Röportaj: Gülay Gümüş
İkinci çocuğun aileye katılması her anne baba için büyük mutluluktur. Bu mutluluk kardeşler arasında yaşanabilecek sıkıntılarla birlikte tedirginliği de beraberinde getirir. Pek çok ebeveyn, büyük kardeşe çeşitli sorumluluklar vererek ya da iki çocuğa “eşit” davranarak sorunları çözmeye çalışır. Fakat Psikolog Gülsüme Şenocak, her çocuğun farklı fıtrata sahip olduğunu ve bazı durumlarda onlara eşit davranmanın sorunu daha da derinleştirebileceğini söylüyor.
Anne baba tutmlarının kardeşlerin kendi aralarındaki iletişimi de yakından etkilediğini söyleyen Şenocak, çocukların doğuştan getirdikleri farklılıkları gözardı etmemek gerektiğinin altını çiziyor.
“Nasıl bir elin beş parmağı bir değilse, kardeşler de aralarındaki kan bağına rağmen çok farklı yapılara sahip olabilir.
Kardeşlerden biri dışa dönük, hareketli, vurdumduymazken diğeri daha içine kapanık, sessiz, sakin, alıngan olabilir. Siz bu kardeşlere “eşit” davradığınızda bakın neler olur?
Diyelim ki evde bir sorun yaşandı ve çocuklarınıza ceza veriyorsunuz. Anne ya da baba, iki çocuğa da aynı, yani eşit cezayı veriyor. Örneğin bir hafta boyunca evden dışarı çıkmama cezası veriyorsunuz. Rahat alıngan olmayan çocuk için bu gerçek anlamda bir ceza niteliği taşımıyor. Umursamıyor bile bu durumu. Ama diğeri bir hafta boyunca kendi kendini yiyip bitiriyor. Yemekten kesiliyor, ağlıyor, annem beni sevmiyor diye düşünmeye başlıyor vs. Bu durum alıngan olanın hayatında ciddi sorunlara bile yol açabilir.
NE YAPMALI?
Aslında yapılması gereken, ikisi için de farklı metodlar uygulamaktır. Adilce… Hassas çocuk için sert bir bakış bile ceza olabilir.
Her anne baba çocuğu için en iyisini ister. Ama unutmamak gerekir ki, her insan başka bir dünyadır. Çocuğunuzu en iyi siz tanıyabilirsiniz. Ona yaklaşırken kendi fıtratını da gözönünde bulundurmak, onun kişiliğine saygı duymak ve öz güvenini zedelemeden ona yaklaşmak sizin elinizde. Aile içi iletişimin daha güçlü olmasını istoyorsanız, çocuklarınıza eşit değil, adil davranın.”