Genelde rekabeti de içinde barındıran bir ilişki olmasından dolayı sıklıkla itişmeler, bağrışmalar, birbirlerine vurmalar olabiliyor.
Anne ve babalar kardeşlerin o esnada yaşadıkları negatif duygulanımları engelleyemezler; ancak bazı yaklaşımlarla negatif duygunun şiddetini azaltıp kavgaların temposunu da düşürebilirler…
Uzmanlar anlatıyor:
• Çocuğunuz tepki gösterdi diye diğer çocuğunuza ulu orta sarılmaktan çekinmeyin. Nasılsa, sıra birazdan öbürüne de gelecek. Üstelik çekinilecek bir şey yapmıyorsunuz. Onun da bunu anlamasını sağlamış olursunuz.
• Paylaşamadıkları bir eşya için kavga başladıysa, bir süreliğine eşyayı almak zorunda olduğunuzu, onlar sakinleştiklerinde, eşyayı isteyebileceklerini söyleyerek duruma el koyun.
• Çocukların sevdikleri bir etkinliğin hemen öncesinde kavgaya tutuşurlarsa (nedeni ne olursa olsun), onlar kavgayı bitirmeden etkinliğe başlamayacağınızı söyleyin ve bekleyin.
• Çocuklarınıza "sen büyüksün, daha anlayışlı ol." "sen küçüksün, ağabeyinin/ablanın dediğini yap" gibi yaklaşımlarda bulunmayın. Aksi takdirde, birbirlerini ezmeleri ya da üstünlük taslamaları için ellerine koz vermiş olursunuz.
• Bazen, ufak tefek tartışmalara ve hatta daha büyük bağrışmalara müdahale etmek yerine kulak tıkayın. Onlara sorunlarını kendi başlarına halletmeyi öğrenme fırsatı vermiş olursunuz.
• Kardeşler, haklıyım/haksızım şeklindeki çekişmelerin içine ebeveynlerini de katmak isterler. Kendi haklılıklarını diğerine bu şekilde ispatlayarak üstün olma çabasındadırlar. Çatışmanın bu kısmına katılmamakta direnin. Eğer buna katılırsanız işin içinden çıkmakta zorlanacaksınız. Birinin haklı olduğuna karar verirseniz, diğer taraf mutlaka bu işten memnun olmayacak.
• Bir yere gitmek için dışarıdasınız ya da çocuklarınızla geziyorsunuz. Kavgaya tutuştular. Hareket halindeyseniz durun ve onlar kavgalarını bitirmeden bir yere kıpırdamayacağınızı söyleyin.
Kardeşler arası çatışmaların yaşanması, temelde sağlam bir bağ var ise endişe etmeyi gerektirmez. Hiç kavga etmeden büyümelerine dair beklentileri düşürmek gerekiyor. Çocuklarınızın atışmaları birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmiyor.
Ancak çocuklarınız işin içinden çıkamayıp birbirleriyle ilgili size danıştıklarında, gerçekten çözüm aradıklarını gördüğünüzde, onlara rehberlik edin…
Psikoloji.com.tr