Günümüzün en önemli teknolojik aletleri şüphesiz cep telefonları. Konuşma işlevinin yanında birçok özelliği ile hayatımıza dahil olan cep telefonları, yapılan bir araştırmaya göre her 100 evin 96’sına girmiş durumda. Yani bu demek oluyor ki her yüz evden 96’sında en az bir tane cep telefonu var.
Bunun dışında sosyal yaşamımızda da önemli bir yer kaplıyor cep telefonları. Vapurda, metroda, okulda, sinemada günlük hayatta kafanızı hangi yöne çevirirseniz çevirin, mutlaka telefonla meşgul olan birini görüyorsunuz.
Büyüklerin bağımlısı olduğu bu aletler küçüklere de ciddi zararlar veriyor. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) yayınladığı araştırma sonuçları çocuklarda cep telefonu kullanma yaşının ortalama olarak 10 yaşa kadar düştüğünü ortaya koyuyor.
Cep telefonu kullanımında durum özetle böyle iken, artık çocukların sanal dünyaya korunmasız bir biçimde adım attıkları da bir gerçek. Bunu önlemek isteyen anne babalarsa çareyi olabildiğince geç cep telefonu almakta buluyorlar. Uzmanlarsa uyarıyor: “Çocuklara en erken lise döneminde telefon alınmalı.”
Tabii ki liseye kadar sabredemeyen çocuklar, bir cep telefonu sahibi olana kadar için anne-babalarına ısrarlarını sürdürüyorlar.
Çocukların Telefon İsyanı
On5yirmi5’in “Çocuğuma kaç yaşında telefon almalıyım?” haberine gelen yorumlar miniklerin samimi bir dille telefon isteklerini ortaya koyuyor.
Çocuğuma kaç yaşında telefon almalıyım? başlıklı haberimize gelen bazı yorumlar şöyle;
“Benim Ne Farkım Var?”
Of ya! 12 yaşındayım ama hala almıyorlar! Bütün arkadaşlarımın cep telefonları var ama benim yok! Ağlıyorum, yine almıyorlar. Cep telefonunun gerektiği yerleri anlatıyorum, “bana lazım” diyorum almıyorlar! Hatta bana sen derslerine çalış alıcağız, dediler, söz verdiler yine almadılar! Aileme çok kızgınım! Neymiş, durumları yokmuş! O zaman diğerler kardeşlerime nasıl almışlar? Benim ne eksiğim var, ya da ne farkım var?!
“Söz Ağızdan Bir Kere Çıkar”
Ben 11 yaşımdayım. En yakın zamanda bana akıllı telefon alınacakmış. Dün gece anneme sordum: “En yakın zamanda almaya çalışacağız” dedi. Ben de anneme güveniyorum, söz ağızdan bir kere çıkar.
“Bence Halinize Şükredin”
Benim benden bir yaş küçük olan bir kuzenim var. 10 yaşında ve İphone 6’sı var. Sınıftaki arkadaşlarım da en iyi markalarda telefonlara sahip. Bazı yorumları gördüm. ” Benimki güzel değil, yok şöyle yok böyle. ” En azından bir telefonunuz var. Bazılarımızın (İçinde ben de olmak üzere) telefonları bile yok.
“Sanki Kendilerinin Son Model Telefonları Yok!”
Ben 7. sınıfa geçtim. Bu sene derslerim iyi. Babamdan tam 4. sınıftan beri telefon istiyorum. “5.sınıfa geç alacağım” dedi. Almadı. Sonra, “6.sınıfa geç alacağım” dedi, yine almadı. “7.geç alacağım” dedi, yine almıyor.
Bence lise çağıymış, felanmış hepsi yalan. Sanki kendilerinin son model telefonları yok da bizi koruyorlar aklı sıra.
“Derslerimde Başarılıyım ama Telefonum Yok”
Arkadaşlar, ben şu an 7. sınıfa gidiyorum. 13,5 yaşımdayım. İlkokuldan beri karnem hepsi 5, yani çok iyi. Deneme sınavlarında hep sınıf birincisi oluyorum. Okulda ise 4. ya da 5. falan oluyorum. Ailemden Samsung Galaxy S3 Mini istiyorum, onu bile almıyorlar. Çok şey istemiyorum, sadece S3 Mini. Okulda öğretmenlerim bile bana derslerim iyi diye bana daha iyi davranıyorlar.Arkadaşlarım bana telefonun var mı? diye soruyorlar, ben yok diyince bana gülüyorlar. ‘Sınıfın en başarılı öğrencisisin ama telefonun yok bu nasıl iş?’ diyorlar ve bu da benim zoruma gidiyor.
“En Yaramazların Bile Telefonları Var”
Ben 11 yaşındayım. Bütün ama bütün arkadaşlarımda en kaliteli ve akıllı telefonlar var. Bir tanesinde İphone 6 Plus bile var. 2 bin liradan başlıyor telefonun fiyatı. Ben normalde çok zeki ve başarılı bir öğrenciyim. 5. sınıfa gidiyorum ve her toplantıda öğretmenlerim beni övüyor. Hatta ben normalde her çocuk gibi devamlı ailemden bir şeyler istemeyen biriyim. Sadece ihtiyacım olanları alıyorlar .Geçen gün telefon istedim: “Hiç kusura bakma!” dediler, 2 sene sonra. İnsanın gerçekten böyle sinirleri bozuluyor, en yaramazkların bile telefou var.
On5yirmi5