ersin Nazif Gürdoğan ve yaşayan yakın dostlarından Nurettin Durman’ın Zarifoğlu ile ilgili hatıralarını paylaşacağı anma programında, Zarifoğlu birçok açıdan anlatılacak. Video gösterimlerinin ve sürpriz hediyelerin yer alacağı programın sonunda ise İbrahim Sadri katılımcılara bir şiir dinletisi sunacak..